"O hikaye orada bitmedi Çınar. Savaş bittikten sonra Ağça, eşi, kızı ve torunları ile dünyaya döndü. Onlar gittikten sonra Lebriz, Caneda'nın bir kızı ve ailesi olduğunu, ve onun dünyaya gittiğini öğrendi...
Dünyaya giderek onların yaşadığı evi buld...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Öksürüklerle yataktan fırladığında her yanı da terlemişti. Yatağa oturur pozisyonda dururken öksürmekten de boğazı acıyordu.
Banyoya giderek yüzünü yıkadı. Öksürüğü azalsa da bitmemişti. Boğazının acısıyla banyodan çıktı. Üzerini değiştirerek aşağıya indi. Hizmetliler masanın büyük bir bölümünü hazırlamışlardı. Etrafta fazla kişi yoktu. Yemek salonuna girince Beyaj ve Jemone hariç herkesin oturduğunu gördü. Silay kendisini görünce ona seslendi.
“Günaydın Çınar.”
“Günaydın.”
Silay’ın sesi çok farklı çıkıyordu. Sandalyeyi çekerek oturdu.
“Sesine ne oldu senin?”
“Bilmiyorum, hasta oldum sanırım.”
“Siz de mi? Sabahtan beri ölüyorum. Şatoda kalmamış olsaydım evden buraya hayatta gelmezdim.”
Asay bunu söyledikten hemen sonra hapşırarak hasta olduğunu kanıtlamış oldu.
“Benim de her yerim ağrıyor. Yataktan kalkasım bile gelmedi. Komedzo olmasaydı ben de hayatta yataktan kalkmazdım.”
Herkes farklı bir şeyden şikayetçiyken Beyaj içeriye girince onların hâlini görerek masaya oturmadan başlarına dikildi.
“Bu haliniz ne sizin? Her yanınız dökülüyor!”
“Hepimiz aynı anda hasta olduk galiba.”
Çınar da bu cümlesinin ardınan öksürünce Beyaj hepsinin sırayla alnına elini koydu.
“Galiba sözcüğü fazla, her tarafınız yanıyor. Hemen kalkın mutfağa gidin. Bu şekilde kahvaltı yapamazsınız.”
Beyaj onları biraz da sopa yardımıyla mutfağa götürdü.
“Kim bilir nerede hasta oldunuz? Dün gece Silay zaten suya düşmüş, her yanını ıslatmış, bir de oyun oynadı! Kendinize zaten dikkat etmiyorsunuz, bir de hasta oluyorsunuz!...”
