Dé Katja de Haen

De stad 1

Iedereen zat in het restaurant voor het ontbijt. Er was een groot buffet met allerlei dingen die normaal gesproken niet onder ontbijt vielen. Er waren muffins met chocola, bosbessen of gewoon vanille. Er waren gebakken en gekookten eieren en grote bakken met gebakken spek voor erbij. Er was een kok die worstjes, stukjes kip en omeletten bakte. Er waren wafels, poffertjes en American pancakes. Er was zelfs patat, en daar had Katja natuurlijk gebruik van gemaakt. Haar ontbijt bestond uit patat met yoghurtmayonaise en een bosbessenmuffin, waar Bart en Jelte natuurlijk smakelijk om konden lachen. 'Waarom nemen jullie allemaal gewoon brood?' vroeg Katja verward. 'Er is patat. Er is kip.'
'Wie eet er nou weer patat voor het ontbijt,' zei Maxiem terwijl hij plagerig naar Katja's bord keek.
Ze stompte hem tegen zijn schouder. 'Is een grapje, Katja,' zei hij.
'Weet ik. Wie gaat er vandaag nou allemaal mee shoppen?' vroeg ze opeens.
'Jij zei gister toch dat jij betaalde,' lachte Jelte.
'Ja tegen Mira ja. Om haar over te halen maar ze gaat toch niet mee.'
'Wie zegt dat?' vroeg Mira.
'Jij, gister.'
'Wat? Ik wil wel mee,' zei Mira. 'Zeker als jij betaalt,' grijnsde ze.
'Bart en ik zouden ook meegaan,' zei Jelte.
'Ja leuk. En jullie?'
Katja keek naar Maxiem, Boaz en Duco.
'Ik blijf even hier, meissie,' zei die.
Maxiem en Boaz sloten zich daar bij aan. 'Oké,' zei Katja. 'Dan gaan wij met z'n vieren.'

Na het ontbijt trokken Maxiem, Boaz en Duco zich terug in de kamer van de van Beesten, en maakten de anderen zich klaar om de stad in te gaan. Katja, Mira, Bart en Jelte wachtten op elkaar op de gang en liepen samen naar buiten. Het was niet ver lopen naar de winkelstraten. Katja rookte een sigaret, tot ergernis van Mira. 'M'n eigen verantwoordelijkheid,' zei Katja.
Dat was namelijk wat Mira en Maxiem altijd zeiden als Katja over alcohol drinken begon. 'Ja, maar ík heb er last van,' antwoordde Mira.
Katja wóú zeggen dat zij er ook last van had als zij en Maxiem dronken waren, én dat zij zelf jaren lang last had gehad van Mira die toen zelf nog rookte, maar je wou absoluut geen ruzie met Mira, dus trapte ze de sigaret uit en liep lichtelijk geërgerd verder. 'Hoezo laten jullie haar roken?' vroeg Mira aan Bart en Jelte. 'Ze is minderjarig.'
'Wij zijn haar ouders niet,' zei Bart.
'Maar het mag niet,' protesteerde Mira.
Alsof zij zich altijd aan de regeltjes houdt, dacht Katja en ze zei: 'Er mogen wel meer dingen niet.'
Ze wist dat Mira en Maxiem wel eens dingen en geld van haar gejat hadden toen ze klein was. Ze had hun er nooit mee geconfronteerd maar ze had het ze ook nooit echt vergeven. 'We gaan zo ook wel een ijsie halen, toch?' vroeg Katja grijnzend aan Bart en Jelte.
'Als het prinsesje dat wil,' antwoordde Bart. 'Maar eerst shoppen toch.'
Katja knikte. Ze gingen winkel in, winkel uit. Katja kocht een paar mooie, dure overhemden met korte mouwen voor het warme weer en een paar korte broeken. Ook kocht ze nieuwe leren schoenen en een nieuwe Rolex. Zilver, versierd met diamantjes en met een wijzerplaat van parelmoer. Mira kocht een paar mooie jurken in een leuke winkel met kleren in precies haar stijl. Katja bood nog aan om echt voor haar te betalen maar Mira weigerde dat aanbod aan te nemen. Bart kocht ook nieuwe schoenen. Met hun handen vol met tasjes uit verschillende winkels liepen ze toen een ijswinkel
Binnen. Katja merkte dat alle mensen binnen naar hen keken, jaloers op het feit dat zij zo veel geld konden uitgeven voor de lol. Ze glimlachte bij de gedachte. Ze nam een bakje met een bolletje citroen en een bolletje lavendel. Mira nam een horentje met witte chocola en passievrucht, Bart nam een horentje met één bolletje chocola, en Jelte nam niks, maar stond er wel op dat hij wou betalen. Dat liet Katja hem natuurlijk niet doen. Ze kon haar pinpas nog net onder die van hem op het pinapparaat schuiven. De vrouw achter de balie lachte erom. Ze wenste haar een fijne dag, in het Engels. Katja dacht al de hele dag na over dat het handiger was geweest om Duco mee te nemen. Het was onhandig dat geen van hen écht Spaans sprak. Ze gingen buiten met z'n vieren op een bankje zitten om hun ijsje te verorberen. Katja zette de vijf tasjes die ze meezeulde van het shoppen voor zich op de grond. 'Zet dat tasje waar heel groot "Rolex" op staat misschien een beetje achter de anderen, voordat iemand het jat,' zei Bart.
'Slim,' grijnsde Katja, en ze deed het. 'Gaan we hier ook lunchen?' vroeg ze.
'Dan zitten we wel met al die tasjes,' zei Mira.
'Nou en,' zei Katja.
'We kunnen die wel even naar het hotel brengen straks en daarna hier ergens gaan lunchen,' opperde Bart. 'Dan kunnen we misschien ook even in de zee zwemmen.'
Dat klonk als een heel goed idee. Dus aten ze hun ijsje op en keerde ze terug naar het hotel.