Η επόμενη μέρα που ξημέρωσε βρήκε τον Λάμπρο και την Ελένη αγκαλιά. Οι ακτίνες του ήλιου περνούσαν μέσα από το παράθυρο και φώτιζαν ελαφρά την κάμαρη τους. Το φως ξύπνησε τον Λάμπρο. Άνοιξε τα μάτια του. Είχε στην αγκαλιά του πιο πολύτιμο δώρο που του χάρισε η ζωή. Την Λενιώ του. Σηκώθηκε με πολύ προσεκτικές κινήσεις, για να μην την ξυπνήσει και κατευθύνθηκε προς την κουζίνα για να της φτιάξει πρωινό. Ήθελε να την περιποιηθεί εκείνος σήμερα. Ήθελε να αναπληρώσει όλο τον χαμένο χρόνο.
Ύστερα από λίγη ώρα, ξανά μπήκε στο δωμάτιο κρατώντας έναν δίσκο με φλιτζάνια και κουλουράκια. Εκείνη δεν είχε ξυπνήσει ακόμη. Άφησε τον δίσκο και ξάπλωσε δίπλα της. Άρχισε να την φιλά απαλά στα χείλη. Εκείνη ανταποκρινόταν στο φιλί του αλλά δεν άνοιγε τα μάτια της.
«Αφού έχεις ξυπνήσει γιατί δεν ανοίγεις τα μάτια σου, πονηρούλα;» την ρώτησε περιπαικτικά
Η Ελένη χαμογέλασε
«Γιατί δεν θέλω να τελειώσει...»
Η Ελένη δεν πρόλαβε να τελειώσει την φράση της και ο Λάμπρος την φίλησε ξανά.
«Έλα να φας κάτι, καρδιά μου. Στην κατάσταση σου πρέπει να τρέφεσαι σωστά. Έλα πιες το χαμομηλάκι σου...» είπε και της έδωσε το φλιτζάνι
«Σε ευχαριστώ...»
«Λοιπόν, από εδώ και πέρα θα τα αναλάβω όλα εγώ! Εσύ δεν θα κάνεις τίποτα!» είπε αποφασιστικά ο Λάμπρος
«Ποια όλα, Λάμπρο μου;»
«Τη περιποίηση σου, Λενιώ. Τώρα θα σε φροντίζω εγώ» είπε και έσκυψε να φιλήσει την κοιλίτσα της
«Τελικά ξέρουμε πόσο μηνών είσαι;»
«Σχεδόν τεσσάρων, μου είπε η Ρίζω. Σε λίγο καιρό μπορεί και να το ακούσουμε!»
«Αλήθεια;»
Η Ελένη έγνεψε καταφατικά.
Ο Λάμπρος δεν έχασε καθόλου καιρό. Έβαλε αμέσως το αυτί του στην κοιλιά της προσπαθώντας να ακούσει
«Λάμπρο μου, τι κάνεις;»
«Σσσσσς! Ακούω το παιδί μου»
«Σε λίγο καιρό, σου είπα, όχι τώρα αμέσως!»
«Μπορεί, όμως, να μας ακούει που του μιλάμε...Καρδούλα μου, ψυχούλα μου, ζωή μου...εγώ είμαι ο μπαμπάς! Γύρισα πίσω. Είμαι εδώ με σένα και την μανούλα μας! Δεν πρόκειται να σε ξανά αφήσω, μωρό μου, ποτέ! Στο υπόσχομαι!»
«Σε αγαπάμε πολύ, μπαμπά μας!»
«Και εγώ σας αγαπώ νεράιδες μου, και εγώ!»
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Για μια ζωή ακόμα
Fanfiction21 Απριλίου 1967. Η μέρα που άλλαξαν όλα. Η μέρα που η Ελλάδα πέρασε από το φως στο σκοτάδι. Και ενώ όλη η χώρα βρισκόταν σε αναβρασμό, η ζωή στο Διαφάνι κυλούσε φυσιολογικά για όλους. Και τότε όλα ανατράπηκαν. Η ευτυχία δύο ανθρώπων κατέρρευσε μέσα...
