Zawgyi
" သားတို႔ ဘယ္ေတာ့ေလာက္ လက္ထပ္ၾကမလဲ..."
" ဗ်ာ ပါပါး "
ဧည့္ခန္းထဲမွာထိုင္ရင္း ေမးလာတဲ့ ေရွာင္းပါးအသံေၾကာင့္ ေ႐ွာင္းက်န္႔ေၾကာင္အသြားမိသည္။ လီလီကေတာ့ ျပံဳးစိစိ။ ဝမ္ခ်င္းကေတာ့ ေခါင္းေလးငံု႔ၿပီး ႐ွက္ေသြးဖ်ာေနခဲ့သည္။
ဝမ္ရိေပၚ ဧည့္ခန္းထဲ ဝင္လာလာခ်င္း ၾကားလိုက္ရတဲ့ ေ႐ွာင္းပါပါးအသံေၾကာင့္ ေျခလွမ္းေတြ ေအးစက္သြားရသလို ဘာဆက္ျဖစ္လာမလဲဆိုတာလည္း သိခ်င္စိတ္ျပင္းျပေနခဲ့သည္။ ဒါေၾကာင့္ ေျခလွမ္းေတြကို ေျဖးေျဖးလွမ္းလာရင္း လီလီေဘးနား ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
" ဝမ္ခ်င္းကေျပာတယ္ သားတို႔ ႏိုင္ငံျခားမွာ အတူေနခဲ့ၾကတာဆို ...."
ေ႐ွာင္းပါပါးစကားေၾကာင့္ ေ႐ွာင္းက်န္႔မ်က္ဝန္းအၾကည့္ေတြဟာ ဝမ္ခ်င္းနားေရာက္သြားခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံျခားမွာ သူေဆးသြားကုခဲ့တုန္းက တစ္အိမ္တည္း အတူေနခဲ့ၾကေပမယ့္ ခႏၶာကိုယ္ခ်င္း နီးစပ္မႈမွမ႐ွိပဲ။ ဒါကိုအတူေန ခ်စ္သူလိုမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ ဝမ္ခ်င္းက ေ႐ွာင္းပါပါးတို႔ကိုေျပာျပထားပံုပဲ။ ေ႐ွာင္းက်န္႔ တည္ၿငိမ္စြာ ျပံဳးလိုက္မိသည္။
" ပါပါး "
" အင္း သားေ႐ွာင္း..."
" ကြၽန္ေတာ္လို ေအာက္ပိုင္းေသေနတဲ့ ဒုကၡတ လူတစ္ေယာက္က လက္ထပ္ဖို႔ ျဖစ္ႏိုင္မွာလား "
" သားရဲ႕ ေအာက္ပိုင္းက ေသသြားတာမွမဟုတ္တာ သားရယ္ ။ ဒူးေခါင္းနားကေန ေၾကသြားခဲ့လို႔ မလႈပ္႐ွားႏိုင္တာပဲ႐ွိတယ္ ။ က်န္တာ အေကာင္းတိုင္းပဲဟာ ။ အိမ္ေထာင္ျပဳၿပီး အိမ္ေထာင္ေရးသုခ ခံစားၿပီး သား ၊ သမီး ရတနာေလးေတြ ေမြးဖြားလို႔ ရပါေသးတယ္ သားရယ္... "
ေ႐ွာင္းက်န္႔အေမးစကားကို ျပန္ေျဖတဲ့ ပါပါး စကားအဆံုး ဝမ္ခ်င္းက ေခါင္းေလးငံု႔႐ွက္ျပံဳးျပံဳးသည္။ လီလီကေတာ့ ေခါင္းေလးတစ္ၿငိမ့္ၿငိမ့္။ ဝမ္ရိေပၚကေတာ့ အခုခ်ိန္မွာ ေဘးလူတစ္ေယာက္ပါ ။
ေ႐ွာင္းက်န္႔ နင္ ငါ့ကို ျငင္းလို႔ရရင္ ျငင္းစမ္း ။ နင့္ မိဘေတြ လိုခ်င္တာ နင့္ရဲ႕ ေသြးသား ၊ နင့္ရဲ႕ မ်ိဳးဆက္ ၊ နင္တာ ခုခ်ိန္မွာ နင္နဲ႔ ဝမ္ရိေပၚဟာ ဇာတ္တူသားစားေနတဲ့ မ်ိဳးတူအေျခာက္ေတြဆိုတာ နင္ ဝန္ခံရဲရင္ ဝန္ခံလိုက္စမ္းပါ ။ ေခါင္းေလးငံု႔ ႐ွက္ေသြးဖ်ာေနေပမယ့္ ဝမ္ခ်င္းရင္ထဲက ရင္တြင္းစကားေတြ မည္သူၾကားႏိုင္ပါမလဲ...။
