ölümün kıyısında/ Berat Ayberk Özdemir

1. Bölüm

Yepppeni bir kurgu 🥰  umarım begenirsinizzzz 🥳🥳🥳

İlk defa kitaplarımdan birine denk geldiyseniz hoşgeldiniz, zaten daha önce okuduysanız da zaten balımsınızzz🤍🤍

Sizden ricam, kitap yeni olduğu için satır aralarında yorum yapmanız ancak bu şekilde öne çıkabilir 🥰🥳

İyi okumalarrr

"Nerde bu Allah'ın cezası kız? Yine kimlerle sürttü bütün gün dışarıda? Allah bilir ne vardı üzerinde başında?"

Yine başlıyorduk. Başıma gelecekleri önceden bildiğim için hep yaptığım gibi önce sakince gidip kolumdaki çantayı yere bıraktım. Telefonumu da kitleyip yastığımın altına sakladığımda odamın kapısı açılması bir olmuştu.

"Nerdesin lan sen? Saat 7 olmuş. Su üstüne başına bak. Laf söz mü getireceksin sen bana insanlardan?"

Babamın peşinden annem de içeri girdiğinde yüzünün her yerini inceledim. Dudağında hep olan morlugun yerini kan almıştı. Yine bir gözünün altı mosmordu.

Babam demeye utandığım adam üzerime yürümeye başladığında annem de bir yandan kolunu tutmaya çalışıyordu. Ama nafileydi. O minnacık bedeni ile bırakın durdurmayı biraz olsun yavaşlatamamıştı bile.

İlk önce tokatı sol yanağımda hissettiğimde sessizce yere çökmüştüm. Başımı eğdiğimde vurmaya devam ediyordu. Annemin çığlıkları kulağıma dolarken artık alıştığım için babamın yorulmasını bekliyordum. Ancak o zaman bırakırdı beni.

"Sevdam. Kaldır kafanı güzel kızım geçti."

Gitmişti. Odadan çıkıp gittiğinde annem de yanıma çöküp bana sarılmıştı. Hıçkırıklarımı içime hapsedip gülümsemeye çalıştığımda kısa bir an yanağım seyirmişti.

"İyiyim ben annem. Yok bir şeyim merak etme. Çok az kaldı nolur sabret. Gideceğiz buradan seninle birlikte. Nolur sabret."

Ben onu telkin ederken babam tekrar bağırmaya başlamıştı. Hırsını yeterince almamıştı demekki. Odaya bir hışım ile girdiğinde annemi duvara fırlatıp odağını hemen yanında olan bana çevirmişti. Normalde insanlar fark etmesin diye yüzüme çok vurmazdi ama bu sefer burnumdan gelen sıcak sıvı sayesinde yüzümün de berbat bir halde oldugunu fark etmiştim.

Ölmek için yalvarıyordum şu dakikalarda. Zapzayıf bedenim gercekten de artık dayanamıyordu. Karnıma aldığım tekmeden sonra kafamı yere çarpıp gözlerimi yummuştum.

Bilincim kapanırken ne olduğunu anlamamıştım. Hala canım acıyordu. Demekki hala vurmaya devam ediyordu.

Bir süre sonra onu da hissetmemeye başladığımda tüm seslerden uzaklaşmıştım.

Gözlerimi usulca açtığımda vücudumun her bir hücresi ağrıyordu. Burnumda kuruyan kana rağmen hala akan bir kan daha vardı. Elimi umursamazca kafama götürdüğümde alnım da hala kanamayı sürdürüyordu.

Normalde bu kadar ileri gitmezdi ama bugün onun için son darbe olmuştu. Yakında bizi öldürecekti emindim. Çokça kez polise şikayette bulunmuştuk. Ama ölüm tehditleri ve bu dayaklar yüzünden bir şey yapacak halimiz kalmamıştı.

Ama ben, ona bu zevki yaşatmayacaktım. Beni öldürme zevkini ona yaşatmayacaktım. Çünkü bu işi bu gece kendi başıma halledecektim.

Yattığım soğuk zeminden kalktığımda kendimi zar zor yatağa attım. Yastığın altındaki telefonuma uzandigimda saat 1 i çoktan geçmişti. 6 saattir burada baygın yatıyordum.