"Hyung bugün öğretmenim ödev verdi."
"Ne ödeviymiş o?"
"Ailmizle çok mutlu olduğumuz bir anımızı resimle anlatacakmışız."
"Peki bunu bana neden söyledin?"
"Ben sana zaten her şeyi anlatıyorum hyung. Hem bu sefer yardımına ihtiyacım var ne çizeceğimi bilmiyorum."
"Ailenle mutlu olduğun zamanları düşün."
"İşleriyle çok meşgul oldukları için birlikte vakit geçirmedik."
"Lunaparka gittiğiniz zamana ne dersin?"
"Aslında gider gitmez babamın işi çıktı ve beni yanlız bıraktılar. Çamura düşmüştüm hatta kızdı annem."
"Peki annenle evde film izlediğinizde."
"Babam içmişti kapıya dayandı kavga ettiler günün sonunda yatağımın köşesinde kıvrılıp ağlıyordum."
"Babanla ata binmeye de gitmiştiniz."
"Babam telefondan iş görüşmesi yaparken beni tutmayı bıraktı. Attan düşmüştüm fark etmedi bile."
"..."
"Hyung zorlama istersen bulamayacağız."
"Bana bu olayları anlatmamıştın."
"Üzülme diye. Seninleyken mutluyum ki ben. Sadece seninle ve kuşumlayken mutlu olabiliyorum hatta."
"Olsun Tae bana her şeyi anlatmalısın tamam mı?"
"Tamam hyung."
"Ee ödevini ne yapacağız?"
"Boşver unuttum derim."
"Ne kadar sert bir öğretmenin var unutma. Okuldaki herkes korkuyor ondan. Sana vurur buna izin veremem."
"O zaman ne yapmalıyım?"
"Kuşunu çizsene o da ailenden sayılır."
"Olur mu ki öyle?"
"Bence olur hiç yoktan iyidir."
"Denerim o zaman."
~Taegiyle kalın~
