Yazar önerisi olarak: Şarkıyı loop'a alabilirsiniz. fakat asıl açmanız gereken kısmı bölüm içerisinde göreceksiniz, araya koydum. O kısımda dinlemeye başlamak daha etkili olacaktır. :)
♫ Bölüm Müziği - Thurisaz - Endless ♫
Ölen bir an'da boğuluyordum
Gözlerinde boğuluyor
Beni kucaklayan inancın kanatlarını hissediyordum
Gerçek değildi ama hissedebiliyordum
İlahi güzelliğinin özlemi
Çok uzakta bir ses geliyordu
Asla ölmeyen
Çok uzakta, duydum
Rüzgar onun adını haykırıyor
Benim yanan alevim.
...
♤ MAÇA VALESİ ♤
Bu öpücüğün sadece Duru ve Arthur'da değil, yeryüzünde ve gökyüzünde izi kalacaktı, yüzyıllar geçse bile silinmeyecek bir mühür gibiydi adeta. Arthur'un bu hamlesi, kendisine ve gücüne olan küçük bir isyandı aslında. Duru ile aralarında sarf edilecek hükmü olmayan sözcükleri mühürleyerek, geçmişin kendisini konuşturmak istemişti ve bu hamlesinin karşılığını alıyor olmak, ÖNSEZi'sinden sıyrılıp gelen saf bir şanstı.
Soğuk dudakları, Duru'nun dudakları üzerinde görünmez bir yol kat ederken, geçmiş de Duru'nun zihnine kendinden parçalar bırakmaya ve gözlerinin önünde bir anı canlanmaya başladı.
1.5 YIL ÖNCE
Bakışları iki katlı sarı evin dış cephesinde gezinirken, son geldiğinden bu yana yapılan değişikliklere takıldı. Bahçedeki çocuk parkından eser yoktu veya çiçeklerden. Hepsi solmuş gibi görünüyordu. Bakımsız değillerdi ama canlı da görünmüyorlardı. Ev adeta resmi bir forma bürünmüş gibiydi, hatırladığından da soğuk görünüyordu ve bu haliyle, evin hanımının öldüğü dışarıdan bir gözle bile anlaşılabiliyordu.
Bu konuda biraz buruk hissetse de, yeterince bu konuyla ilgilenmedi. Adımlarını usul usul verandaya doğru attı ve sonunda zile dokundu.
"Oyun başlasın o zaman," diye mırıldandı sessizce.
İstemsiz bir heyecanla doldu kalbi ve bu her zaman olmazdı. Hatta bu prosedürlerle uğraşmak zorunda kalanın kendisi olmasından son derece nefret ediyordu ama mecburdu da!
Verda'nın büyüsü yeni efendisine kavuşması için onu olabildiğince zorluyor ve arada oluşan çekimin gücü yüzünden acılar içinde kıvranıyordu. Mağarada kaldığı son 1 yılı buna direnmekle geçmişti ama daha fazla direnemezdi. O yüzden kendini meşgul etmek için geleceğin ona neler sunacağını ve bedenine kavuşmak için bu defa oynayacağı oyunu nasıl planlaması gerektiğini düşünüp durmuştu.
Ancak ne gariptir ki, 6. Nesil efendisine dair bir şeyler görmekte zorlanıyordu. Geleceğe dair sezgileri sanki körelmişti. İlk defa planını onları görmeden yapmak zorunda kaldı. Belki de bu yüzden ilk defa heyecanlıydı, çünkü onu ve onun neler getireceğini merak ediyordu.
O yüzden basit bir denklem üzerinden ilerleme kararı almış, kızın yaşı ve yaşadıkları itibariyle kendisine çabucak bağlanıp, aşık olacağına ve sonra da kendisine yardım edebileceğine inanmıştı. Bu planın üzerinde ilerleyecek, adımlarını bunun üzerinden atacaktı.
Ve o an Duru, o ne hissediyor, o ne düşünüyor ve o ne biliyorsa hepsini hissedebiliyordu. Geçmiş sadece gözünde değil, bütün bedeninde canlanıyor gibiydi. Hatta kapıyı Semiha açınca, ona sarılmak isteğiyle bile doldu ama sonra kendisinin bu anıda sadece bir seyirci olduğunu hatırladı. Mete'nin bedenine sıkışmış ikinci bir ruh gibiydi, tıpkı Arthur'a olduğu gibi...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÖNSEZİ #2: ALBATROS
Vampire"Beni özgür bırakan sendin, Duru. Kanatlandığım için beni suçlayamazsın." Albatros kafesin dışındaki özgürlüğü yeniden tattı. Acıları peşine takarak, kanatlarını kanlı günlere doğru açtı. Ama zihnine çöken karanlık pusun altında hiç kimsenin göreme...
