Un Bello Desastre (TRES #1)

Cuatro

I talked to Cohen?!

And who was that kid he was with?! Why did that kid call him daddy? Teka lang naman.

I need to find him. Kailangan ko siyang kausapin at bayaran. Gosh! Nakakahiya! Kay Cohen pa talaga ako nagkautang! Pinuntahan ko ang room niya pero walang sumasagot. Nilibot ko ang buong resort. But there's no trace of him and that kid. Saang lupalop kaya sila napadpad?

Don't tell me umalis na sila? No, hindi maaari. Bumalik akong muli sa tapat ng kwarto niya at kung sineswerte ka nga naman. Naroon nga siya, ganoon pa rin ang kanyang suot pero hindi na siya balot na balot katulad kanina. Wala na siyang suot na cap kaya mas lalong naexpose ang kanyang mukha.

Karga niya pa rin ang bata at mukhang nakatulog ito.

He really si Cohen Suàrez. The Cohen Suàrez of the Philippines. I can't believe I'm standing in front of him right now.

Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa isipan ko pero kinuha ko ang phone ko at kinuhanan sila ng litrato.

Tumunog ito, hindi ko pala nasilent ang phone ko. Fuck. Tumingin siya sakin— nagtataka. He's giving me "what the fuck was that for" look. Kaya binaba ko ang phone ko at itinago sa likod.

"Excuse me, miss. Please delete the phtoto." mahinahon niyang saad.

Napatingin naman ako sa kanya at napalunok. His aura is really different. Lalo na ngayon na alam ko nang si Cohen talaga ang kausap ko. Parang kumakain siya ng buhay dahil sa matatalim niyang tingin. Oh Lord. Please forgive me for I have sinned.

"W-What photo are you talking about?" Maang-maangan kong tanong sa kanya. Nakita ko namang napasinghap siya ng hangin kung kayat napalunok muli ako.

"I'm not dumb. Delete that. Pwede kitang kasuhan dahil sa ginawa mo."

Kaso? Shit.

"No no no... I am not a crazy fan or anything. I just have a favor to ask."

Napatingin siya sakin at natawa. "I don't care who you are. Delete the photo." seryoso nitong sabi.

"Ayoko." I can't let my guard down. Not now.

Alam ko sa sarili ko na mali ang ginagawa ko pero I can't just give up right now. Not when I'm this close..

Inagaw niya sakin ang phone ko. "Hey!"

Tinaas niya ang kamay niya para di ko ito maabot. "You are invading my privacy right now, mister. Give me back my phone!"

"Wow! Look who's talking? You are the one who is invading MY privacy, Miss. And please lower down your voice, baka magising ang bata."

Muntik ko nang makalimutan na may bata pala siyang karga-karga. Sinamaan ko siya ng tingin at pilit na kinukuha ang phone ko.

"Give it back! I promise, idedelete ko."

Tiningnan niya ako sa mata at binalik niya sakin. "Delete it now." 

Nagpunta ako sa gallery at nakita ko namang maganda ang kuha ko sa litrato nila. Klarong-klaro dito na may kargang kargang bata si Cohen.

"I said delete it."

Sinamaan ko siya ng tingin. Sungit. "Eto na nga oh. Ang impatient mo naman."

I deleted the photos at pinakita sa kanya ito.

Tiningnan niya lang ako mula ulo hanggang paa at aalis na sana.

"Pretend to be my husband please!" sigaw ko habang nakapikit. Bahala na si batman.
I heard him laugh. Kaya unti-unti kong binuksan ang mga mata ko.

Napalingon siya sakin at muling natawa. "Look Miss. You are not my type." natatawa niyang sabi.

I never felt so offended my enter life. Nakakaoffend yung sinabi niya ha! "Y-You are not my type either! I am just asking you to PRETEND to be my husband, it's not like I'm asking you to marry me," bumuga ako ng hangin. Duh! Ang layo layo niya sa standards ko ha!

"Why should I? Ayaw ko." at tumalikod muli siya.

"I'll upload these photos of you and your son," sambit ko dahilan nang kanyang tuluyang paghinto at tiningnan ako ng masama. I deleted the photos, but it's really not entirely deleted. Nasa recently deleted pa rin ang photos nila. Alam kong ang sama sama ng tingin niya sa'kin ngayon. Pero wala akong choice. I have to do this. I'm so sorry.

"You're blackmailing me right now?" Bigla siyang ngumisi kung kaya't lumakas ang tibok ng puso ko.

"Please, even just for a day." Halos pabulong kong sabi. Alam kong hindi siya papayag pero I still have this tiny hope in me na sana... sana ay matulungan niya ako.

"Alam mo bang nakakaturn off sa isang babae ang pagiging desperada?" sabi nito kaya napayuko ako. It's not like I wanted this to happen. I never wanted my life like this.

Nakita ko namang pumasok na siya sa loob ng kwarto niya at naiwan akong mag-isa sa hallway. Guess I'll just tell them the truth.

---------

"Sabihin mo nalang kasi ang totoo Mau." sabi ni Lia over the phone. Nagmamaneho na ako pabalik ng Maynila. Wala akong napala doon. Pagkatapos kong iphaiya ang sarili ko sa harap ni Cohen ay dali-dali akong bumalik sa kwarto ko at inihanda ang mga gamit ko para umalis. Ni hindi ko na nabayaran si Cohen.

Okay lang 'yon. Ang yaman naman niya.

Nabalik naman ako sa aking huwisyo nang maalala kong hindi ko na alam ang gagawin ko. Hindi siya pumayag.

But I just can't go back and tell them na nagsinungaling ako. Magmumukha akong kawawa. I never spent years in Canada para maging gan'to.

"Lia, you know I can't... Hindi ko—"

"Hindi kaya ng pride mo? Maui, wala kang mapupuntahan kung 'yang pride mo ang unahin mo. Wala tayong magagawa. Hindi siya pumayag. You did your part. It's just that, hindi sang-ayon ang mundo sayo." mas lalo akong nainis sa mga narinig ko mula kay Lia. Because she's right.

Pride lang ang mayroon ako. That's what all I have right now. Ang tanging pride ko nalang ang pinagkakapitan ko. And I feel so pathetic now that I'm thinking about it. Wala akong narating.

Naisip ko nanaman muli ang tungkol sa mga nalaman ko. May anak si Cohen. Kapag ba ipagkalat ko 'to may mapapala ako?

No one knows na may anak siya. And I accidentally just found it out yesterday. Hindi ko alam kung malas ba ako o swerte. Pwede ko 'to ipagkalat any minute now. Pero hindi naman ako ganoon ka walang puso para sirain ang buhay ng bata. Kawawa ang bata pag nalaman na anak siya ni Cohen. Nasaan kaya ang nanay niya? Right! Bakit hindi ko nakita ang asawa ni Cohen?

Well. That's none of my business. I should stop meddling with other people's lives. It's not healthy and I am not a nosy person either. Hindi lang halata pero hindi talaga ako tsismosa.

I decided to go back to Lia's apartment. I don't think I can go back to my parent's house after what I told them that night.

Alam ko naman na "pride is good for nothing" and that piss me off even more kasi yun lang ang mayroon ako. Kapag sinabi ko sakanila na I lied to them about being in a relationship with Cohen. Kakaawaan nila ako. Ayokong kaawaan nila ako.  Or maybe they would they I'm weird. I can't blame them. Sino ba kasi ang matinong tao ang magsisinungaling tungkol sa marriage status niya just for the sake of Pride?

Ako. The one and only.

Napatingin naman ako sa picture ko 7 years ago when I was still here in the Philippines.  I would never thought I would be this miserable right now. The elementary and highschool valedictorian of my batch. Now, hindi ko na alam. I ruined my own life trying to save others'.

I just realized how much things I  experienced. I deserve a tap on my shoulder. Good job, self. You did great. You're doing alright.

Sometimes, breathing to live is already an achievement.

———

Don't be too hard on yourselves. If you think, nothing's going on your way, let it be. Cause maybe, just maybe...It will lead you to something greater in life. Always remember that what you feel is valid, and you are enough <3-love eyah.