Peculiarity In Her Eyes

[ 42 ] Truth's Unfold

"We'll meet again, soon." He said, it was almost his lips were on my ears, whispering to me. Pinipilit kong gumalaw but I can't fvcking move my body. So I screamed loudly in my thoughts.

~*~

I gasped a lot of air as I woke up. Para akong mawawalan ng oxygen dahil sa lalim ng paghinga ko. Agad akong umaksyon at tinignan ang paligid. I was relieved when I saw them with their complete meat suit.

It's just a dream. No, that was no dream. That was a nightmare. Thank God it wasn't real.

"Rosella, Rosella. Can you hear us?" Tinapik-tapik ng marahan ni gurang ang pisngi ko at tumango-tango naman ako habang hinihingal pa rin. Inabot sakin ni Tyrone ang isang glass ng tubig at agad ko itong ininom.

"Basang basa ka, para kang naligo." Ani ate Shiela.

"You were talking in your sleep, ano ba napaginipan mo?" Dagdag pa niya pero hindi ko siya pinansin. Masama kong tinignan ang lalaking nakatali sa upuan.

Tumayo ako na hawak-hawak ang baso saka dahan-dahan na pumunta sa kanya. "Rosella sit down, you're still not in good state to stand." Tyrone retorted while lightly gripping my arm. Marahas kong winakli ang kamay niya saka dire-diretso ang lakad papunta sa lalaki.

Nang nasa harap ko na siya ay pinagmasdan ko siya muna. Nakayuko ang ulo niya at hindi gumagalaw, narinig ko pa ang mahina niyang paghilik. How dare him to sleep in our presence. Hindi siya takot samin? Then I'll scare him to death.

Tinaas ko ang aking kamay na may baso sa ere at binasag ito sa harap niya na agad niyang ikinagising. Tumingala siya at tinignan ako.

"Oh, you're all still here." He casually said and yawned. Niyukom ko ang aking kamao dahil sa galit.

"Can you fvcking tell us now who hired you to threat my friend?" Narinig ko ang takong ng mga sapatos nila na palapit sakin.

"Why would I?"

Tinignan ko ang mga butil ng basag na baso. May nakita akong malaking crystal, kinuha ko ang panyo ko saking bulsa at hindi nagdalawang isip na pinulot ito. Humakbang pa ako ng ilang hakbang palapit sa kanya and he smirked.

"You can't do it, you're just a kid and sca-"

Hindi na natapos ang salita niya dahil tinusok ko ang basag na crystal ng baso sa hita niya. Napayukom siya and groaned in pain but he didn't scream.

Shame, that's why I jab him with a broken glass because I want to hear him screaming for help. Kanina kasi nung kinuryente namin siya ay umungol lang siya sa sakit.

I put my both hands on the arm rest of the chair. "I'm not scared of you." Mariin ang pagkakasabi ko ng harap-harapan sa kanya, fuming with full rage in the eyes.

But his breathe got hoarse when I thrust the broken glass to his thigh. Galit rin ang expression ng mukha niya, may nakikita na nga akong ugat na lumalabas sa gilid ng ulo niya at umiigti rin ang panga nito. Hundreds of droplets of sweats wet his whole face.

"Tell me who the fvck hired you for doing this to my friend." He smirked.

"Ang sa kanya lang? Paano ang sayo?" Agad ko siyang sinampal ng malakas. Mabilis naman niyang tinuon ang ulo niya sakin.

Gusto ko rin malaman kung sino pero hindi na muna 'yun importante. Alam kong kaunting oras nalang ang natitira pero wala akong magagawa kundi ang dahan-dahanin ko lang ang pagtanong dahil alam kong hindi magsasalita ang lalaking 'to kahit na bantain pa namin siya.

"I ask a question. When I ask you a question, you answer straight away." He just rolled his eyes. Lilipad na sana ang kamay ko sa pisngi niya ulit but he surrendered.