Τον κοιτουσα καθως εφευγε και σκεφτομουν τα λογια του. Σημερα στις 8 σπιτι μου. Ηθελα να παω σπιτι του; Απο την μια σκεφτομουν οτι αν πηγαινα θα μεναμε μονοι μας και ενας θεος ξερει τι θα μπορουσε να γινει.Αλλα απο την αλλη επρεπε να του εξηγησω και αυτη ηταν μια ευκαιρια. Δεν ηξερα πραγματικα ημουν μπερδεμενη, δεν μπορουσα να σκεφτω καθαρα και χρειαζομουν οπως και δηποτε μια συμβουλη απο καποιον. Περασε η ωρα και κατευθυνομουν με την Κατερινα προς το σπιτι μου. Εβαλα τα κλειδια στην κλειδαρια και ανοιξα την πορτα. Επρεπε να της μιλησω. Την κοιταζα καθως μιλουσε.
"Πραγματικα ποσο ηλιθιος μπορει να ειναι;" μου ειπε αναφερομενη στον Βασιλη εξαιτιας των σημερινων γεγονοτων. "Δεν μπορω να τον καταλαβω. Πετουσε και κατι βλακειες για σενα και τον Χρηστο" μου ειπε και με κοιταξε περιμενοντας την αντιδραση μου. Ευτυχως ειχα γυρισμενη την πλατη μου προς αυτη και δεν μπορουσε να με δει.
"Τι ελεγε για μενα και τον Χρηστο;" γυρισα προς το μερος της και στηριχτικα πανω στον παγκο ενω στο χερι μου κρατουσα ενα κομματι κεικ και το ετρωγα προσπαθοντας να το παιξω ανετη.
"Ειλικρινα; Ο Νικος τον ρωτησε γιατι σου φερεται ετσι και εκεινος του ειπε πως καλο θα ηταν να ερθει να ρωτησει εσενα για την μαλακια που εχεις κανει στον Χρηστο." με κοιτουσε ενω μου τα ελεγε ολα αυτα και απο τα λογια της καταλαβα πως ο Χρηστος του ειχε μιλησει για μενα, για μας.
"Λοιπον περιμενω. Θα μου πεις τι εγινε με εσενα και τον Χρηστο ή θα το κρατησεις και αλλο σαν μυστικο;" μου ειπε ενω απλωθηκε στον καναπε και με περιμενε να της εξηγησω. Καταλαβα πως ηρθε η στιγμη να της τα εξηγησω ολα. Εδιωξα τα ποδια της απο τον καναπε κανοντας την να κατσει κανονικα και βολευτηκα και εγω διπλα της. Πηρα μια βαθια ανασα και αρχισα να της λεω τα παντα απο την αρχη. Απο εκεινη την στιγμη που βρεθηκα στο σπιτι του μεχρι και τη σημερινη μας συζητηση στο σχολειο, βεβαια δεν της ανεφερα τα λογια του Γιωργου γιατι δεν ηθελα να τον καρφωσω. Ειχε μεινει με ανοιχτο το στομα. Η αληθεια ειναι πως την περιμενα αυτη την αντιδραση. Και εγω ετσι θα εμενα στη θεση της, το καλο ειναι πως δεν μου κρατησε μουτρα.
"Οποτε θα πας σημερα ετσι;" μου ειπε με ενα πονηρο βλεμμα και μου εκλεισε το ματι.
"Ειλικρινα δεν ξερω τι θα κανω. Δεν ειμαι σιγουρη οτι θελω να βρεθω μαζι του, μονοι μας. Δεν ξερω που θα καταληξει ολο αυτο;"
"Τι φοβασαι ρε Μιχαελα, απλα θα μιλησετε...στην αρχη." μου ειπε ενω συνεχισε να με κοιταει με εκεινο το πονηρο βλεμμα στο προσωπο της. "μετα θα δειξει το τι μπορει να γινει"
"Δεν προκειται να γινει κατι αλλο Κατερινα μην χαιρεσαι"
"Γιατι δεν θες;" εδω ηταν που με βρηκε απροετοιμαστη τελειως.
"Δεν ξερω" παραδεχτηκα.
"Αν δεν ξερεις εσυ ποιος ξερει;" δικαιο ειχε δεν λεω, αν δεν ηξερα εγω ποιος ηξερε; Ποιος θα μου το ελεγε οτι θα επρεπε να σκεφτω πως νιωθω για το ποιο περιβοητο παιδι στο σχολειο το οποιο τυχαινει να μου εκανε "εξομολογηση" πριν απο λιγες μερες;
"Λοιπον ειναι η ευκαιρια σου αυτη. Θα πας θα του εξηγησεις και ισως τοτε καταλαβεις και τι θες. Ναι;" σιγα μην με αφηνε να μην παω.
"Θα δειξει. Εχουμε ακομα 4 ωρες, μεχρι τοτε βλεπουμε."
"Οχι Μιχαελα δεν βλεπουμε πηγαινε ανοιξε τον θερμοσιφωνα.ΤΩΡΑ!" μου φωναξε.
Δεν μπορουσα να την ακουω αλλο οποτε εκανα αυτο που ζητησε. Μπορει οντως να με βοηθουσε αυτη η συναντηση στο να καταλαβω τι θελω. Πηγα στο δωματιο για να παρω τα απαραιτητα για μετα το μπανιο και καθως εβγαινα απο το δωματιο προχωρησα προς την κουζινα οπου ακουσα την Κατερινα να παραγγελνει φαγητο. Εκλεισε το τηλεφωνο και γυρισε προς το μερος μου.
"Λοιπον θα ερθει το φαγητο θα φαμε και θα μπεις αμεσως για μπανιο για να σε ετοιμασω."
"Μαλιστα"
Μετα απο μιση ωρα ακουσαμε το κουδουνι. Η Κατερινα ανοιξε και πληρωσε το παιδι. Ηρθε προς το μερος μου και ανοιξε το κουτι της πιτσας. Μεσα σε 10' το κουτι ειχε αδειασει και εμεις σιγουρα ειχαμε φουσκωσει. Σηκωθηκα και μπηκα στο μπανιο. Με το που βγηκα η Κατερινα αρχισε να με ετοιμαζει χωρις να χασει ουτε δευτερολεπτο. Μου ειχε βρει το ντυσιμο μου, το βαψιμο τα παντα. Ημουν τοσο τυχερη που ηταν διπλα μου αυτη τη στιγμη. Μετα απο 2μιση ωρες φτιαξιματος αναφωνησε χαρουμενη.
"Ετοιμη" με ενα χαμογελο εως τα αυτια. Κοιταχτηκα στον καθρεφτη και δεν μπορουσα να αρνηθω το ποσο ομορφη φαινομουν. Μου εχει ισιωσει το μαλλι και με ειχε βαλει να φορεσω ενα σορτσακι ψηλομεσο με μια μαυρη μπουζα απο μεσα αμανικη και απο πανω μια ασπρη ζακετα που εφτανε λιγο πιο κατω απο το σορτσακι. Με εβαψε ελαχιστα. Εβαλε λιγο μολυβι στα ματια , μασκαρα και λιγο ρουζ στα μαγουλα. Υστερα μου εβαλε και το αγαπημενο μου αρωμα και ημουν ετοιμη. Η ωρα ηταν 8παρα τεταρτο και επρεπε να βιαστω για να ειμαι ακριβως σπιτι του. Η Κατερινα με χαιρετησε χαρουμενη για το δημιουργημα της και πρωτα κατεβηκε μαζι μου κατω για να σιγουρευτει πως οντως θα παω. Υστερα απο κανα 20' εφτασα εξω απο το σπιτι του. Χτυπησα την πορτα και μου ανοιξε εκεινος. Μου εκανε νοημα να περασω μεσα αλλα πιο πριν απο αυτο με χαζεψε με ανοιχτο το στομα.
"Κατσε" μου ειπε και εκανα να καθισω στον καναπε. Αφου βολευτηκα τον κοιταξα καθως ερχοταν κρατοντας στο χερι του 2 ποτηρια κρασιου και ενα κρασι κοκκινο στο αλλο του χερι. Παραξενευτηκα μιας και ηξερα πως ο μονος σκοπος μου ηταν να του εξηγησω και υστερα να φυγω. Καθισαμε και ηπιαμε λιγο κρασι.
"Λοιπον σ'ακουω" μου ειπε ενω με κοιταζε με εκεινα τα ομορφα γαλαζια ματια του. Βυθιστηκα στο βλεμμα του και ξεχαστηκα τελειως. "Μιχαελα;"
"Ωω ναι!" αποκριθηκα. " Λοιπον. Μετα απο ολα αυτα που εγιναν στο σπιτι σου, μου εστειλε μηνυμα ο Γιωργος και μου ειπε αν ειναι να συναντηθουμε για καφε και πως εχει να μου πει. Δεν μπορουσα να αρνηθω, πραγματικα δεν μπορουσα, οποτε δεχτηκα αλλωστε φιλοι ειμαστε. Ηρθε σπιτι μου και εκει που πιναμε τον καφε μου πεταξε αυτο που ηθελε να μου πει. Εκεινη τη στιγμη που προσπαθουσα να τον συνεφερω και να του αλλαξω γνωμη ακουστηκε το κουδουνι ανοιξα και να'σαι. Δεν εγινε τιποτα μεταξυ μας. Αληθεια. Δεν προκειται να εκανα κατι μαζι του ενω πριν απο λιγα λεπτα μου ειχες ανοιχτει ετσι. Δεν ειμαι τετοια" του ειπα και περιμενα την αντιδραση του μετα απο ολα αυτα.
"Τι σου ειπε;" με ρωτησε αυτο που ηθελε να με ρωτησει απο την αρχη.
"Ειλικρινα αυτο δεν μπορω να στο απαντησω." του ειπα ενω ημουν σχεδον σιγουρη πως θα νευριαζε.
"Γιατι τι σε νοιαζει; δικο σου μυστικο ειναι;" Οντως ειχε νευριασει. Φαινοταν στην φωνη του.
