Çocukluğunda parçalanan o küçük kız güçlü bir asker olursa?
Ya da gittiği yerde hayatının aşkını bulursa?
Peki geçmişi onu bırakmazsa?
Çok, çok fazla soru..
Tek cevap; TEK NEFES
Bu onların hikayesi, 2 cesur askerin...
***
Kapak tasarımı @NnyksE ai...
Bölümlerin başında bulunan giflerin, karekterlere ait olmadığını bir kez daha söylüyorum.
Vote ve yorumları unutmadan hemen bölüme geçelim.
12. Bölüm "Saldırı"
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
***
Aile kavramının bana çok uzak olduğu noktada ailem olmuştu, onlar benim. Bu saatten sonra mesleğimden başka hiçbir şeyim olmaz derken, her şeyim olmuşlardı. Aralarından birine bir şey olsa kahrolacağımdan emindim. Abimden sonra bana iyi gelen sayılı güzelliklerdendiler. Bir annem yoktu, bir babam yoktu, teyzem, amcam, dayım, dedem, anneannem, babaannem yoktu. Sadece onlar vardı, sadece...
Günlerdir klasik günlerimi yaşıyorum. Göreve gidiyorum, görevden geliyorum, yeri geliyor yaralanıyorum, yeri geliyor yaralımı sarıyorum gayet normal bir hayat yaşıyorum. Benimle birlikte bu normal hayatı yaşayan 5 kişi daha var.
"Saat 9 yönünde Deniz!" Emir Komutan'ın sesiyle saat 9 yönüne baktım ve anında gördüğüm adama ucunda susturucu takılı silahım ile ateş ettim. Şuan gizli ve sessiz bir operasyondaydık. Yaklaşık 1 saattir, gece görüşü gözlüklerimiz ile bir binanın etrafındaydık. Sabah geldiğimiz görevden sonra acil bir görev çıkmış ve akşam saatlerinde bina etrafında yerlerimizi almıştık. Kulağımda ki kulaklığıma dokunup cevap verdim.
"Ölü!"
Yorgundum ama yorgun olmaya bile vaktim yoktu. Etrafı kolaçan etmeye devam ettim. Gece olduğu için bizi epey zorluyordu. Yukarıdan bakış açısı da bir o kadar zordu.
"Komutanım! 52 kişilerdi, bende 8 var." Soğuk olmasına rağmen üzerimde ki üniforma beni çok terletiyordu. Umut'a Emir Komutan cevap verdi.
"9 da ben de var."
"8" dedi Çağlar.
"Az önceki ile beraber 10" dedim bende. Gayet yeterli atışlar yapılıyordu.
"9" dedi Buğra. Keskin nişancı olması bize çok yarıyordu.
"7" Alparslan abinin de cevabıyla, etrafıma bakmaya devam ettim. Son bir kişiydi ve yaklaşık 3 buçuk saattir hiç kıpırdamadan aynı yerde durduğum için belim tutulmuştu. Çok fazla yukarı da değildik o yüzden arkama bakma gereği duymuştum. Ama kimse yoktu.
Duyduğum çıtırtı ile yanımda ki Çağlar'ın arkasına döndüm Çağlar da fark etmiş olacak ki o da arkasına döndü. Tam tahmin ettiğim gibi son adam da buradaydı. Çağlar silahını çevirip vurana kadar, bacağımda ki silahımı çıkardım ve tam kafasına ateş ettim. Bunların hepsi 5 saniyemizi almamıştı. Hayatımız saniylere bağlıydı.
