fire on fire | yoonmin ✓

3; Sesimi de çıkaramadım sana, öyle güzeldin.

Agust D - Moonlight eşliğinde yazdım bu bölümü.

Şu anlık kimse okumasa da, yine de yayımlıyorum. Elbet bir gün birilerinin dikkatini çeker. (:

•25062021 / 23.40

"Hadi, hadi, hadi lütfen gör şu hikayemi. Tanrı'm en azından hikaye görüldülerimde olsun profili." Yatağımda küçük çaplı bir tepinmeden sonra telefonu hızlıca yatağıma fırlatıp ayağa kalktım. Tepinmelerim bitmişti, şimdi de volta atıyordum. Harika!

Daha tanımadığım biri için bu kadar çabalayışlarım neydi böyle? İşin garip yanı, o da beni tanımıyordu. Kesinlikle kafayı yemiştim. Başka bir açıklaması olamazdı. Kim, tanımadığı birine böylesine bağlanırdı ki? Söyleyeyim mi? Kesinlikle ben!

Odamın içinde attığım voltalar bitmezken sesli bir şekilde iç geçirip yatağıma yığdım bedenimi. Belki biraz düşünmekten kaçınırsam, iyi gelebilirdi.

Yığılmış bedenim huzura kavuşmak için beklerken içeriden bizimkiler beni çağırmışlardı. Kim bilir yine ne içindi? Oflanarak koridoru geçtiğimde oturma odasına adımlamıştım. Bizimkiler, çay-kahve içiyorlardı. Ailemi düzgün bir pozisyonda, kavgasız gürültüsüz bulmak hem şaşırtıcıydı, hem de güzel.

Zaten benim şu gizemli çocuktan ümidim de kesilmişti, bakmayacaktı hikayeme. Park Jimin birşey istediyse asla olmazdı, bu herkes tarafından bilinen bir gerçekti.

Bir kaç saat geçmişti ve ben uyumak için odama adımladığımda telefonumda hiçbir bildirimin olmadığını gördüm. Telefonu aldığım yere geri fırlatıp, yatağıma yerleştim.

"Belliydi zaten, umut etmen bile hataydı." Anlıma bir tane geçirip telefonumun kilidini açtım ve uygulamaya girdim. Uygulamaya girer girmez önüme çıkan bildirimler sayesinde şoka uğradım.

"Siktir, siktir, siktir.."

O, hikayeme yanıt vermişti! Ankete değil, mesaj yoluyla iletmişti bana cevabını.

~Hikâyenize yanıt verdi.
yoongimin: Bence paylaşmalısın
Fotoğraf oldukça şirin görünüyor.

Telefonu, koca bir çığlıkla yatağıma fırlattığımda deli gibi zıplıyordum, diyorum ya normal değildim ben. Şu ana kadar kafayı yemediysem bile, kesinlikle şu an yemiştim.

Annem çığlık sesimi duyup, panik bir halde odama daldığında olduğum yerde kalmıştım.

Şimdi sıçtın Jimin.

İç sesime hak veriyor oluşum beni derinden üzerken şimdilik onu bir kenara bırakıp anneme bakmaya devam ettim.

"Jimin, ne oldu oğlum niye bağırdın öyle?"

"B-ben.. b-böcek gördüm. O.. o kocamandı anne, bir an da öyle görünce korktum işte."

"Böcek mi? Nerede şimdi?"

"O.." etrafımda dönerken Tanrı'ya böcek görmek için yalvarıyordum. Ama olmazdı, şansımı zaten kullanmıştım. "O, kaçmış olmalı anne. Sorun değil artık korkmuyorum."

"Emin misin, gideyim mi?" Demişti annem.

"Ah, evet sorun yok anne, gidebilirsin. İyi geceler."

"İyi geceler Jiminnie."

Kısa bir "huh" sesi çıkartıp yatağa oturduğumda, gelen mesaj yüzümü güldürmüştü. 

"Şirinmişim ben, Şirin Jimin.."

Ellerimi yüzüme kapatıp, bulunduğum odaya bu kez fısıltılı bir çığlık bıraktığımda aklıma dank eden şeyle donup kalmıştım.

Asıl şimdi sıçtın oğlum!

Ben.. ben ne yapmıştım öyle? Görüldü atmıştım çocuğa! Günlerdir ilgisini çekmek için uğruna maymun olduğum çocuğa görüldü atmıştım!

Telefonu fırlattığım yerden alıp kararan ekranımı geri açtım. Mesaj hala yerli yerinde duruyordu, sayfayı yenileyip derin bir nefes aldığımda klavyeyi açtım.

mochimin: Ne yazmalıyım? |
Sakin ol Jimin, saçmalama |
O, belki de beyaz atlı prensindir.. |

Ah, teşekkür ederim
Gerçekten beğendiysen, paylaşayım o zaman 🥰

Telefonu hızla elimden bırakıp kafama geçirdim, sonra da acıdı diye ovmak zorunda kaldım. Tanrı aşkına, o emoji de neydi öyle!? Utanmasan çocuğa aegyo yapacaksın Jimin!

Saat oldukça geç olmuştu, uyumuştur diye düşündüğümden beklemeyi bırakıp yatağıma uzandım. Okulum yaz tatiline girdiğinden yarın erken kalkmak zorunda kalmayacaktım.

Derin bir nefes alıp, Tanrı'ya şükürlerimi sunduktan sonra huzurlu bir uykuya çekildim.

Onunla olan yazışmalarımı eskisi kadar hatırlamıyorum, text bölüm oldukça az olacak. Sadece olaylar üzerinden özet olarak geçerim. Kısa ama anlamlı. (: