2. Bölüm

867 47 13
                                    

Biraz koştuktan sonra ailemden yeteri kadar uzaklaştığımı fark ettim ve durdum. Sonra yerlerde telefonumu aramaya başladım fakat bir türlü bulamadım. Gidebildiğim kadar ileride gitmiştim oysa ama yine hiçbir yerde yoktu.  Burada düşürdüğüme emindim...

Hava kararmaya başlamıştı bu yüzden artık geri dönmek zorundaydım. Bu yüzden kamp alanımıza doğru yürümeye başladım. Dönerken de sürekli yerlere bakıyordum ama yinede bir türlü göremedim.

Kamp alanına sonunda gelmiştim. Anneme telefonumu bulamadığımı söyledim o da yarın sabah tekrar beraber arayabileceğimizi söyledi bende onu kafamla onayladım. Ama hala kafamdan o çığlığı çıkaramıyordum. Hatta kafamda garip bir teori bile kurmuştum. O da şuydu: "Ormanda yaşayan kocaman bir canavar vardı ve bulduğu tüm insanları bulup öldürüyordu, o kadında onun kurbanlarından sadece biriydi. Daha sonra benim telefonumu buldu ve onu çiğneyerek yuttu." Evet biliyorum çok saçma ama bence mantıklı bir teori. Neyse şimdi uyumam gerek. Kafamdaki şeyleri bir kenara atıp sabah düşünmeye devam edeceğim.

Sabahın ilk ışıklarıyla uyandım. Aslında uyudum diyemem çünkü hiç uyuyamamıştım. Tüm gece teoriler kurup durmuştum çünkü. Teorilerimin arasında canavar diye bişey yok diyordum ama yinede beynim beni dinlemiyor teori kurmama devam etmemi söylüyordu. Bende devam ediyordum. Fakat bir anda aklıma bişey geldi. Daha çok erkendi ve annemle babamın uyanmasına en az 2 saat vardı. Bu yüzden tek başıma gidip telefonumu uzunca bir süre arayabileceğimi düşündüm. Ve tabiki yine aklıma ilk gelen fikiri dinledim ve bu sefer yürüyerek telefonumu aramaya başladım. İçimde telefonumu bulabileceğime dair çokda küçük olsa bir umut vardı. Ama tabiki bu umut bir işe yaramıyordu.

Ormanda yavaş adımlarla yürüyerek etrafıma baka baka yürüyordum ama hala hiçbir yerde telefonumu göremedim. Bu sefer dahada ileri gitmem gerekti çünkü telefonum ileride bir yerde olabilirdi. Bu yüzden nasıl olsa 2 saatim var kafasıyla çok ilerlere gittim. Neredeyse ormanın her yerine bakmıştım ama telefonumu hala bulamadım. Ve artık o küçük umudumda kalmamıştı bu yüzden geri dönmeye başladım. Fakat o sırada yine bir çığlık sesi duydum ama bu sefer kaçmayacaktım. Çünkü o şey her ne ise onu bulmaya kararlıydım! Bu yüzden sesin geldiği yere ormanın derinliklerine ilerlemeye başladım...

A Sadistic Vampire | KTHWhere stories live. Discover now