Un Bello Desastre (TRES #1)

Cinco

"Mau! Hali ka! Watch the news!" sigaw ni Lia galing sa living room.

It has been a week since the day I talked to Cohen. At isang linggo na rin akong hindi nagpaparamdam sa bahay. I can't face them. Not now. And, Lia has been telling me na my sister has been contacting her these past few days about me at kung may alam raw ba siya about sa amin ni Cohen.

Hindi ko na alam ang gagawin ko, honestly. Cause I know, may panahon rin. May panahong, malalaman nila ang totoo. And I hope that day won't come too soon. I'm losing my mind right now.

"Cohen Grey Suarez was seen with a kid in New York. People have been suspecting if that's his child with his ex, Fantasia Gunn, who's an international model. The couple parted ways 7 years ago.." rinig kong sabi ng reporter nang makarating na ako sa sala.

Nagkatinginan kami ni Lia. This can't be happening.

The first thing that came to my mind was the kid. He's too young for this shit. I probably deserves what I have been experiencing but not the kid. But then, I suddenly realized that..

"Maui, your phone's ringing.. Your mom's calling," napatingin ako kay Lia. Napatingin rin ako sa hawak kong phone. Hindi ko siya masagot. Tinitigan ko iyon. Hindi ko alam ang sasabihin sa kanya.

I just realized, na wala na. My life's a mess. They probably saw the news and suspected me lying. Tangina namang buhay 'to.

Tumulo na luha ko kasi hindi ko na alam ang gagawin ko. Matagal ko naman nang napagtanto kung gaano kamessed up ang buhay ko eh. But life keeps on making sure na hindi ko makalimutan 'yon. It seems like, pag nakakalimutan ko na kung gaano kahanas ang buhay ko, doon papasok ang mas malaking problema.

Tinapik ni Lia ang likod ko. " Maui, it's okay. I can answer your phone for you if you want."

Ngumiti lamang ako sa kanya. "No, it's fine. It's probably the time. They deserve the truth. I can't just be lying whole my life about this." sabi ko nalang. My hands are shaking. Actually, everything about me is shaking. I feel like I'll faint any minute now.

Hindi alam ni Lia kung tama ba ang naging desisyon ko pero sinuportahan niya pa rin ako. "Always remember that, I am always will be with you. Alam mo naman 'yon 'diba?"

I mouthed thank you and answered the phone. It was probably ringing for 5 minutes now. Nonstop.

"H-Hello?" nanginginig pa rin ang mga kamay ko.

Pinikit ko na ang mga mata ko dahil expected ko na may sigaw ito mula kay mama.

but it never happened..

"How are you anak? Is your son okay?" and there I was dumbfounded. Hindi alam ang gagawin.

Son? I have a child?

"We saw the news, Maui. Yung mag-ama mo nasa New York. Kaya pala wala ka dito sa bahay kasi nasa New York kayo." Rinig kong sabi ni Mama at napabuntong hininga pa.

"Hello?" sunod pang sabi nito nang wala siyang marinig na kahit ano mula sa'kin.

Tumulo muli ang luha ko. Kasi hindi ko na alam. I can't tell them the truth and I can't deny what they are saying.

"U-uhh hello, M-Ma?"

"Are you okay anak? Rest first, I know how stressed you are rght now. Sana pag makauwi na kayo dito sa Pilipinas, makabisita na ang mag-ama mo dito. Masaya ang daddy mo at Ate mo. Pati nga si Sofie ay kanina pa excited dahil may pinsan na siya.."

"Ikaw naman! Ba't naman kasi hindi mo sinabi sa amin? Were we too harsh on you?Alam mo namang gusto lang namin ang makakabuti para sa'yo hindi ba? Your dad wants to talk to you kapag makauwi na kayo. He misses you so much and wants to say sorry din"

"Basta anak, mag iingat kayo ha"

I ended the call after that. Tangina. Anong kaguluhan 'to?

May asawa't anak na ako.

"Lia, I don't think I can face them anymore. Hiyang hiya na ako sa buong pagkatao ko. My whole life is a lie. Puro kasinungalingan na ang buhay ko."

"Shh... No no... Shh.. Maui, we'll find a way, alright? We'll find a way." Ngumiti si Lia sa akin at yinakap ako.

Hindi ko man lang magawang ngumiti pabalik. I don't think I can ever smile again after this. What have I done to my life?

---

"Maui, tama na. Lasing ka na." pagpipigil sa akin ni Lia. Nasa bar kami ngayon. And I am totally out of my mind right now. My mind has never been the same ever since that day. Hindi ko na alam ang gagawin ko. I can't think straight. Feeling ko mababaliw na ako. 3 weeks na akong gan'to. 3 weeks na rin simula noong last call ko with my mom. Hindi ko pa naipapakita sa family ko ang pagmumukha ko. Wala pa akong kapal ng mukha para puntahan sila.

Naubo ako dahil sa usok ng sigarilyo. "Lia, just let her. Di na 'yan baby." narinig ko mula kay Atasha, an actress. Nakita ko kung papaano niya ako tinaasan ng kilay bago hithitin ang sigarilyo niya. Kanina pa niya ako tinintingnan nang masama. She doesn't like me at all. I can clearly tell.

Marami kami rito. Mostly celebrities. Hindi ko kilala ang iba, hindi rin naman kasi ako mahilig manood ng movies. I just watched kung saan naroon si Lia.

"I can't. She's wasted. Uuwi nalang kami. Late na rin naman kasi" sabi ni Lia habang hawak ako sa braso.

Umangal naman ang karamihan dahil sa sinabing iyon ni Lia. "Oh c'mon. She's not that drunk, Lia. Tapos 1 am palang. Ni hindi ka pa nga nag eenjoy. We are supposed to enjoy the success of your movie. I know she won't mind naman kung ipasundo mo nalang siya dito sa driver mo or what?"

They don't want me here. Alam ko 'yun kaya tinanggal ko ang kamay ni Lia sa braso ko. "I'm fine. I can handle myself."

Nag aalalang nakatingin sa akin si Lia. "Are you sure? I'm sorry, sana hindi nalang kita pinilit pumunta."

Natawa ako. "I'm really fine," I chuckled. "Restroom lang ako."

Plano kong umuwi na after ko mag-CR. Hindi rin naman kasi ako maka-enjoy knowing the people there don't like me around. Edi okay. The fuck? Hindi mababawasan pagkatao ko just because couple of those people there doesn't like me.

Dahan dahan lang akong naglalakad papunta sa restroom. My head is spinning. I know I can't even walk straight right now. Pero kanina ko pa gusto mag CR.

"Miss, may kasama ka ba?" rinig kong boses mula sa likod ko. Tangina naman.
Hinawakan niya baywang ko. What the fuck is wrong with people these days?

"Can you please stop touching me?!" sigaw ko rito. Goodness Gracious! Why can't people let me pee in peace!

"Ang ganda mo, miss. Can I have your number?" nakangising tanong sa akin ng isang lalaki.

Napairap nalang ako.

"I told you to stop touching me! Pervert! Hindi kita type kaya please lang get off of me!" Aalis na sana ako nang hinawakan nito ang pulsuhan ko at hinalikan ako.

Putangina.

Sinampal ko ito.

"How dare you?! Tangina mo!" sigaw ko rito, mangiyakngiyak na.

I felt so violated.

Nakakadiri.

Bakit? Bakit ako pa? Tanginang Buhay naman 'to.

"C'mon miss. I know you liked it. Why not continue it in my place." sabi nito at hinawakan ako. Can people not understand what "NO" means?

Pilit ko siyang pinapabitaw sa akin. "I said I don't want to! Tangina mo kung hindi lang ako lasing kanina pa kita nasapak!" sigaw ko dito.

Nasa labas na kami ng bar. Ugh! Wala na akong lakas para magpumiglas pa. "You'll pay for this asshole! Hindi kita gusto! Stop dragging me!" Hila-hila niya pa rin ako.

"You're so dumb! Ang pangit mo pa! Bastos ka pa! That's probably why no one wants you! Pervert!"

Hindi ko alam kung nasaan na kami pero I know nasa may kotse na niya kami kasi narinig ko ang tunog ng susi niya at ipapasok na sana niya ako sa kotse niya nang may taong nagsalita.

"Not my wife, you asshole." at bigla nitong sinuntok ang lalaking nakahawak sakin and after that I don't have idea what happened.

-----