Çocukluğunda parçalanan o küçük kız güçlü bir asker olursa?
Ya da gittiği yerde hayatının aşkını bulursa?
Peki geçmişi onu bırakmazsa?
Çok, çok fazla soru..
Tek cevap; TEK NEFES
Bu onların hikayesi, 2 cesur askerin...
***
Kapak tasarımı @NnyksE ai...
Bölüme başlamadan küçük yıldızımızı parlatırsanız hiç fena olmaz.
Satır arası yorumlarınızın hepsini okuduğumu unutmayın.
Keyifli okumalar...
8. Bölüm "Çatışma"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
Neden? Neden tutuyordu ellerini? Bir insanın elini tutmak, ne demekti? Cevabı apaçık ortada. İyi de ne alaka? Alparslan abinin köyünün doktoru ile bizim komutan ne alaka? Şuan çok saçma şeyler düşünüyorum bundan eminim. Bunları niye düşünüyorum, bundan emin değilim.
Saniyeler geçti, hala el eleler. Sonra adını bilmediğim doktor kız, bir şey söyledi. Söylediği şey her neyse Emir komutanın zaten çatık olan kaşarı biraz daha çatıldı ve ellerini ayırdı birbirinden.
Çok şükür.
Bu tarafa döndü, gözleri gözlerimle buluştu. Yüzümde hiçbir his, mimik yoktu. Ama o her ne gördüyse anında yanıma doğru gelmeye başladı. Tabiki kaçıp, gitmeyecektim. Bekledim, boş gözlerle yanıma gelmesini bekledim. Geldi, tam önümde durdu. Açıklama yapmasını beklemedim. Açıklama yapacağı bir durum yoktu.
"Elif, içeride ağlıyor. Sizi çok seviyor sanırım komutanım. Bir girip baksanız iyi olur." dedim sakin bir sesle. Bir şey söylemeyince arkamı döndüm, gitmek için adımlamıştım ki zaten beklediğim şey oldu. Kolumu tuttu, gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım. Sonra yavaş yavaş arkamı döndüm. Yüzündeki ifadeye şuan anlam veremiyordum fakat açıklayacağı her halinden belliydi. Dinleyecektim.
"Daha yeni ki görüntüden ne anladın bilmiyorum ama düşündüğün gibi bir şey yok ortada." deyip baş parmağı ile arkayı gösterince arkaya baktım. Askeri olduğum için açıklama yapıyordu. Doktor kızın gözleri dolmuş, bize bakıyordu. Taşlar yerine işte şimdi oturmuştu. Emir Komutan'a baktım.
"Düşündüğüm bir şey yok zaten?" dediğimde yüzü anlam veremediğim bir ifadeye büründü. Şuan tek sorun arkamızda ki ağlayan doktor kızdı. Hızlı adımlarla yanımıza geldi.
"Bunun için mi? Bunun için mi beni istemiyorsun?" dedi ağlayarak. İfadesiz yüzümü ilk kıza sonra Emir'e çevirdim.
Umarım bizim hakkımızda bir şey söylememiştir, Deniz?
Umarım, iç ses.
"Ona bir adım daha yaklaşma," diye tısaldı Emir. Sesinde ki korkutucu tını ben bile hissetmiştim, kız bir adım geriye gitti. "Ayrıca, onu bu işe de karıştırma." dediğinde kızın öfkeli yüzü bana döndü. Onun duygudan duyguya geçen yüzünün karşısında benim yüzüm oldukça ifadesizdi.
