Devam reisler<3 Hikaye Louis's pov
_____________________________
Sabah kalktığımda bir çift yeşil göz gördüm. Bana bakıyordu. Aşkla, sahiplenerek, severek...
"Günaydın mavim"
"Günaydın yeşilim"
Sonra yüzüme yaklaştı. Yüzüme öpücükler bıraktı. Sonrada yanağımı ısırdı.
"Bebeğim kızma ama sana bir şey sormam lazım" dedim.
"Sor hayatım"
Hayatım dedi. Bana hayatım dedi. Onun hayatıyım.
"Şey dün Elanour'u öyle bıraktım ama-"
"Şşş... şimdi bunu düşünme ben kardeşimle konuşurum ve olayı açıklarım"
Dedi ve yine öpmeye başladı. Kral Harry Styles tarafından öpücüklere boğuluyorum derken yine yanağımı ısırdı.
"Hoşt ulan, ne ısırıyon!"
Gülmeye başladı. Onun gamzeleri varmış. Hiç görmemiştim. Belki de hiç böyle gülmediği içindi.
"Biliyor musun dün o çiçekleri sana almıştım"
Şokla baktım çünkü bilmiyordum.
"Şimdi nerde peki çiçekler?"
"Yemekten sonra odana girince görürsün" dedi ve yüzüme sırıtarak baktı.
"Yemeğe inelim mi Harold?" Diye sordum.
Üzerime çıktı ve beni ezerek sarıldı.
"Kaç kilosun lan sen, ezildim, ezildim! Nefes alamıyorum insene lan!"
Daha çok gülmeye başladı. Ben nefesi o güldüğünde almaya başladım. Üzerimden kalktı.
"Hadi yemeğe inelim" dedi.
____________________
Yemeğe el ele tutuşarak indik. Sonra ellerimizi bırakmak zorunda kaldık.
"Anne" dedi. Şu kadından da hiç iyi elektrik alamıyorum. Katlanıcaz artık.
"Harry Styles seninle özel konuşmam lazım" dedi ve kadın Harry'i bildiğin sürükleyerek götürdü.
Tam 28 dakika 32 saniye yoklardı. Yok canım ne saniye sayması sadece merak ettim ve evet saydım.
Harry yanıma geldi. Yüzüme bakmıyordu. Mutlu değildi, mutsuz değildi o sanki kızgındı... Neye sinirlendiğini merak etmiştim.
"Vezir Tomlinson düğün hazırlıklarını haber ver" diye bağırdı Harry'nin gıcık annesi, Anne Styles.
Ben o sırada düğün hazırlığını başka biri için sanmıştım.
"Efendim Harry'nin başka abisi veya kardeşimi var?"
"Hayır ne saçmalıyorsun! Harry evleniyor, oğlum evleniyor!"
Kadın mutlulukla bağırıyordu ve ben...ben kalbimden vurulmuşa dönmüştüm. Göz yaşlarımı Anne Styles gidene kadar tuttum ve odaya koşarak çıktım. Bu sefer arkamdan gelmiyordu. Kapıyı kapattım ve göz yaşlarımın düşmesine izin verdim. Sessizce ama acıyla ağladım. Ağlamam durduğunda odamdaki lavaboda elimi yüzümü yıkadım. Aynaya baktığımda gözlerim kırmızı, göz altlarım mor ve şişti. Dudağım ise bağırmamı durdurmak için ısırdığımdan kanamıştı.
Tam yatağa yatacakken aklıma bir şey geldi ve ev telefonunun nerde olduğunu bulmam gerekti. Çekmeceyi açtığımda bir buket çiçek ve bir not gördüm. Bu Harry'nin önceden aldığı çiçekti. Hafiften solmaya başlamışlardı. Not vardı okudum.
Not; Çiçekleri sana ve yarım bıraktığım her şey için özüre alıyorum. Seni seviyorum umarım kısa süre içinde seninle bir daha yemek yerim mavim ;)
Okuduğumda daha fazla ağlamaya başladım. Artık kendimi tutamıyordum. Ağlamam kesildiğinde çiçekleri vazoya koymam gerektiği aklıma geldi. Aşağı indim ve hizmetlilerden birinden vazo rica ettim. O sırada aşağı inerken beni gördü. Sabah 6'ydı ve o genellikle geç uyanırdı. Sanki hiç uyumamış gibiydi. Gözleri şiş kırmızıydı ve sweterinin altından kırmızı bir şey akıyordu. Bir dakika o kan mı?
Vazoyu aldım ve gözünün içine bakarak yukarı odama geri çıktım. İçim burkulmuştu. Vazoyu aldım çiçekleri suyla beraber koydum. Odamın kapısını kitlemeyi unutmuşum bunu neden söylüyorum çünkü o odaya girdi. Yeşilleri ve ölü bakışları ile. Sanki bir şey açıklamak istiyor ama bilerek susuyor gibiydi.
İçeri girdi ve kapıyı kapattı. Yüzüme baktı ve;
"Niye onları suya koydun en sonunda solucaklar ne de olsa."
"Sen öleceğini bilerek yaşıyorsun onlarda solucaklarını bile bile açıyorlar"
"Ama onların tutunabilecekleri bir su var. Benim yok"
Bunun üzerine ağlamaya başladı ve yanıma geldi bana sarıldı. Ağlıyordu hıçkırıklarından anlıyordum.
"Yapmak zorundayım Louis evlenmek zorundayım yoksa bütün kraliyet çökecek."
"Neden?"
Yatağa oturması için rica ettim. Yanıma bağdaş kurarak oturdu. Saçlarını kulağınızdaki
arkasına yerleştirdim. Çok uzun değil ama çok kısa da değildi saçları.
Anlatmaya başladı.
"Annem zorladı Louis. Annem beni tehdit etti. Meğersem Saray'da bir köstebek varmış ve her şeyi ifşalamış. Annemde bütün planlarımız alt üst olunca Will'in Sarayına karşı kaybettik. Mal varlığımız hala var ama büyük kayıp yaşadık. Olivia ile evlenirsem para, toprak ve bir eş kazanırmışım olmazsa ise..."
"Devam et Harry olmazsa ise..."
"Seni biliyor Louis seni sevdiğimi biliyor. Seni suçlayıp öldürmek ile tehdit etti."
Hıçkırıkları ile ağlamaya devam etti ve bana yeniden sarıldı. Bomboş ifade ile bakıyordum. Ölüm tehlikem vardı ve Harry evlenirse zaten ölücektim ruhen. İki seçenekte de ölüyordum. O gün belki de son kez sarılmış gibi Harry'e sarıldım. O yatana kadar onu öptüm ve onu sevdiğimi fısıldadım. Ama Harry'nin bilmediği bir şey vardı.O köstebek bendim...
Hikayelerde U dönüşü nedir nasıl yapılır hehe
Xxx
