"ေတာ္ၿပီ ေတာ္ၿပီ အခုပဲအကၤ်ီသြားထည့္မယ္..."

    ထိုအခါမွလက္ေမာင္းကလက္ကိုလႊတ္ေပးၿပီး အကၤ်ီဆက္ေခါက္သည္။ႏႈတ္ခမ္းကလဲအေရွ႕ကိုေထာ္ထားေသးသည္။တကယ္ပါပဲ ဘာေလးမွန္းကိုမသိဘူးကြာ...အမ်က္ေတာ္ထပ္မရွ‌ေစရန္ အိမ္သူေလးစိတ္တိုင္းက်အဝတ္မ်ားကိုေသသပ္စြာစီရီထည့္ေပးရင္း မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးေနရသည္။ေတာ္ၾကာေျပာတဲ့အတိုင္းအတည္မီးရွို႔ရင္ ရွို႔ပစ္မွာ ေျပာ..ရတာမဟုတ္ဘူး။ဟိုတစ္ခါအကၤ်ီေလးတစ္ထည္ တံခါးဝမွာေယာင္ၿပီးခ်ခဲ့မိတာသတိရလို႔ျပန္သြားၾကည့္ေတာ့ သံပုံးထဲမွာမီးကြၽမ္းေနတဲ့ေကာ္လံေလးပဲက်န္ခဲ့တယ္။ႏွေမ်ာလြန္းလို႔ မ်က္ရည္က်မိမတက္ဘဲ။အဲ့အကၤ်ီေလးက တစ္ခါဆိုတစ္ခါပဲ အဲ့ဒီေန႕တစ္ရက္ပဲဝတ္ရေသးတာ။လိုခ်င္လြန္းလို႔ အဆင့္ဆင့္နဲ႕ေဈးႀကီးႀကီးေပးမွာထားရတာေလးက ျပာဘဝေရာက္သြားရတယ္။

   အကၤ်ီေတြေခါက္ၿပီးခ်ိန္တြင္ အကၡရာလက္ေမာင္းမ်ားေညာင္းခ်ိေနၿပီး ေခါင္းေတြပါရႈပ္လာသည္။ဒါေပမဲ့ပြစိတက္ေနတဲ့အိမ္မွာေနရတာပိုေခါင္းရႈပ္သျဖင့္ အားတင္းေနရသည္။သူ႕အပုံနဲ႕သူေခါက္ထားတဲ့အဝတ္ေတြကို ဘီရိုထဲထည့္သင့္သည္ကိုထည့္ Luggageထဲထည့္သင့္သည္ကိုထည့္ရင္း ဘီရိုနဲ႕အဝတ္ပုံဆီအေခါက္ေခါက္အခါခါကူးသန္းေနရသည္။ နံရံမွာကပ္ထားတဲ့ဘီရိုအႀကီးႀကီးေတြထဲတြင္အဝတ္အကုန္လုံးကသပ္သပ္ရပ္ရပ္ႏွင့္စီစီညီညီရွိေနၿပီး ဘီရိုေရွ႕မွLuggageႀကီးသုံးလုံးထဲတြင္လဲ မဝတ္ေတာ့မည့္အဝတ္မ်ားကိုသပ္သပ္ရပ္ရပ္ထည့္ေပးထားသည္။ထိုအဝတ္မ်ားသည္စိုက္ခင္းထဲကကေလးေတြကိုေပးရန္ျဖစ္သည္။အကၤ်ီထည့္သည့္စကၠဴအိတ္မ်ား ဘူးမ်ားကိုစုပုံၿပီးအိတ္အႀကီးတစ္လုံးနဲ႕ထည့္လိုက္သည္။

   Single roomမွာ အဝတ္အစားေတြဘီရိုႏွင့္ျပည့္ေနၿပီး ႏွစ္ေယာက္အိပ္ကုတင္တစ္လုံးကလဲ ေနရာယူထားသျဖင့္က်ဥ္းက်ပ္သလိုခံစားေနရသည္။အဲ့ဒီ့ကုတင္ေပၚမွာေတာ့ ဘာအလုပ္မွမလုပ္ပဲ ကန့္လန့္ျဖတ္ဆန႔္ဆန႔္ႀကီးအိပ္ေနတဲ့ကိုကိုရွိသည္။လႊတ္ထုတ္ရမည့္အမွိုက္ေတြနဲ႕သာ အတူထည့္လႊတ္ပစ္လိုက္ခ်င္သည္။စိတ္တိုတိုနဲ႕ပိတ္ထားတဲ့မွန္တံခါးကိုဖြင့္ကာ လိုက္ကာႀကီးပါတင္ပစ္လိုက္သည္။ပူျပင္စြာနဲ႕အခန္းထဲအလုအယက္ဝင္ေရာက္လာတဲ့ေနအပူရွိန္ကိုခံစားရင္း အနည္းငယ္ေက်နပ္သြားသည္။

LOVE WARNING ⚠️[Complete]Where stories live. Discover now