သနားစရာ LeeDonghyuck လေးဟာ သုံးယောက်လုံးဆီက ဘောပင်နဲ့အခေါက်ခံလိုက်ရတယ်။
" ငါ့ကို အနိုင်ကျင့်ကြပြန်ပြီ ! "
" ဟေး အတန်းရှေ့က လေးယောက် ၀င်လာခဲ့ကြစမ်း ငါမမြင်ဘူးလို့ထင်နေလား "
အခန်းထဲက ဟိန်းခနဲထွက်လာတဲ့ ဆရာ Doyoung ရဲ့ အသံကြောင့် လေးယောက်လုံး ဇာက်ကလေးတွေပုသွားရတယ်။
ပြီးတော့ တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်ပြီး ငါတို့တော့ သေပြီ ဆိုတဲ့ မျက်နှာပေးတွေနဲ့ ။
အကုန်လုံး လွယ်အိတ်လေးတွေပိုက်ပြီး မျက်နှာငယ်လေးတွေနဲ့ အခန်းထဲဝင်လာကြတယ်။
နေရာအကျယ်ကြီးကိုတောင် တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ပူးကပ်ပြီး တံတောင်နဲ့တွတ်နေကြတဲ့ လေးယောက်ပါပဲ။
ပါးစပ်ကလည်း ...
" မင်းကြောင့်တွေ့တာ မင်းကြောင့်ဖြစ်တာ " ဆိုပြီး တစ်ယောက်တစ်ပေါက်ပြောနေကြသေးတယ်။
" ကဲ တိတ် ! မင်းတို့လေးယောက်လေ နေ့တိုင်းပဲ ဘာလို့ ကျောင်းနောက်ကျနေကြတာလဲ ဟမ် တစ်ရက်လောက်ဖြစ်ဖြစ် စောပြီးလာရင် ဘာလဲ ကိုရီးယားမှာ ဘုရားပွင့်သွားမှာစိုးလို့လား "
လေးယောက်လုံးကတော့ လာပြန်ပြီ ဆိုပြီး မျက်နှာတွေ ရှုံ့မဲ့ပြီး ခေါင်းလေးတငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့ နားထောင်နေကြပေမယ့် တခြား အတန်းထဲက လူတွေကတော့ စာဆက်မသင်ရတော့ဘူး ဆိုပြီး ပျော်နေကြတော့သည်။
" ကျောင်းသားဆိုတာ တစ်ရက်ကို ၈နာရီ အနည်းဆုံး အိပ်ရတယ်ကွ
ပြီးရင် မနက်ကို စောစောထ အဲ့တာမှ ဥာဏ်ရည်တိုးတက်ပြီး .. "
* Teee! *
" ဟမ် ငါ့အချိန်ကုန်ပြီလား "
" ဟုတ် !!!! "
၄၅မိနစ်မှာ တစ်ဝက်ကျော်လောက်က သူတို့ကို တရားဟောနေတာလေ။ အဲ့တာကိုတောင် အာမညောင်းဘူးလားမသိဘူး။ ဒီဆရာ တော်တော်စကားများ ။
" အပြစ်ဒဏ်က မုန့်စားဆင်းရင် ရုံးခန်းကို သန့်ရှင်းရေးလာလုပ် ကြားလား လေးယောက်လုံး "
" ဟုတ် ~ "
လေးယောက်လုံးဆီက စိတ်ညစ်စွာနဲ့ ထွက်လာတဲ့ အသံက တိုးလျလျ
YOU ARE READING
• p r e m i è r e • [ Complete ]
Short StoryMarkHyuck short story. This fiction is written by both unicode & zawgyi. [ p r e m i è r e ]
[ 1 ]
Start from the beginning
![• p r e m i è r e • [ Complete ]](https://img.wattpad.com/cover/278636097-64-k328890.jpg)