'Di Madama

• Last Chapter (Part Two) •

Ayoko.

"I sometimes think I don't deserve you," he said. "Even though this thing between us doesn't have a label, I'm still happy."

"Believe me, it's the other way round..." sabi ko.

He smiled at me.

"I'll get going," sabi ko.

Bababa na sana ako nang lingunin ko siya.

I know it's selfish of me to want him all for myself, but I can't lose him.

He gave me a new reason to live.

He's the only person who keeps me going.

"Rean," I called. I'm scared... so fucking scared. That one day, he'll realize I'm really not worthy of respect and love. I'm not worthy of his love. "Will I still see you in the morning?"

He smiled before nodding at me. "You will still see me in the morning, Anya. I'll still be here. You will still feel me."

Tumango ako sa kanya bago tuluyang bumaba ng sasakyan niya. Nagdire-diretso ako hanggang sa makapasok ako sa bahay, 'tsaka tuluyang pumatak ang mga luha.

Sana totoo.

Sana tuparin mo.

Sana bukas kapag gumising ako, nandito ka pa rin.

At sana... madama pa rin kita.

* * *

"Ano'ng ginagawa mo dito?" I asked him when I saw him outside my classroom. Although we're still only flirting, medyo public na rin 'yung kalandian naming dalawa.

Nahihiya na rin ako sa kanya. Wala siyang ibang ginawa kung hindi maging mabuti sa akin, kung hindi alagaan ako at iparamdam na mahalaga ako. 'Yun lang ang kaya kong isukli sa kanya pabalik, ang malaman niyang hindi ko naman siya kinakahiya. Proud naman ako sa kanya.

"Just visiting my best girl," sabi niya bago ipinakita ang supot na dala niya.

Alam niya kasing hell week ko ngayon at alam niya rin na mahilig ako sa siopao kaya may dala siya ngayon.

Hindi ko na napigilan ang sarili ko na ngumiti.

"Ikaw talaga," I said. "Hindi naman kailangan."

"You're already stressed. I don't want to see you hungry too."

Napa-iling na lang ako sa kanya. "Sige na, 'dun ka na," sabi ko. Nakakahiya nga kasi in-excuse niya pa ako sa prof ko. Minsan talaga 'tong lalaking 'to hindi mo mabasa kung ano ang nasa isipan. "Shoo!" taboy ko pa.

Ngumiti muna siya bago ako niyakap nang mahigpit.

"PDA!" I hissed.

Mas lalo niya lang hinigpitan yakap niya sa akin. "I won't get to hug you again until later, kaya sinusulit ko na ngayon para hindi kaagad kita mamiss."

"Ano ba 'yan, kung alam ko lang na ganito ka-clingy si Rean Ximenez, hindi na sana ako pumayag na makipaglandian."

"And if I also only knew that Anya Yanez isn't into cuddling..."

"Ano?" sabi ko sa kanya.

"Nothing," he laughed. "I'd still flirt with her."

Napa-iling na lang ako sa kanya.

Reyes Anghel Ximenez, I think I'm in love with you.

And this is bad.

* * *

"R-Ralph."

Natigilan ako nang makita kong hawak niya ang camera ko. Marami kaming picture ni Rean doon. Sobrang mahalaga sa akin ang camera na 'yon dahil regalo pa sa akin ni Lolo 'yon at 'yun na lang ang tanging natitirang alaala niya sa akin.