အဲ့လိုအခတ္အခဲေတြၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ Donghyuck က ၁၇လႊာကို ဓာတ္ေလွကားနဲ႔ သြားၿပီး Mark ရဲ႕ အခန္းကို ဖလက္ရွ္လို ေျပးေတာ့တယ္။
" Hyung !! Hyung !! အခန္းထဲရွိလား !! Hyung ေရ ! "
ဘဲလ္ကို အဆက္မျပတ္တီးေနရင္း ျပန္ထူးသံမၾကားေလေလ သူ႔မွာ ပိုလို႔ စိုးရိမ္ေလပဲ။
" ဘယ္လိုလုပ္မလဲ တစ္ခုခုျဖစ္ေနတာဆို ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ! "
အခန္းေရွ႕မွာပဲ ဟိုဘက္ဒီဘက္ေလ်ွာက္ေနမိရင္း လက္ကလည္း ဖုန္းကို အဆက္မျပတ္ေခၚေနမိသည္။
ၾကာလာေတာ့ Donghyuck က မ်က္ရည္ေတြပါ ၀ဲခ်င္ေနၿပီ။ လံုၿခံဳေရးကို ေခၚၿပီး တံခါးကို ဖြင့္ခိုင္းရမလား ေတြးေနခ်ိန္မွာပဲ သူ႔မ်က္စိေရွ႕က တံခါးက ပြင့္လာေတာ့တယ္။
ပြင့္သြားတဲ့ တံခါးရဲ႕ ေနာက္မွာေတာ့ နဂိုကထက္ ပိုေသးသြားတဲ့ Mark ရဲ႕ မ်က္နွာကို ျမင္လိုက္ရတယ္။
" Hyung !! "
ဘာမွမေတြးမိေတာ့ပဲ သူမ်က္စိေရွ႕က လူသားကို ေျပးလို႔ ဖက္မိေတာ့သည္။
သူ႔မွာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ စိုးရိမ္ေနလိုက္ရသလဲ။
" Donghyuck လား "
" Hyung ! ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ စိတ္ပူေနလိုက္ရသလဲ သိလား ဘာလို႔ ဖုန္းမကိုင္တာလဲ ! "
ဖက္ထားတာကို ခြာလိုက္ေတာ့ Donghyuck က မ်က္ရည္ေတြနဲ႔။
" တစ္ခုခုျဖစ္ေနရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲဆိုၿပီး ကြၽန္ေတာ့္မွာ ေျပးလာလိုက္ရတာ ! "
" ဘာျဖစ္လို႔လဲ ကိုယ္က ဘာျဖစ္လို႔လဲ "
" Hyung က ဖုန္းေခၚတာ ဆက္တိုက္မကိုင္ဘူးေလ !
ၿပီးေတာ့ Jeno တို႔ေျပာတာ သူတို႔ေတြ႕ခဲ့တုန္းက Hyung က လူမမာလိုပဲတဲ့ ! * sob * "
" ဘာလို႔ ငိုေနတာလဲ Donghyuck ရဲ႕ ကိုယ္ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး "
Mark က ေခ်ာ့ၿပီးေျပာေနေပမယ့္ တကယ္ႀကီး စိတ္ပူေနခဲ့ရတဲ့ Donghyuck ကေတာ့ အခုထိ ရွိုက္ေနတုန္း ။
" ေရေသာက္လိုက္ဦး "
Mark ကို စိတ္ပူၿပီးဂရုစိုက္ဖို႔လာတာ သူျဖစ္ေပမယ့္ လက္ရွိ ဂရုစိုက္ခံေနရတာေတာ့ သူကိုယ္တိုင္ပဲျဖစ္ေနသည္။
YOU ARE READING
• p r e m i è r e • [ Complete ]
Short StoryMarkHyuck short story. This fiction is written by both unicode & zawgyi. [ p r e m i è r e ]
[ 5 ]
Start from the beginning
![• p r e m i è r e • [ Complete ]](https://img.wattpad.com/cover/278636097-64-k328890.jpg)