Behind Closed Doors

Deel 40

Ik kleed me om en niet veel later liep ik het hokje uit "je ziet er geweldig uit in die outfit" zei Niall en ik lachte "wat gaan we nu doen?" "We gaan beginnen met ons schema, we moeten eerst de gevangenen naar buiten brengen. Jij krijgt cel 1 t/m 5, ik heb meestal 1 t/m 10, maar nu jij hier komt werken heb ik 6 t/m 10" "welke cel zit Louis?" "In 5, jij zat eerst in 4. Maar die staat nu leeg" zei Niall en ik knikte "zullen we beginnen? Het is bijna 12 uur dus ze mogen naar buiten" "prima" zei ik en we liepen naar de eerste cel, daarna de tweede, derde en toen kwamen we aan bij de laatste, die van Louis

"Hey Louis" "je hebt werkt gevonden, zie ik" zei Louis en ik knikte "ik kom je meenemen" "prima" zei Louis en hij ging staan "zou ik je straks even alleen kunnen spreken?" Fluisterde Louis en ik knikte. Ik liep naar buiten en liet Louis los "Niall,
Kan ik Louis privé spreken?" "Tuurlijk, willen jullie hier praten of in een spreekkamer?" "Spreekkamer graag" zei Louis en ik knikte, we liepen erheen en gingen met z'n tweeën aan een tafel zitten

"Ik moet je iets zeggen Harry" zei Louis en hij keek me aan "ik mis je, ik heb 2 jaar niks van je gehoord. We waren zo close, en nu zijn we niks meer" zei Louis en hij begon te huilen. "Ik weet even niet wat ik moet zeggen Louis, sorry" "geeft niet ik begrijp het, maar ik voel nog steeds het zelfde voor je als eerst" "ik ook voor jou, ik mis je ook. Ik probeer het te laten rusten maar ik kan het niet, ik wordt steeds met m'n gedachten naar je toe getrokken" zei ik en Louis stond op, hij liep naar me toe en gaf me een knuffel "maar waarom liet je niks van je horen? Je kwam nooit bij me kijken" zei Louis zacht en ik zuchte "ik weet het niet, ik... ik dacht dat je me zou haten, na wat er gebeurt was" "vanaf de eerst dag dat ik je zag dacht ik al dat ik je ooit kwijt zal raken, dat is gebeurt. Kunnen we dit alles gewoon vergeten en weer vrienden worden?" Vroeg Louis zacht, ik veegde zijn tranen weg en gaf hem een knuffel

"Ik wil je ook niet kwijt Louis" zei ik en hij glimlachte "nog een half jaartje en dan zijn we vrij, nou ja dan ben ik vrij" "het is sneller dan je denkt" zei ik en hij haalde z'n schouders op "misschien wel, misschien niet" zei Louis en ik lachte "Lou! Hazz!" Riep Niall en hij liet een briefje zien, we deden de deur open en kwamen naar buiten "over 2 minuten moet de spreekkamer vrij zijn" "oké, we zijn ook al klaar" zei ik en Louis glimlachte

Het is nu half 9 en ik ben klaar met werken, eindelijk! Ik leg mijn spullen in de kluis, stop mijn kleren in de tas en loop naar huis. Als ik thuis kom ga ik nog even met mijn moeder over de werkdag praten en dan loop ik naar boven

Me: hey El, ik ben klaar met werken. Ik ben nu thuis en het werken ging best goed, ik heb eindelijk mijn ruzie met iemand uitgepraat. H
Elle: gelukkig dat de ruzie over is, ik ben blij dat je veilig thuis bent. X
Me: zin om morgenavond samen ergens te gaan eten?
Elle: lijkt me super leuk! Hoe laat?
Me: rondt half 5 ben ik bij je, oké?
Elle: toppie, zie je morgen!
Me: tot morgen!

Ik legde mijn telefoon weg, ging douche en daarna ging ik slapen

Het is ochtend en ik kijk op mijn telefoon, om half 11 moet ik beginnen en om 4 uur ben ik klaar. Dan heb ik nog een half uur om om te kleden. Ik doe mijn werkkleding aan en loop naar beneden "goedemorgen Gemma en mama" "hai Harry, hoe laat moet je beginnen?" "Over een half uur ga ik hier weg, zou ik de auto mogen lenen?" "Tuurlijk" "ik ga trouwens vanavond, na het werk met Niall naar de bios" "blijf je daar slapen?" "Weet ik nog niet" zei ik en ik propte een boterham in mijn mond

Even later stond ik bij het politiebureau op Niall te wachten, na 10 minuten is hij er eindelijk! "Waar bleef je?" "Nou ehh" zei hij en hij begint te blozen "wil ik het weten?" "Ik denk het niet nee" zei Niall en hij pakte snel zijn schema "Louis heeft vandaag samen met Liam kookdag, ze moeten Spinazie, gebakken aardappeltjes en kip maken" "en verder?" "Gewoon de standaard dingen, alleen is het op donderdag altijd schoonmaak dag, dus om half 4 moeten we bij de gevangenen de tralies gaan poetsen" zei Niall vrolijk en ik keek hem vragend aan "waarom ben je daar zo blij mee?" "Dat is het enige leuke hier in deze baan, verder kan je nooit met iemand praten hier" "Louis praatte toch wel toen ik weg was?" "Nou... hij zei niks meer, het halve jaar lang heeft niemand hem iets horen zeggen, zijn eten at hij ook al niet meer. Sinds dat Lottie bij hem komt begint hij weer socialer te worden en te eten. Maar het was erg Harry, echt erg" zei Niall en ik staarde naar de grond. Hoe heb ik hem zo veel pijn kunnen doen?

Na een aantal normale dingen moeten we nu de tralies gaan poetsen, we moeten de gevangenen poetsdoekjes geven zodat hun de binnenkant kunnen poetsen. "Louis! Ik kom je cel poetsen" "hey Harry" zei Louis blij en ik glimlachte. Wat heb ik die blije jongen gemist! "Hier zijn doekjes, dan moet je de binnenkant mee schoon maken en dan doe ik met een spons de tralies" zei ik en Louis lachte "waarom lach je?" "Het is zo grappig om je nu weer te zien, je doet zo sirieus normaal ben je altijd sarcastisch" zei ik en ik keek hem nep-boos aan "je bent schattig als je zo kijkt" zei hij en ik lachte, we kletsen wat en maakte zo de cel schoon

Een extra lang hoofdstuk! 🌸