Yalan Bir Sevda Masalı (Tamamlandı)

42. Bölüm

Mecnunum Leylamı gördüm
Bir kerece baktı geçti
Ne sordum ne de söyledi
Kaşlarını yıktı geçti..

Özgür Leylayı buldu sonunda. Genç kadını bulunca işler kolaylaşır sansa da daha bir karıştı. Leylayı izledikçe daha bi derinleşti duyguları.

Nereye gitse orada bitti. Konuşmaya da çalıştı bikaç kez lakin tüm çabaları Leyla tarafından geri püskürtüldü.
Anasının bedduası tutmuştu en sonunda. Saçlarını sinirle karıştırdı.
Aynaya geçip yüzüne baktı.

" Şu sıfatın güzelliğine bak hele. Bu kız niye bana tersleniyor anlamıyorum ki. Tamam ilk anda üstüme atlamasın ama bir kez bile alıcı gözle bakmadı"

Elini çenesine götürüp kaşıdı. " Sakallarımı kessem.  Belki baby face seviyordur "

Sonra gözlerinden bir parıltı geçti. " Tabi yaa. Hiçbir kadın dayanamaz. Şöyle bir üniformamı giyip endamı arz edeyim "

*******

Leyla ailesine ve çevresine karşı iyileşmiş gibi davransada kapanmayan yaraları vardı. Insanlarin içinde guluyor konuşuyor normal yaşantısına davem ediyordu. Ama gece odasına çekilince bebeği için gözyaşı döküyordu.

Yine dayanamayıp geldiği mezar başında gördü Yamanı. Küçük mezarın yanına kıvrılmıs tek koluyla sarmıştı kara toprağı. Ağlıyordu koca adam.

"Kızım affet beni. Baban seni de anneni de  koruyamadı. Bilemedim kıymetinizi. Ciğeri beş para etmez bir kadin yüzünden kaybettim seni. Göremedim bilemedim . Katilini yatağıma aldım . Affet beni"

Leyla olduğu yerde kalakaldı. " Ne ? Ne diyorsun sen ?"

Yaman duyduğu sesle doğruldu. Sarsılarak aģlamaya devam etti.
" Leyla.... Funda banyoda düşmene sebep olmuş .. Itiraf etti . Ama kızım gitti "

Leyla dizlerinin üzerine çöktü. Aylardır kendini suçluyordu. Dikkatsizlik yaptığından düştüğü için kendine kızıyordu.

O da ağlamaya başladı yağan yağmurla birlikte. Yaman yüzüne bakamiyordu harap ettiği kadının.

" Leyla.. Affet beni.. Nolur affet. Vicdanım yakamı bırakmıyor. O kadın öyle bir hayat bıraktı ki bana... Hem kizımın vicdan azabi hem de ömür boyu yanlızlık.."

Leyla yumduğu gözlerini açtı. Karşısındaki adama öfkeyle baktı . " Ne yaşiyorsan hakediyorsun . Ne geldiyse başına  hepsi senin suçun.. Senin yüzünden bebeğim gitti. Senin yüzünden gençliğim çürüdü. Kendimi ölüm döşeğınde bekleyen  bir yaşlıdan daha çaresiz hissediyorum.

Seni affetmek mi ? Asla Yaman. Senden nefret ediyorum. Kızımdan uzak dur. Bir daha adımını dahi atma bu mezarın yanına. Mezarında bari rahat uyusun yavrum "

Yaman birşey diyemedi yaralı kadına. Omuzları çökük kalktı . Uzaklaştı oradan.

*****

2 saat sonra

Özgür bindiği askeri araçla çarşıda , evinin önünde aramıştı genç kadını. Bu saatleede genelde çarşıda olurdu takip ettiği kadarıyla biliyordu.

Yağan yağmurla umutları tükendi. Karargaha dönmek için askere emir verdi.

Araç ilerlerken yol kenarında yağmura inat yürüyen kadını hemen tanıdı. Asker arabayı durdurunca kapıyı açtı.

" Merhaba !!! Bırakalım mi evine ? Yağmur yağıyor "

Özgür saçma sapan kurduģu cümlelerle kızarsa da umursamadı. İnsan hayatında kaç kere aşık olurdu ki ? Herşeye hakkı vardı. Saçmalamak en çok hakkı olan şeylerden biriydi.

Yürüdüğü yolda sırılsıklam ıslandığını farketmeyecek kadar dalgındı Leyla.Ona seslenen adamla daldığı düşüncelerden çıktı. Göz devirdi. Yine karşısına çıkmıştı lüzumsuz herif.

" İstemez " deyip adımını attı umursamazca  ama kolundan tutulup askeri aracın içine tıkıldı.

Özgürün canına tak etmişti. Yettiyse yetmişti.

Geçen kadın kaşları çatık oturduğu koltukta daha da dikleşti. Olur olmadık her yerde karşısına çıkan dev adama sinir oluyordu.

Adamın dibinde oturmak rahatsız etti biraz uzaklaştı. Aracı kullanan askere baktı .

" Durdur aracı. İneceğim "

Özgür ağzının içinde homurdandı. Sonra  " Devam et Asker " dedi.

" Emredersiniz komutanım " dedi asker ve devam etti.

Leyla sinirle gülüp yanındaki adama çevirdi bedenini. Giydiği üniformaya baktı.

" Bana bak komutan ben senin emir erin değilim. İnmek istiyorum diyorum . Hem sen her yerde niye karşıma çıkıp duruyorsun ki? Adın ne senin? Gidip şikayet edeceğim "

Özgürün dudakları iki yana kıvrıldı. Leylanın gözlerinin içine  baktı. " Mecnun " deyince genç kadın afalladı. Adamın keskin bakışlarından kaçırdı gözlerini.

Ruhu ölmüş bir kadına göre ağırdı bu bakışlar. Kızı aklına geldi bir anda yine gözleri doldu.Bugün öğrendikleri çok ağırdı.  " Ben burda ineyim " dedi titreyen sesiyle.

Özgür Leylanın yine hüzün çöken gözleriyle durgunlaştı.
" Arabayı durdur " dedi askere. Araba durdu. Leyla indi.

Yağmurun altında başı eğik yürüyen kadına baktı Özgür. Asker merakla sordu.

" Gerçek adını niye söylemedin komutanım?Neden Mecnun dedin ?"

Özgür genç kadının gözden kaybolduğu yola uzunca bakıp derin bir iç çekti.
" Çünkü " dedi... " Çünkü Leylamı buldum "
****

Kesitte iki yıl yazıyor . Çok takılmayın. Anlık yaziyorum oluyor öyle şeyler🙈🙈