"Aman tanrım... Tae sadece tuvalete gidip gelmiştim sana bunu nasıl yaptılar?"
"İyiyim hyung acımıyor."
"Gözlerin doluyken gülümsemeye çalışma. İyi değilken iyiyim deme. En azından bana."
"Hyung..."
"Ağlayabilirsin Tae. Gel sarıl bana."
"Sadece çok zor hyung. Acıyor."
"Biliyorum. Özür dilerim yine seni koruyamadım."
"Özür dilemesi gereken sen değilsin ki."
"Peki kim yaptı sana bunu Tae?"
"Söyleyemem."
"Yanağında kocaman bir morluk var ve söyleyemezsin değil mi?"
"Gerçekten söyleyemem."
"Neden? Yoksa tehdit mi ediyorlar?"
"Hyung lütfen sorgulama."
"Tamam bu seferlik canını sıkmayacağım. Ama ailen fark etmiyor mu?"
"Çok az karşı karşıya geliyoruz. Fark etseler de umursarlar mı ki?"
"Onlar senin ailen Tae."
"Ailem olsalar da bu dünyada beni önemseyen tek kişi sensin."
"Senin aileni gerçekten anlayamıyorum."
"Ben de seninkini."
"..."
"Neyse hyung. Sonuç olarak sen benim her şeyimsin."
"Sen de benim Taetae."
"Sana sarılmak çok güzel biliyor musun? Kokun çok hoşuma gidiyor."
"Öyle mi?"
"Evet. Birde benden başkasına böyle sarılma tamam mı?"
"Neden?"
"Bilmem. İstemiyorum işte."
"Kıskanmadın değil mi?"
"Hayır! Hem kıskansam ne olacak?"
"Bir şey olmaz Tae. Kıskanabilirsin. Zaten sen söylemesen de sana sarıldığım gibi başkalarına sarılmazdım."
"Nedense rahatladım."
"Sana bir sır vermemi ister misin?"
"Evet!"
"Aslında bende seni çok kıskanıyorum."
"Oh gerçekten mi?"
"Tabii ki. Başka çocuklarla oyun oynarken bile. Beni sevdiğin gibi onları sevdiğini görünce öyle oluyor."
"Ama ben seni çok farklı seviyorum hyung. Diğerlerini sevdiğim gibi değil. Hem diğerleri genelde bana iyi davranmıyor ki."
"Bende seni çok farklı seviyorum Tae. Başkalarının etrafına kollarımı dolasam da asla sana sarıldığım gibi olmayacak."
"Olsun sen yine de sarılma."
~Taegiyle kalın~
