Mr. Hugutera meets Mr. Pikon (On Going)

PART 37

"Promise i won't leave you. Just.. just trust me love." Bulong niya.

Napailing nalang ako at hinarap siya. Kahit pikonin siya ay hindi ko parin maitanggi na mahal ko na rin siya.

"I already trust you Jose. Pero ang hindi ko lang lubos maisip kung bakit mo nilagyan ng asin ang cake." Sabi ko trying to joke nakita ko siyang umiling at bahayang hinawakan ang ulo niya. Maybe he's trying to remember something kaya napatawa nalang ako.

"Okay lang iyan. Mahal naman kita." Sabi ko at nginitian siya.

"Mas mahal kita kahit hugotera ka." Sabi niya sa napaka seryosong tuno.

Mabuti nalang at binitiwan na niya ako at tinulungang ligpitin ang mga kalat namin dahil for sure pagaglitan kami ni mommy kapag maabutang ganito ka kalat ang kusina.

Ng matapos kaming mag linis sa kusina ay iniwan ko muna siya sa sala at para kunin ko si Vaincious at si TJ sa kwarto ko.

Nang makapasok na ako sa kwarto ko ay napatingin muna ako sa cellphone ko.

Nakita kong may mga miss calls at messages si Dailyn sa akin kaya napakunot ang noo ko at binuksan ang mga text messages niya.

Nanginig nalang bigla ang mga kamay ko, ang lakas ng tibok ng puso ko, nanubig nalang ang mga mata ko.

No it can't be she's just kidding right? Prank lang naman siguro ito diba?

No it can't be.

Nag ring ulit ang cellphone ko kaya nanginginig kong tiningnan kong sino ang caller then may heart beating fast.

It's Dailyn. Pinakalma ko muna ang sarili ko muna sarili ko bago ko sinagot ang tawag.

"Tecia, i'm sorry but please tell Vaincious na kailangan na niyang umuwi or else--"hindi niya tapos ang sasabihin niya dahil agad akong nag salita.

"H-He's s-sick r-right? Anong sakit niya?" Agad na tanong ko habang tumutulo ang mga luha ko.

"I'm sorry Tecia but i think. Si Vaincious ang dapat na mag sabi sayo. Please Tecia pauwiin mo si Vaincious Please. Pang lima na itong check up niya and he always refuse." Sabi ni Dailyn kaya napatulo nalang ang mga luha ko.

Bakit nalaman ko pa? Mahal ko na ang tao e. Mahal ko na siya pero bakit ganito?

Kung kailan masaya na ako tsaka ko pa malalaman na ang taong mahal ko ay may sakit pala. Ang daya naman nito.

"Please Tecia, alam ko na sayo lang siya nakikinig." Sabi ni Dailyn kaya napa iling nalang ako.

Ano ang gagawin ko? Act like i didn't know anything? Act like normal?

Kaya pala naging makalimutin na siya.

Parang may kung anong tumarak sa puso ko, hindi.. bakit siya pa? Bakit ang lalaking mahal ko pa?

Napahawak nalang ako sa bibig ko at kasabay nito ang pag hikbi ko. Bakit siya pa?
Bakit ang taong mahal ko pa?

Hindi ko alam kong ilang minuto  akong nakatunganga sa kwarto ko hababg yakap yakap ko si TJ, hindi ko alam pero hanggang ngayon masakit parin.. hindi ko parin matanggap na may sakit siya.

He makes me fall for him, he makes me happy and worth it, pero bakit ganito? Bakit ang sakit ng kapalit?

I need to act like nothing wrong right? I need to act like i didn't know anything and treat him Normal.

Inayos ko muna ang sarili ko bago ako lumabas ng kwarto hindi ko nalang dinala sila TJ at Vain dahil papauwiin ko na si Jose.

Ng makababa na ako sa ay agad kong nakita si Jose na busy sa cellphone niya. Siguro text ng text si Dailyn sa kaniya.

Ng makita niya ako ay agad niyang itinago ang cellphone niya sa bulsa niya at tiningnan ako. He's so innocent and look healthy. Na para bang wala siyang nararamdamang sakit. Na para bang kaya niyang gawin ang lahat.

"Why? There's something wrong? Where's Vain..love?" Agad na sabi niya sa akin.

Bahagya akong ngumiti sa kaniya hiding the pain.

"Uwi kana, baka hinahanap kana sa inyo. Bukas nalang ulit Jose."sabi ko sa kaniya.

Nakita kong naguluhan siya sa sinabi ko.

"I mean nag text kasi sa akin si Dailyn, sabi niya kailangan mong ng umuwi maybe my emergency or something sa bahay niyo." Sabi ko then i bit my lower lip.

Napabuntong hininga nalang siya.

"Ano pa ang mga sinabi niya sayo?" Tanong niya habang unti-unting lumalapit sa akin.

Kinabahan ako bigla.. this is not the time para malaman niyang alam ko na may sakit siya.

Napangiti nalang ako sa kaniya trying to hide my tears.

"Wala na iyon lang ang sinabi niya so please, Jose umiwi kana."sabi ko sa kaniya.

Napabuntong hininga ulit siya at tumango.

"Y-you won't leave me right?" Kinakabahang  tanong niya sa akin kaya napatawa ako ng mahina.

"I won't... Dapat mag work itong relationship natin diba ? So as long as you are not tired of me then i won't leave you Jose. Tinanggap kita sa buhay ko kaya dapat hindi kita iiwan ng basta basta. Kaya umuwi kana. Kung ano ano na ang mga sinasabi mo." Natatawang sabi ko sa kaniya habang pinipigilang hindi maiyak.

Hindi siya nag salita at niyakap nalang niya ako ng mahigpit.

"I told.. i won't leave you.. you are my medicine.. love." Bulong niya habang yakap yakap ako.

Hindi ko na napigilan ang mga luha ko. Bakit si Mr. Pikon ko pa? Agad kong pinahiran ang mga luha ko at tinapik ang likuran niya.

"Aysus. Hulog na hulog ka na talaga sa akin e 'no? Sige ka baka hindi mag work ang relationship nating dalawa at iiwan kita." Biro ko sa kaniya but he only hug me.

"I don't care.. dahil alam ko na hinding-hindi mo ako iiwan. I trust you love."sabi niya bago ako binitiwan nakita ko ang lungkot at saya sa kaniyang mga mata.

"Sige na uwi kana.. sabay naman tayong pupunta sa school bukas diba?" Sabi ko then he nod.

"Always." Sabi niya kaya hindi ko na napigilan ang sarili kong yakapin siya.

Aaminin kong mahal ko na siya at natatakot ako na baka darating ang araw na iiwan niya ako dahil sa sakit niya. Kapag darating man ang araw na iyon. Hindi ako aalis sa tabi niya kahit ipag tabuyan niya pa ako palayo sa kaniya.

Agad ko rin siyang binitiwan.

"Bye Love. Please don't leave me." Bulong niya ngumiti ako at tumango sa kaniya.

"Promise." Sabi ko.

Hindi ako umalis sa labas ng gate hanggat hindi nawawala sa paningin ko nag kotse niya.

Ng mawala sa paningin ko ang kotse niya ay napatulo nalang ang mga luha ko.

Bakit Brain Cancer pa? Pwede namang ibang sakit diba?

____________________________________ ;)