ARJİN +18

BÖLÜM 11

Selam 🐞

      Şakaklarıma giren ağrıyla yüzümü buruşturdum. Derin bir nefes alıp gözlerimi açmaya zorladım. Gözlerime gire ışık huzmeleri gözlerimin kamaşmasına neden olurken, sıkıca kapatıp tekrar açtım. Elimi kaldırıp başımdaki ağrıyı yok etmek için ovacakken, anlık bir acıyla elim havada kaldı. Gözlerim ellerime kayarken elimin üzerindeki serumu görmemle yaşadıklarım gözlerimin önüne geldi.

     Beni kurtarmaya gelmişti. Kendisi için ufacık bir değeri bile olmayan beni. Kokusu burnumun direğini sızlattı. Beni kucağında mı taşımıştı o? O an hafızamda bazı şeyler daha netleşmeye başladı. Ağlayışı, elimi tutuşu, şiir okuyuşu.. Bunlar bir rüya mıydı yoksa gerçek mi? İdrak edemiyordum.

   

     Elimden damlayan kan damlalarına ilişti gözlerim. Sanırım serumu yerinden çıkarmıştım. Acıyla dişlerimi sıkıp yerimden doğrulmaya çalıştım. Kapının açılma sesiyle gözlerim kapıya kayarken, endişeli bir ifadeyle içeri giren Bora şaşırmama neden olmuştu. Gözleri direk beni buldu ve hızla yanıma yaklaştı.

   "- Uyanmışsın, hemen doktoru çağırıyorum. Bekle, sakın hareket etme." iki adımda kapıya ulaşıp başını kapıdan uzattı.

-"Barbaros, doktora haber verin çabuk.!" tekrar bana döndüğünde gözleri kanayan elimi buldu.

- "Elin kanıyor!" gözlerini kocaman açıp etrafa bakındı. Hemen odadaki dolapların içinden pamuk bulup yere eğildi. Elimi narince ellerinin arasına alıp serumu tamamen söktü. Pamuğu baskı uygulamadan küçük hareketlerle elimin üzerinde gezdirdi. Tıpkı ameliyat yapan bir doktora benziyordu. Öyle tedbirli öyle dikkatliydi.

    Kapı açıldığında bir doktor ve hemşire girdi içeri. Barbaros tam arkalarındaydı. Beni gördüğünde derin bir nefes çekip gülümsedi. Bir an karnıma giren sancıyla dudaklarımdan bir ah sesi firar edip, ellerim karnımı buldu. Bora endişeyle ellerini karnımın üzerine koyarken, ellerini geri ittim. Şaşkınlıkla bana bakarken hiçbirşey söylemeden sakince geri çekildi.

-"İyi misiniz? Kendinizi nasıl hissediyorsunuz Arjin Hanım?" gözlerim gülümseyerek benimle iletişime geçmeye çalışan doktora kaydı.

-"Kasıklarım, çok ağrıyor." doktor ağzını açıp konuşacakken bir öksürük sesi ve Bora nın sert bakışlarına maruz kalıp bir an duraksadı. Gözlerim anlamsızca Boraya bakarken kendine gelen doktor konuştu.

-"Hemşire hanım son kontrollerinizi yapsın. İlaçlarınızı aldığınızda hiçbirşeyiniz kalmayacak, stres kaynaklı bir ağrı muhtemelen."

-"Çok susadım." dedim kuruyan dudaklarımı yalarken. Doktor anlayışla gülümsedi.

-"Birazdan sizi normal odaya alacağız. O zaman temel ihtiyaçlarınız karşılanır. Geçmiş olsun." deyip  odadan çıkarken Bora bana son bir bakış atıp ardından ilerledi. Yanıma gelen hemşire benimle ilgilenirken aklım az önceki konuşmalarda kalmıştı. Bora nın doktora sertçe bakması, doktorun korkması.. Ortada birşeyler dönüyordu bu kesin..
Ama ne olduğu meçhul.

İyi okumalar. Sınır yok, zaten geçilmiyor