DM #2: Dean Andrada

Kabanata 26

Hindi ko siya kita pero nararamdaman ko ang ginagawa niya sa ilalim. He parted my legs more as he held my ankle in place, making my thighs not to close. I felt exposed. My lips parted when I felt his tongue more. Napaliyad ako.

"Mmm..." 

I covered my mouth with the back of my palm to stop myself from moaning. Pero kahit anong pigil ko, pilit pa ring lumalabas. I gasped softly when his moves became more faster. My legs shook a little as I felt my center throbbing.

I can feel reaching something. Humigpit ang hawak niya sa akin, pinipigilan ako sa paggalaw.

"Ah..."

In spiral manner, I reached it. Nanghina ako at hiningal. Hindi pa rin siya umaahon. He sipped something in between. Tumindig ang balahibo ko.

I'm tired, but I want more and it seems like he's not planning to stop too. Pero alam ko kung anong mangyayari kung hindi ko siya pipigilan ngayon. I don't want to feel uncomfortable tomorrow especially we'll be meeting my family.

Nakayakap na siya sa hita ko. He's moving his tongue again, but it's super gentle. Muntik pa mabago ang iniisip ko.

I held his arms and weakly pulled him upwards. Mabilis niya iyong naintindihan at umahon.

Sinalubong ako ng kanyang madidilim na mata. He stared at me darkly, directly opposite on how I'm looking at him now weakly.

Now I wonder, how can he wake up at the middle of the night just to do that. Uminit ang pisngi ko nang maproseso kung gaano ko rin iyon kagusto.

Bumaba ang tingin ko sa kanyang basang labi. Mas lalo akong nahiya sa dahilan kung bakit naging ganoon. Dahan-dahan umangat ang kanyang labi para sa isang ngisi. Umangat ang tingin ko sa kanya.

"I can't stop myself..." he whispered sexily.

Maaga akong nagising kinabukasan. I woke up with his hand resting on my breast. Nakatagilid ako ng higa habang siya ay nasa likuran ko. I looked back to see him peacefully sleeping.

Napatitig ako. I think it's too unfair to be this handsome in the morning. Looking at him this close feels like a sin. Kahit kalmado, ang kanyang makakapal na kilay ay nagmumukha paring strikto. He looks like a sculpture, perpekto ang pagkakagawa. Mula sa matangos na ilong hanggang sa manipis na labi.

He's known in hacienda for being friendly among the Andrada siblings. Pero sa tingin ko kung hindi siya ngingiti at nakikipaghalubilo, magiging kamukha niya na ang nakakatandang kapatid. There's no really difference both of them, except for the attitude. Nagmana ang dalawa sa ama kaya hindi na kataka-taka kung bakit halos magkamukha.

Ngumuso ako, nahihiya sa tahimik na pagpuna. I should let him sleep peacefully. Maingat kong tinanggal ang kanyang kamay sa ilalim ng suot ko. Nakataas pa hanggang sa beywang ko ang bestida. Inayos ko na lang nang makabangon.

Bahagya kong hinawi ang mahabang kurtina at sinilip kung gaano na kataas ang araw. Kung hindi ako nagkakamali, siguro'y alas siete pa lang ngayon.

Muli ko siyang tinignan at nananatili ang kanyang payapang pagtulog. I will cook for us today, but before that, I need to take a shower.

Kumuha ako ng tuwalya at roba bago pumasok ng banyo. Sinadya kong hinaan ang tubig para hindi masyadong rinig sa labas. Kung lalakasan ko baka magising pa siya.

Ngayon na tanging tubig lang ang naririnig, hindi ko maiwasan ang mag-isip.

Ang sabi niya sa akin noon ay kailangan kong lumipat dito para sa imbestigasyon sa pamilya ko. We're not yet together that time when I agreed about the plan.