وردتى الجميله

الفصل الخامس عشر

فى الكافيتريا ، حيث كان يجلس كلا من نوال بصحبه سمير و نرمين اخته

نرمين لسمير : بقولك ايه مش معنى انك اتصلحت مع سجى يبقى تنسى اللى اتفقنا عليه

سمير : ماشي معنديش مشكله ، ده بس علشان انتى كنت السبب فى ده

قطع حديثه اتصال سجى عليه

سمير وهو يرد عليها : الناس الحلوه اللى عند ذكرها بيبان، ططب،، من غير خناق طيب ،،،، طب اهدى

سجى بعصبيه : اهدى ، اهدى ايه ، يعنى بقولك ان جدو عبدالرحيم اتفق مع ماما و بابا ان كتب الكتاب بعد ما نطمن على ورد و جلسات العلاج الطبيعى تخلص وانت تقولى اهدى

سمير بهدوء : طب و فيها ايه بس يا حبيبتى

سجى بعصبيه : متقوليش زفت ، وبعدين انا قولت سنه

سمير : لا سنه ايه يا قلبى ، كده يهون عليكى سمسم ابو سمرا ، بعدين انا والله ما اعرف انو جدو عمل كده يرضيكى الحج عبد الرحيم يطلع صغير و نكسر كلمته

سجى وقد لانت قليلا: يعنى انت مش متفق معاهم

سمير : والله ما اعرف ، سجى يا حبيبتى انا لما قوتلك ع كتب الكتاب علشان كنت خايف يحصل حاجه تفرقنا تانى ، لكن وقت ما انتى تقررى هيكون يوم الفرح عندى احلى يوم ، ثم سكت قليلا, لو عاوزه اتكلم يعنى مع الحج مفيش مشكله

سجى : لالالا انا يعنى

سمير : يعنى ايه

سجى : موافقه ، وقد اقفلت الخط بوجهه

سمير و هو ينظر الى الهاتف : يا بنت المجانين بتقفلى السكه فى وشى ، ماشي يا سجى

نوال : فى ايه يا واد ، عمال تشتم فى البت ليه

سمير : و قد حكى لها ما حدث

نوال : اهاا ما انا و الحج قعدنا مع احمد واتفقنا معاه وتلاقى بس خلود لسه قايله ل سجى الكلام ده

سمير وهو يقبل يد عمته : ربنا يخليكى ليا

نوال : ويخليك ليا يا حبيبى و يفرحنى بيكوا

سمير : احسن حاجه انى ابويا اخد امى و نزلوا البلد

نوال : ع رايك ، بس انا اقنعت جدك بالعافيه أن يروح معاهم ، هو مش بيرتاح فى المستشفى و اهو اصر انو هو اللى يجى ياخد ورد

سمير: ربنا يخليه لينا و يخليكى لينا

نوال : وربنا يبارك فى عمرك يا سمسم

نيرمين : يا سيدى يا سيدى، انا هسيبكوا بقي واروح اشوف البت اللى انتوا سايبنها دى

نوال : نعمل ايه بس ورد اللى اصرت ان مفيش حد مننا يكون موجود معاه ، عاوزنا حبيبتى نشوفها وهى واقفه