My teacher

42.

Κοιτάω τα καταγάλανα του μάτια καθώς νιώθω έναν κόμπο στο στομάχι μου

"Για αρχή πες μου για τους φίλους σου. Ξέρω μόνο για τον Θίο" τον ρωτάω ενώ πηγαίνω το χέρι μου στα μαλλιά του

"Δεν έχω άλλους. Ούτε χρειαζόμουν πότε. Ο Θίο ήταν πάντα αρκετός για εμένα και εγώ για αυτόν. Πάντα στηρίζαμε ο ένας τον άλλον. Οι άλλοι απλά έμπαιναν και έβγαιναν στις ζωές μας" απαντάει ανασηκώνοντας του ώμους του χωρίς να πάρει τα μάτια του από τα δικά μου

Κουνάω καταφατικά το κεφάλι μου δείχνοντας του ότι καταλαβαίνω 

"Στο σχολείο πώς τα πήγαινες;" ρωτάω αλλάζοντας θέμα

"Ήμουν το παιδί που δεν θα προκαλούσε καβγά αλλά δεν ήμουν ήσυχος. Έκανα και εγώ την φασαρία μου. Βέβαια είχα ένα μεγάλο θέμα" ξεφυσάει εκνευρισμένος  

Χαϊδεύω τα μαλλιά του 

"Τι θέμα;" ρωτάω με ενδιαφέρον 

Μου ανοίγετε πρώτη φορά σιγά μην αφήσω ανεκμετάλευτη την ευκαιρία

"Μου την έπεφταν πολλές" απαντάει δραματικά 

Ξεφυσάω εκνευρισμένη ενώ ταυτόχρονα ρολλάρω τα μάτια μου

Ήθελα σοβαρή συζήτηση με τον Στέφαν καλά να πάθω

Τον ακούω να γελάει με την έκφραση μου

"Έλα πλάκα κάνω. Απλά από μικρός ήμουν κλειστός δεν είχα φίλους. Αυτό επηρέασε αρνητικά την ψυχολογία μου όσο ήμουν παιδί. Να βλέπω στο ίντσα παιδία έξω να διασκεδάζουν και εγώ να μην έχω φίλους να το κάνω. Πάλι καλά που είχα και τον Θίο δηλαδή" 

Φιλάει πεταχτά τα χείλη μου όταν μένουμε σιωπηλοί

"Εσύ;" ρωτάει

Τον κοιτάζω ερωτηματικά

"Δεν ξέρω πολλά για εσένα. Το μόνο που ξέρω είναι ότι είσαι όμορφη, έξυπνη και ξέρεις να μου γαμάς καλά μυαλό και σώμα" 

Τον κοιτάζω ξαφνιασμένη όσο συνεχίζει να με κοιτάζει στα μάτια 

"Τι; Τι εννοείς;" ρωτάω 

Ανασηκώνει τους ώμους του έχοντας ένα μπερδεμένο βλέμμα 

"Ειλικρινά Χείζελ δεν ξέρω ακόμα. Το ψάχνω ακόμα. Ξέρω απλά ότι είσαι συνεχώς στο μυαλό μου και με ανησυχεί λίγο αυτό"

Τον κοιτάζω παραξενεμένη

"Δεν ξέρω τι να πω ή τι να κάνω για να σε βοηθήσω να ξεκαθαρίσεις το μέσα σου" 

Με κοιτάζει ειρωνικά

"Εσύ δηλαδή έχεις ξεκαθαρίσει το δικό σου μέσα;" ρωτάει στον ίδιο τόνο με το βλέμμα του

Ξεροβήχω

"Δουλεία μου τι κάνω εγώ" απαντάω ξινά

Μουγκρίζει εκνευρισμένος και σηκώνεται από πάνω μου

"Προσπαθώ να βοηθήσω την κατάσταση και σε αντίθεση με εσένα" 

Τον κοιτάζω ειρωνικά

"Ξύπνησες το πρωί και είπες να ξεκαθαρίσεις τι διάλο συμβαίνει με την μαθήτρια σου Στέφαν; Γιατί τόσο καιρό δεν έκανες τον κόπο. Σκεφτόσουν μόνο να ικανοποιήσεις το πουλί σου τι έπαθες ξαφνικά;" ρωτάω αγανακτισμένη

Σηκώνομαι όρθια καθώς βάζω τα παπούτσια μου 

"Δεν το πιστεύω αυτό. Προσπαθώ να καταλάβω μόνος μου γαμώ τι συμβαίνει και δεν βοηθάς" φωνάζει 

Ρολλάρω τα μάτια μου

"Από την στιγμή που προσπαθείς μόνος σου να το καταλάβεις πώς να βοηθήσω εγώ μου λες;" 

Κάθεται με δύναμη στον καναπέ αποφεύγοντας το βλέμμα μου

"Με αυτήν την συμπεριφορά μου δείχνεις πόσο ανώριμος είσαι. Φεύγω. Όταν αποφασίσεις να ωριμάσεις μίλα μου "

"Ναι δεν θα παραλείψω" φωνάζει ειρωνικά πριν κλείσω την πόρτα

Βλάκα.

Χελλο

Τι μου κάνετε;

Νέο κεφάλαιο

Δυστυχώς το επόμενο κεφάλαιο θα καθυστερήσει ξανά και συγνώμη για αυτό αλλά δεν είμαι πολύ καλά:(

Θα προσπαθήσω να ανεβάσω σύντομα.

Συγνώμη για τυχόν τονικά ή ορθογραφικά λάθη 

Θα τα πούμε σύντομα 

Φιλιά❤

Αντίο❣