Posedion'un Dileği

7.Bölüm | Özlem

*Bu aralar biraz canım sıkkın olduğu için yeni bölümü geç yazabildim. Üzgünüm :(

Tolga, arabasından inerek hızlı adımlarla hastanenin içine koşmaya başladı. Endişeyle görevlilerden birini arıyordu. İleride ayakta duran bir görevliyi gördüğüne ona doğru koşmaya başladı.

Dilara'nın yattığı odayı aradığını söylediğinde görevli ona sakin olmasını gerektiğini ve odasının nerede olduğuna bakacağını söyledi.

Tolga, endişeyle görevlinin odayı bulmasını bekliyordu. Tolga'nın karşısındaki genç kadın gözlerini dosyadan çekerek ona baktı.

"Üçüncü kattaki yoğun bakımın yanındaki odada kalıyor." Dedi.

Tolga, merdivenleri koşa koşa çıktıktan sonra üçüncü kata vardı.

"Nerede bu s*ktiğimin yoğun bakımı!"

Öfkeyle yoğun bakımı arıyordu. Bulduğunda yanında odaya doğru koşmaya başladı. Kapıyı çalmadan sert bir şekilde açtıktan sonra kendini içeriye attı.

Tolga, gördüğü manzarayla kaşlarını çatmıştı. Sevdiği kadına ne olmuştu böyle? Adeta bir kanser hastası gibi gözüküyordu. O kıvır kıvır güzel saçları dağılmıştı, esmer teni solmuştu. Gözlerinin altında morluklar oluşmuştu. Dilara, hala Tolga'yı fark etmemişti. Hayattan kopmuş gibiydi...

"D-Dilara"

Tolga, üzüntüyle ve şaşkınlıkla aşık olduğu kadının ismini söylediğinde Dilara, hala daha onu duymamış gibiydi...

Tolga, genç kadına doğru ilerleyerek solmuş sağ elini, ellerinin arasına aldı. Tolga'nın bu haraketiyle Dilara, panikleyerek ona döndü ve yatakta doğruldu.

"Şşş, benim."

Dilara, gözündeki korku duygusuyla Tolga'ya baktı. Karşısındaki kişinin gerçekten Tolga olduğunu gördüğünde derince bir iç çekti. Ardından tekrardan o kötü haline geri döndü.

"Sana ne oldu böyle?"

Tolga, Dilara'nın yattığı yatağın ucuna oturarak genç kızın elini narince okşamaya başladı.

"Benim hayatı seven, enerji dolu olan Dilara'ma ne oldu?"

Dilara, yanındaki adama bakarak hafifçe acı bir tebessüm etti. Konuşacak gücü olmadığı için Tolga'ya bu acı tebessüm yetmişti.

Poseidon, Dilara'yı mahvetmişti... O neşe dolu genç kızıdan eser yoktu.

"Seni evine götürmemi ister misin?"

Dilara, yorgun gözleriyle kafasını iki yana salladı.

"Yalnız kalmak istemiyorum." Dedi.

Poseidon'un gelmesinden korkuyordu. Yeni Medusa olmaktan korkuyordu. Poseidon, onun her zaman gerçekleşmesini istediği bir şeydi ama böyle değil... Dilara, onun ne kadar iyi taraflarını bilse de kötü taraflarını da biliyordu. Yaptığı kötü şeyler, iyi şeylerin sayısın çok fazla geçiyordu...

Atlantis'i sırf bir saniyelik siniri yüzünden sular altında bırakmıştı. Onca insanın sular altında kalmasına izin vermişti.