ေ႐ွာင္းက်န္႔စကားေၾကာင့္ အနည္းငယ္ ႐ွက္မိသြားတဲ့ ဝမ္ရိေပၚ။ သူထင္တာက ကုမၸဏီကိုေရာက္ရင္ သူေ႐ွာင္းက်န္႔ကို အားေပးႏိုင္မယ္လို႔ထင္ထားတာ ။ ဒါေပမယ့္ ဒီမ်ားျပားလြန္းလွတဲ့ လူအုပ္ႀကီးကိုျမင္ေတာ့ သူထိတ္လန္႔မိသြားမိတာေလ ။ အခု ေ႐ွာင္းက်န္႔စကားျပန္ၾကားလိုက္မွ သူအသိျပန္ကပ္ရသည္။ ကိုကို႔လို႔ အားနည္းခ်က္နဲ႔ ႐ွင္သန္ေနရတဲ့လူကေတာင္ သူ႔ကိုျပန္ၿပီး အားေပးစကားေျပာရတယ္ဆိုေတာ့ သူအရမ္းသူရဲေဘာေၾကာင္ေနသလိုပဲ။ ဝမ္ရိေပၚေခါင္းေလးခါၿပီး အားငယ္စိတ္ေတြ ေမာင္းထုတ္ပစ္လိုက္တယ္။
" ကိုကို ကြၽန္ေတာ္အဆင္ေျပပါတယ္ "
ညိဳးငယ္တဲ့မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ ၿငိမ္သက္စြာေတြးေနတဲ့ ဝမ္ရိေပၚကို ေ႐ွာင္းက်န္႔ မ်က္မွန္မဲႀကီးေအာက္က မ်က္ဝန္ညိဳေတြနဲ႔ စိုက္ၾကည့္ေနသည္။ တစ္ေယာက္တည္း ေခါင္းၿငိမ့္ ေခါင္းခါလုပ္ေနသည့္ ဝမ္ရိေပၚသည္ အတန္ၾကာမွ သက္ျပင္းအသာခ်ၿပီး ေခါင္းေလးၿငိမ့္ျပန္သည္။ ၿပီးမွ ေလသံတိုးတိုးနဲ႔သူ႔ကို အဆင္ေျပပါတယ္တဲ့....။
ဝမ္ရိေပၚအသံေၾကာင့္ ေ႐ွာင္းက်န္႔ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးသည္ ျပံဳးသြားရသည္။ အရင္တုန္းက သူ႔ကိုေျပာထားတာမ်ား ေလတစ္လံုး မိုးတစ္လံုး ။ ဒီေ႐ွာင္းကုမၸဏီႀကီးကို သူ႔ပါပါးနားက လုယူမယ္ဆိုပဲ။ အခုေတာ့ လုယူမယ့္ေကာင္က ေျခေကာင္းလက္ေကာင္းနဲ႔ ေၾကာက္ေနလိုက္ပံုမ်ား လက္ေတြေတာင္တုန္ရီၿပီး ေအးစက္ေနလို႔။ ေ႐ွာင္းက်န္႔သူ႔လက္ေပၚ႐ွိ လက္ဖဝါးေလးကို အသာဖယ္ခ်ေတာ့ သူ႔ကို မ်က္လံုးဝိုင္းေလးနဲ႔ ျပဴးၾကည့္လာတဲ့ဝမ္ရိေပၚ။ ဒါကိုေ႐ွာင္းက်န္႔ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ဝမ္ရိေပၚလက္ေလးကို သူ႔လက္ဖက္ဝါးေႏြးေႏြးထဲထည့္ကာ ဆုတ္ကိုင္ထားေပးလိုက္သည္။
ဝမ္ရိေပၚ သူ႔လက္ေလးကို ေႏြးေထြးစြာ ဆုတ္ကိုင္ေပးလာတဲ့ လက္ေလးကိုငံု႔ၾကည့္ၿပီး ေတြးလိုက္မိေသးသည္ ။ ကိုကိုက သူ႔ကို မမုန္းေတာ့ဘူးလားလို႔ ။ ခုေနာက္ပိုင္း ကိုကိုက သူ႔ကိုအရင္ကနဲ႔မတူစြာ ဆက္ဆံမႈျပဳလာသည္ေလ။ ဒါေပမယ့္ မေသခ်ာတဲ့ အေတြးေတြပါ။
ထိုအခ်ိန္မွာပင္ ေ႐ွာင္းက်န္႔ထိုင္ေနတဲ့ဘက္႐ွိ ကားတံခါးေလးဖ်က္ကနဲပြင့္လာခဲ့ၿပီး စကားသံေလးတစ္ခုထြက္လာခဲ့သည္။
Chapter - 10
Start from the beginning
