Zawgyi //
" မာသာ .. ခ်ဴခ်ဴေဟ်ာင္းကို ဟိုအန္တီႀကီးေတြဆီ မေပးလိုက္ပါနဲ႔ေနာ္ ။ ဟင့္ .. ကုကီ ခ်ဴခ်ဴေဟ်ာင္းမရိွရင္ ေပ်ာ္မွာမဟုတ္ဘူး မာသာရဲ႕ "
မာသာဆြန္းရဲ႕လက္ကိုဆြဲၿပီး ရိႈက္သံေလးေတြထြက္ကာ ေတာင္းဆိုေနတဲ့ကေလးငယ္ရဲ႕ မ်က္ဝန္းေတြကေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ျပည့္ေနခဲ့တာ ။ သူခင္တြယ္ရွာတဲ့ခ်ဴခ်ဴေဟ်ာင္းကိုတစ္လွည့္ မာသာ့ကိုတစ္လွည့္ၾကည့္ၿပီး ေတာင္းဆိုေနတဲ့ပံုေလးက သနားဖို႔ေကာင္းလိုက္ပါဘိနဲ႔ ။
" ကုကီေလးရဲ႕ခ်ဴခ်ဴေဟ်ာင္းက သူ႔ကိုေမြးစားမယ့္မိဘေတြရွာေတြ႕သြားၿပီကုကီေလးရဲ႕ ။ ကုကီေလးလည္း တစ္ေန႔ေန႔က် ရွာေတြ႕မွာပါကြယ္ "
" ဟင့္အင္း ကုကီက ခ်ဴခ်ဴေဟ်ာင္းနဲ႔ပဲေနမွာ ။ ခ်ဴခ်ဴေဟ်ာင္း .. ခ်ဴခ်ဴေဟ်ာင္း လိုက္မသြားပါနဲ႔ေနာ္ ။ ကုကီ ခ်ဴခ်ဴေဟ်ာင္းကိုမခြဲနိုင္ဘူး ။ ဟင့္.. ခ်ဴခ်ဴေဟ်ာင္းေျပာေတာ့ ကုကီနဲ႔အၿမဲေနမွာဆို "
မာသာ့ေဘးကေနၿပီး သူ႔ခ်ဴခ်ဴေဟ်ာင္းဆီေျပးကာ လိုက္မသြားဖို႔အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာဆိုေနတဲ့ကုကီကိုၾကည့္ၿပီး မာသာလည္းမ်က္ရည္ဝဲရသည္ ။
" မာသာ .. ခ်ဴခ်ဴမလိုက္လို႔မရဘူးလားဟင္ "
ငိုမဲ့မဲ့ေလးေမးလာရွာတဲ့ခ်ဴခ်ဴ႕ေရွ႕မွာ မာသာကဒူးေထာက္ၿပီးထိုင္လ္ုိက္သည္ ။
" မာသာတို႔စာခ်ဳပ္မွာလက္မွတ္ထိုးၿပီးၿပီ ခ်ဴခ်ဴ ။ မၾကာခင္ ခ်ဴခ်ဴ႕ရဲ႕ေမြးစားမိဘေတြလာေခၚၾကေတာ့မွာ "
" ဟင့္အင္း .. ခ်ဴခ်ဴေဟ်ာင္းကိုေခၚသြားလို႔မရဘူး ။ ခ်ဴခ်ဴေဟ်ာင္းကိုရွာမေတြ႕ရင္ သူတို႔ေခၚသြားလို႔မရဘူးမလား မာသာ ။ ခ်ဴခ်ဴေဟ်ာင္းကို ကုကီဖြက္ေပးထားမယ္ေနာ္ "
ေျပာၿပီးခ်ဴခ်ဴေဟ်ာင္းရဲ႕လက္ကိုဆြဲကာ ေဂဟာအေနာက္ဘက္ဆီဦးတည္ေျပးတဲ့ကုကီရယ္ပါ ။ ငါးနွစ္သားကုကီေလးရဲ႕စိတ္ထဲမွာ သူ႔ေဟ်ာင္းကိုရွာမေတြ႕ေအာင္ဖြက္ထားလိုက္ရင္ ေခၚသြားလို႔မရေတာ့ဘူးဆိုတဲ့အေတြးပဲရိွေနတာကိုး.. ။
" အို.. ကုကီ ။ ဒီကိုျပန္လာခဲ့စမ္း ကုကီ.. ကုကီေရ ။ တားၾကပါဦး မာသာတို႔ရယ္ .. "
