"ဒီမှာ"

ထောင့်မှန်ပုံစံ စာလေးက သဲနာရီပုံ ရှိတဲ့ ဖယောင်းနဲ့ပိတ်ခံထားရ၏။ ပြီးတော့ စာမှာက ခပ်ရှင်းရှင်း ဆွဲချက်တစ်ချို့နဲ့ ပျံသန်းနေတဲ့ ငှက်တွေပုံဆွဲချထားသည်။

ဒေါက်တာယွီက စာကိုယူလိုက်ပြီး တစ်ဝက်ဖွင့်လိုက်သည်။ ဝါကျင့်ကျင့်စာရွက်လေးဟာ နှစ်ပေါင်းများစွာက လာခဲ့လေသယောင်...

သူက ဒီစာထဲမှာ ဘာရေးထားလဲဆိုတာ ရှင်းရှင်းလင်းလင်းမှတ်မိနေသေးသည်။

[ ချစ်လှစွာသော ယင်းဝမ်]

၄.

ချစ်လှစွာ‌သော ယင်းဝမ်..

ဘယ်လိုလဲ...အဆင်ပြေလား...

ကိုယ်မင်း အချိန်မှန်စားပြီး၊ အချိန်မှန်လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ဖို့ မျှော်လင့်ပါတယ်။

ပြီးတော့...

မေ ၆ ရက်နေ့က ကိုယ့် အသုဘပဲ။

အနောက်တိုင်းဝတ်ဆုံ ဝတ်လာခဲ့နော်၊ ကိုယ်မင်းရဲ့ စင်ယော်ပုံနဲ့ လည်စည်းကို သဘောကျသည်။

ရုန်ချန်းရှန်

၅.

"စင်ယောက်ပုံနဲ့ လည်စည်း?"

ကျွန်တော်ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။ "ကျွန်တော် အထက်တန်းဘွဲ့ယူတဲ့နေက ဝတ်ခဲ့တဲ့လည်စည်းပဲ" ကျွန်တော်ဘာလို့ အဲ့လည်စည်းကို ဒီလောက်ကြာအောင်သိမ်းထားလည်းမမှတ်မိတော့ဘူး။ နှစ်ပေါင်း ၅၀ကျော်ကြာပြီးရင်တော့ ကျွန်‌တော့်အဝတ်ဘီရိုရဲ့အောက်ဆုံးမှာ ရှိနေသည်။ အဲ့ဒါကို ဆွဲထုတ်ဖု့ိတောင် အချိန်ယူလိုက်ရသေးသည်။

"သူက ခင်ဗျားကို သိနေတာပဲ" ဒေါက်တာယွီက ပြောသည်။

သူကျွန်‌တော့်ကို သိသည်ဆိုတာ သံသယရှိစရာမလိုဘူး။ ဘာလို့သူက သူ့အသုဘကိုတက်ဖို့ ကျွန်‌တော့်ကို စာရေးပေးခဲ့ရတာလဲ။

ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို သိခဲ့သည်။ လက်တွေ့ဘဝမှာတော့ မဟုတ်ဘူး။ ကျွန်‌တော့် ထင်ယောင်မှားထဲမှာ။

"ဒါပေမယ့်" ဒေါက်တာယွီက ကြောင်အနေသည်။ "မေ ၆ ရက်နေ့မှာ ရှောင်စန်းခရိုင်ဟန်ကျိုးမှာ ၆မဂ္ဂနိကျု့ ပြင်းအားရှိတဲ့ ငလျှင်လုပ်သွားသည်လေ။ ဘယ်လိုလုပ် အသုဘ ကျင်းပလို့ရမလဲ"

စကြာဝဠာ အနားသတ်များအား ဖြတ်ကျော်၍..... (Completed)Where stories live. Discover now