Scrutinizing Myself [Engineer Series #3]

7

Dedicated to cloudy_sky10

/Chapter 7-Harm/

W A R N I N G : 18+

"Gagawa tayo ng group report ngayong hapon. Makakasama ka ba, Sav?" Matthew asked me while I was on the way to the comfort room.
 
Napatigil tuloy ako sa paglalakad at tiningnan siya. "Ayos naman sa akin. Anong oras ba makakauwi?" I asked him, but he just scratched his head. "Baka kasi mapagalitan ako ni Tita kapag late akong umuwi," I added.
 
He smiled at me, "Maybe before 7:30 PM," he said and looked straight into my eyes.
 
Naramdaman ko na naman ang pagtindig ng mga balahibo ko sa buo kong katawan kaya nagpaalam na kaagad ako sa kaniya. I went to the comfort room and told myself that it was nothing. He was a kind boy towards me.
 
Napa-paranoid na naman ako.
 
When I went out of the comfort room, Matthew was waiting for me outside. Iiwasan ko na sana siya dahil alam kong wala naman na siyang sasabihin sa akin. But he immediately grabbed my hand and I just get it away from his reach.
 
Hindi naman sa may masamang balak sa akin si Matthew, pero hindi lang talaga ako komportable.
 
Ralph was the only man I was comfortable with.
 
"Let's meet in the parking lot after our afternoon class." tugon niya kaya tumango ako.
 
"Noted," I said and forced a smile.
 
"Hindi ba p'wedeng kay Ralph na lang ako sumama?" I asked him because Ralph was also one of our group members.
 
He shook his head and smiled at me sweetly. "He's busy later, so he can't come. Ayos naman yata sa 'yo na wala siya, hindi ba?" nakangiti pa rin niyang tanong kaya tumango ako. I even smiled at him to ease my nervousness.
 
"Hindi naman. Sige, sasabay na lang ako sa 'yo mamaya." sambit ko saka pumasok na muli sa classroom namin.
 
The day ended and, just like what Matthew and I talked about this morning, I went to the parking lot. I already told Kennedy and Haisely that I couldn't be with them because we have a group project to finish. They understand it eventually, kaya hindi na nila ako kinulit pa.
 
I saw Matthew wave his hand while I was walking towards his direction. Nakangiti pa siya sa akin habang nakasandal siya sa kaniyang sasakyan. But my brows furrowed, because our other group members weren't with him.
 
"Nasaan 'yong iba nating kagrupo?" tanong ko sa kaniya nang makalapit ako sa kaniya.
 
"They are already there. Let's go, baby?" he softly uttered and smiled at me. Alanganin naman akong napatingin sa kaniya dahil sa kaniyang sinabi. "I'm sorry. You're just so very gorgeous that I want you to be called my baby," he said, but I didn't say any words.
 
Pinagbuksan niya ako ng pinto kaya pumasok na ako roon sa kaniyabg kotse. Umikot siya at pumunta sa driver's seat. He eventually started the engine and we went to their house silently while on the way there.
 
Nang makarating kami sa kanilang bahay ay pinagbuksan kami ng kanilang katulong dahil halata naman iyon sa suot nitong uniform. I didn't expect that it would also exist in real life. Akala ko kasi ay sa mga pelikula lang talaga may pa uniform ang mga kasambahay.
 
But back to the topic, Matthew and I went inside their house, a mansion-like actually. Hinapit pa ni Matthew ang aking baywang kaya nanindig na naman ang balahibo sa aking katawan. He looked at me and I immediately faked a smile and calmed my inner self.
 
"Are you okay?" tanong niya sa akin kaya tipid akong tumango. "Do you want something to eat?" tanong niya sa akin kaya umiling ako.
 
"Nasaan na 'yong iba nating kagrupo? Why are they still not here?" I couldn't help myself, but to ask him.
 
May iba akong nararamdaman na kinakabahan o ano man 'tong pakiramdam. I can't help but think that this isn't right. Kung 'yong nararamdaman ko bang kaba ay baka dahil mapagalitan ako ni Tita kapag late ako nakauwi.
 
I looked at Matthew and then he smirked at me. I found it weird, but I set it aside.
 
"Dale texted me that they were eating their mirienda," sambit niya saka umiwas ng tingin sa akin. "Ikaw? What do you want to eat?" he asked, but I shook my head.
 
"H'wag na, busog pa naman amo dahil kumain kami kanina nila Ralph nang hindi pumasok ang second to the last na subject natin," I told him and smiled. 
 
Tumayo ako at saka pinasadahan ng tingin ang kabuoan ng bahay nila. Their house is painted a beige color and a brown color on each post of the house. Hindi nakakasawang tingnan ang bahay dahil sa maaliwalas itong tingnan.
 
I then looked at Matthew, who was grabbing my waist. Sinuksok niya pa ang kaniyang mukha sa aking leeg kaya nanindig ang buo kong balahibo sa katawan ko. Napapikit ako nang marahan saka pilit siyang inilalayo sa aking leeg, pero hindi ko magawa.
 
"Matthew," finally got his attention. "Tara na?" tanong ko sa kaniya kaya tumango siya sa akin at pwersahan na akong lumayo sa kaniya.
 
I was already expecting him to apologize because of what he did, but he didn't! Isinawalang bahala ko na lang ulit 'yon at dumistansya na rin sa kaniya.
 
"Pasok ka," iginaya niya ang kaniyang kamay papasok sa isang silid. "Don't be scared, Sav, it's just me and you. Wala pa naman ang mga groupmates natin kaya itu-tour muna kita rito sa kwarto ko," he said and gently smiled at me.
 
Damn it! Tama pa ba 'tong pinasok ko?!
 
I don't think that this is still right!
 
"Am I even allowed inside your bedroom, Matthew?" tumawa pa ako nang bahagya saka umiling dahil sa kabang nararamdaman ko.
 
 Hinaplos niya ang aking balikat nang marahan kaya napatingin ako roon. Hanggang sa bumaba ang kaniyang kamay mula sa aking balikat hanggang sa aking braso at pinisil pa 'yon. I find it as a friendly gesture, but my fucking head is thinking otherwise!
 
Damn it, Sav!
 
"Pumasok ka na, let's go." he gently said and grabbed my hand.
 
Nang makapasok kami sa kaniyang kwarto ay isinara niya ang pintuan. Napatingin pa ako roon, pero binalewala ko na lang. Kanina pa talaga ako nakakaramdam nang kakaiba!
 
Hindi ko alam kung dahil ba sa mayroon akong phobia sa ganito o may iba pang rason.
 
"What can you say about my bed?" he asked and smiled at me.
 
"I-It's huge," I said nervously and diverted my gaze from him.
 
Umupo siya sa aking tabi at saka pinatong ang kaniyang kamay sa aking legs. Napatingin ako roon at saka tatayo na sana ngunit madali niya akong nahawakan sa kamay kaya naman ay natumba ako sa kaniya. Kaya ang nangyari ay parehas kaming napahiga sa kama ngunit ako ay nasa ibabaw niya.
 
"M-Matty..." I whispered and faked a smile at him. "Baka nasa baba na sila Dale," sambit ko pero kinulong niya ang aking katawan gamit ang kaniyang braso.
 
"Never mind them, Sav. Let's just savour this moment between us." he seductively said.
 
Magpumiglas ako mula sa pagkakapatong ko sa kaniyang katawan ngunit hindi niya talaga ako binitawan. "Glez told me that you wanted to cuddle with me. Then I'm giving you this oppurtunity." he said and tried to kiss me on my cheeks but I immediately slapped his face.
 
"I don't like you, Matthew, so please... P-please let go of me," pagmamakaawa ko sa kaniya, pero umuling lang siya.
 
"Hindi kita bibitawan hangga't hindi ako nakakaisa sa 'yo. Sa una ka lang naman hihindi eh. Don't worry, Sav, no one will figure out this. Sa atin lang naman 'tong dalawa," sambit niya at saka ngumiti nang mala-demonyo sa akin.
 
Pinilit kong kumwala sa kaniya ngunit hindi niya ako pinakinggan at hinawakan pa ang dalawa kong kamay at saka inilagay 'yon sa taas ng ulo ko. He was already on top of me and I couldn't do anything, but cry!
 
Damn it!
 
"Matthew, please... M-Maawa ka naman," naiiyak kong sabi sa kaniya, pero para siyang bingi na hindi nakinig sa akin at saka marahang hinaplos ang aking hita sa baba.
 
He was also staring at my body. Nangingilabot ako sa kaniyang ginagawa at muling bumalik sa aking mga alaala ang ginawa ng hayop kong ama. "P-Please, Matthew. H'wag ganito, m-maawa ka sa akin."
 
Ngayon ay tuloy-tuloy na ang pagbagsak ng aking luha mula sa aking mga mata. Habang ginagawa niya ang pag-molestya niya sa aking katawan ay wala akong nagawa kung hindi ang umiyak at maisip ang mga naranasaan ko pa noon.
 
"Matthew... Please! No!" I still begged him to stop when he finally unbuttoned my uniform and his hands slowly caressed my chest. "Matthew, huwag! Please m-maawa ka sa 'kin!" sigaw ko at panay na rin ang iyak ko dahil hindi talaga ako makagalaw sa kaniyang ginagawa.
 
Lord, bakit naman ganito?
 
Why do I have to suffer from this?
 
Kumalabog ang dibdib ko nang bigla akong halikan ni Matthew sa aking leeg havang ang kaniyang mga kamay ay naglalakbay sa aking katawan. Panay na lang ang pagbuhos ng aking mga luha at nanghihina na ang aking buong katawan dahil sa kaniyang ginagawa.

"P-Please, Matthew. H'wag, please!" I begged, but he couldn't seem to hear me.
 
Napatigil lang si Matthew sa kaniyang ginagawa na pagmo-molestya sa akin nang biglang mawasak ang kaniyang pinto. And it was Ralph! Iyak pa rin ako nang iyak hanggang sa sugurin ni Ralph si Matthew at kaagad itong sinuntok.
 
"No!" I stuttered and tears were still streaming down my face when Haisely and Kennedy touched me. "Huwag, please! H'wag n'yo akong hahawakan!" sigaw ko sa kanila at saka niyakap ang aking sarili dahil sa kita na ang aking dibdib dahil sa bukas ang butones ng aking uniform.
 
"Putangino mong gago ka, Matthew!" rinig kong sigaw ni Ralph, habang yakap-yakap ko pa rin ang aking sarili.
 
"I said no!" sigaw ko nang muli akong hawakan ni Haisely at Kennedy at pilit akong pinapakalma.
 
"Sav, we're your friends. Hindi ka namin sasaktan," marahang sambit ni Haisely sa akin at saka pilit na inayos ang aking uniporme habang patuloy pa rin ako sa pagluha.
 
Pinapanood ko namang gulpihin ni Ralph si Matthew at minumura niya pa ito. Umiiling-iling pa ako dahil sa pumapasok muli sa isip ko ang mga nangyari sa akin noong nasa Visayas pa ako.
 
"Huwag po," pagmamakaawa ko nang maramdaman kong may dumikit na balat sa aking balikat.
 
"Sav, si Ken ito. Hindi kita sasaktan," malambing na wika ng katabi ko pero umiling ako.
 
"Please, h'wag po. Bata pa po ako. Bitawan mo ako, please." pagmamakaawa ko pa ulit pero hindi man lang ako nito pinakinggan.
 
Napatingin ako sa tatlong tao na nasa harap ko ngayon. Si Matthew na nakahiga na sa sahig at putok ang labi habang si Ralph naman na malalim ba humihinga habang pinapakalma ni Haisely.
 
"Stop it, Ralph!" sigaw ni Haisely kay Ralph kaya tumigil ito at nagmura. "Ken, tumawag ka ng pulis," utos ni Haisley at saka ito lumapit sa akin.
 
"Putangina mo, Matthew! Kalimutan mo nang naging kaibigan kita! Damn you!" Ralph shouted at Matthew, who was nog laying on the floor. Susuntukin pa sana niya ito, pero pinigilan siya ni Haisely.
 
"Ayusin na natin ang damit mo," malambing na wika ni Haisely sa akin pero umiling ako at saka niyakap muli ang sarili. "H'wag kang matakot, kami na ' to. We won't harm you, Sav. Now look at my eyes," she said, and so I did.
 
"Are you now okay, Sav?" marahang tanong sa akin ni Ralph at hinawakan pa ako sa aking balikat kaya kaagad akong lumayo sa kaniya. "I'm sorry," agaran niyang litanya nang mapansin ang paglayo ko sa kaniya na para bang takot na takot.
 
"Paparating na ang mga pulis," sambit ni Ken, kaya napatingin kami sa kaniya.
 
Kumalma na nang bahagya ang aking sistema ngunit nasa isipan ko pa rin ang ginawa ni Matthew. Nararamdaman ko pa nga ang panginginig ng aking katawan kaya kaagad akong inalo ni Haisely at Kennedy.
 
Napatingin ako kay Ralph nang magmura ito at saka pinunasan ang aking mukha. "I'm so fucking dumb for not knowing your plan, Matthew!" galit na sigaw niya rito.
 
"Enough it, Ralph! Wala ka namang kasalanan!" pagpapakalma ni Ken sa kaniya pero umiking ito at napasabunot pa sa kaniyang buhok.
 
"Damn it!" he cursed once again and gently looked at me with his worried eyes. "May masakit ba sa 'yo?" tanong niya sa akin, pero umiling ako.
 
Hahawakan niya sana ang aking balikat, pero hindi niya naman 'yon nagawa at pilit na pinakalma ang sarili. "It's not your fault, okay? Kaya kumalma ka riyan at paparating na ang pulis," saway sa kaniya ni Haisely habang hinahaplos nan marahan ang aking likod.
 
Yakap-yakap ko pa rin ang aking sarili habang nakatungo sa sahig at pilit na inaalis sa aking isipan ang nangyari pero hindi 'yon umaalis sa aking isipan. Ilang minuto lang ay dumating na ang mga pulis na may kasamang medic. Kaagad akong dinaluhan ng medic, pero umiling ako at sinuksok ang aking sarili kay Haisely. 
 
"They won't harm you, Sav. Halika na para ma-check ka nila," malambing na wika sa akin ni Haisely pero umiling ako. 
 
Lalaki kasi 'yong nurse na lumapit sa akin kaya umiling ako rito. 
 
"I' m scared, Haisely." I said and started to tear down again. "Sasaktan niya ako. Sasaktan niya ako kagaya ni Papa. Sasaktan niya ako kagaya nang ginawa ni Matthew da akin." nangangaral na boses na sambit ko, pero umiling sa akin si Haisely at ngumiti sa akin nang matamis. 
 
"Nandito na kami, Sav. We are your friends and we won't abandon you. Not again, Sav." mahinahon niyang tugon sa akin pero umiling pa rin ako. 
 
"Paano kung pagsamantalahan niya ako?" takot kong tanong sa kaniya at napaluha pang lalo. "Haisely, natatakot na ako. P-Paano kung maulit? Paano kung..." umiyak na ako dahil sa mga naiisip kong p'wedeng gawin sa akin ng nurse na lalaki. 
 
"Sav, I know you are scared, but we are here beside you and we are your best friends. Hindi ka namin ipapahamak," malambing na wika naman ngayon ni Ralph kaya napatingin ako sa kaniya. "Trust me, Sav. I know it's hard, but believe me, we are your friends and we won't harm you," litanya niya. 
 
 
"He will just check your vital signs, Sav. H'wag kang mag-alala dahil wala nang mananakit sa 'yo mula ngayon." ani Ralph at saka masuyo akong tinitigan sa mga mata. 
 
Kinumbinsi rin ako ni Kennedy, kaya wala na akong nagawa kung 'di ang sumunod sa kanila at sumama sa nurse na lumapit sa akin kanina. The nurse checked my vital signs. At hindi ko na alam ang susunod na nangyari dahil nakaramdam na ako ng hilo at unti-unting sumara ang talukap ng aking mga mata.