6လကြာပြီးနောက်....
ကိုကိုမရှိတဲ့နောက်ပိုင်း နေသားမကျဘူး.... ။
ဟိုဘက်ကမ္ဘာကိုပြန်သွားဖို့ နည်းလမ်းတောင်မရှိဘူး.... ။
အခု Si တက္ကသိုလ်မှာတက်နေပြီ.... တကျောင်းလုံးရဲ့ Kingပေါ့...
အရင်ကလို Bad Boy ဖြစ်သွားပြီ..... ကျတော့ကိုမိန်းကလေးသာမက ယောကျာ်းလေးတွေပါကြိုက်ကြတယ်...
"ဟျောင့် မင်းအသိစိတ်ရှိရဲ့လား"
"ရှိပါတယ်ကွာ...ဟွန်း..."
"မင်းကကလေးမဟုတ်တော့ဘူးနော်...အသက္က 21နှစ်ဖြစ်နေပြီ 22တောင်ရောက်တော့မယ်"
"အေးပါဟာ"
ကိုကိုသာရှိခဲ့မယ်ဆိုရင်.... အသေချွဲပစ်မှာ.... အခုကေတာ့.... ဖူရှောင်ကကျောင်းမတက်.... ဟိုကောင်တွေသာရှိတယ်... ။
ကျောင်းဆင်းပြီ.... ။
ဟိုကောင်တွေက Barကိုသွားတယ်တဲ့..... ။
ကျတော်ကတော့ သွားချင်တယ်... ။ ဒါပေမဲ့ ပျင်းလွန်းလို့ဆိုပြီး
ပေကျင်းမြို့မှာရှိတဲ့တံတားတခုပေါ်ကိုသွားခဲ့တယ်.... ။
တံတားကိုခြေလျင်ပဲလျှောက်သွားခဲ့တယ်.... ။
တံတားအနားမရောက်ခင်... အဘိုးအိုတယောက်နဲ့တွေ့ခဲ့တယ်.. ။
အကူအညီလိုနေတဲ့ပုံပဲ....
"အဘိုး... ကျတော့ကိုပေး...ကျတော်အထုပ်ဆွဲပေးမယ်..."
"ကျေးဇူးပါ လူလေးရယ်"
"အဘိုးအိမ်ကဘယ်မှာလဲ"
"တံတားအောက်မှာပါကွယ်"
"အော်... ဟုတ်.. ကျတော်လိုက်ပို့ပေးပါ့မယ်"
တံတားအောက်ဖက်ဆီသို့....
တံတားအောက်မှာလူနေအိမ်ဆို...နည်းနည်းပါးပါးပဲရှိတယ်....
"အဘိုးရောက်ပါပြီ"
"ကျေးဇူးပါကွယ်...."
"ရပါတယ်.... အဖိုး"
"အင်း... လူလေးကိုခန့်မှန်းမိတယ်.... လူလေးသေဖူးတယ်မလား "
"ဟင်.... အဘိုးဘယ်လိုလုပ်သိတာလဲ"
"အဘိုးကခန့်မှန်းမိတာပါ"
"အော်...ကျတော်သွားတော့မယ်"
