Sailor Moon United Defense

Κεφάλαιο 24-Το πάγωμα του χρόνου

Πέρασε μία εβδομάδα και το τραύμα ήταν ακόμα αθεράπευτο, σαν να μην πέρασε μια μέρα για τον Neo. Ο χρόνος είχε παγώσει για τον Neo, τίποτα δεν ήταν πια το ίδιο, από τότε που έχασε το πολυτιμότερο πράγμα γι αυτόν, ένιωθε εντελώς άδειος. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των κοριτσιών, τίποτα δεν φαινόταν αρκετά ικανό για να του απαλύνει τον πόνο. Καθόταν με τις ώρες στο σπίτι του και κοίταζε την κάρτα της και τα δάκρυα στα μάτια του, βρίσκονταν σχεδόν μόνιμα στα μάτια του...Τα οποία αξίζει να σημειωθεί, είχαν κοκκινίσει, μπορεί να πέρασε καιρός αλλά η οργή του και η δίψα του για εκδίκηση μεγάλωναν μέρα με τη μέρα...Μια λύση που του πρόσφερε ανακούφιση για λίγη ώρα, ήταν οι βόλτες με τη μηχανή του αλλά όταν επέστρεφε στο σπίτι του. Ο πόνος του επανερχόταν...

Στα αλήθεια κόντευε να τρελαθεί. Κουβέντα δεν μπορούσες να του πάρεις. Σε κάποια στιγμή έφυγε από το σπίτι του και πήγε στη θάλασσα και κοίταζε το άπειρο για πολλή ώρα, παράλληλα σκεφτόταν:

«Απέτυχα...Ακόμα κι αν κρατώ στα χέρια μου όλη τη δύναμη του κόσμου... Δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτό...Δεν το αξίζω πια...» Έλεγε και ξανάλεγε κρατώντας σφιχτά την καρφίτσα του, από την άλλη κρατούσε το Στιλέτο του αλλά του φαινόταν τόσο βαρύ που του έπεσε από το χέρι, όταν έσκυψε να το πιάσει. Είπε:

-ΔΕΝ ΜΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΙΑ ΑΥΤΟ!!! Φώναξε και το πέταξε με όλη του τη δύναμη στη θάλασσα

Έπειτα, γύρισε πίσω στο σπίτι του στην ίδια άθλια κατάσταση

Μετά από δύο μέρες ακόμα, ήρθε πάλι η Usagi να τον δει και να συζητήσουν. Σε κάποια στιγμή του είπε:

-Αποφασίσαμε να δώσουμε ένα τέλος σε όλα αυτά, Χρειαζόμαστε όμως τη βοήθειά σου.

Και τελικά αυτός μίλησε και είπε!

-Δεν....θα έρθω...

-Γιατί όχι;

-Δεν είμαι σε θέση να πολεμήσω ξανά...

-Μη το λες αυτό... Δε φταις εσύ...Έκανες ότι μπορούσες, μην κατηγορείς τον εαυτό σου...

-Ας μη κρυβόμαστε πίσω οπό το δάχτυλό μας, εγώ φταίω για όλα...απέτυχα στην αποστολή μου...Δε είμαι άξιος να κατέχω αυτή τη δύναμη τώρα πια...

-Neo, Είσαι η έμπνευσή μας, από εσένα μάθαμε να παλεύουμε μέχρι το τέλος και να μην εγκαταλείπουμε ποτέ. Μην κατηγορείς τον εαυτό σου για πράγματα που είναι πάνω από τις δυνάμεις σου. Αν το παραδεχτείς, θα νιώσεις πολύ καλύτερα σε διαβεβαιώνω...