Hyungက ကျွန်တော့်ကို အခုသလောရှောင်နေသည်။ကျွန်တော့်ကလဲ အလိုက်သိစွာ hyungအနားကိုအရမ်း မကပ်ပါ။ဒါပင်မဲ့ hyungဆေးသောက် ချိန်းတော့် ကျွန်တော်ပုံ မှန်သွား တိုက်ဖြစ်သည်။အခုလဲ hyungကို ဆေးတိုက်ရမယ်လေ
Hyungအခန်းထဲကို ဆေးခွက်လေး ကိုင်ရင်ဝင်လာမိသည်။ကျွန်တော် ဝင်လာတာမြင်တော့် တစ်ဖက်ကို ကျော်ခိုင်သွားတဲ့ လူသားငယ်။
"Hyungကို ဆေးလာတိုက်တာ"
"အင်း.....ထားခဲ့လေ"
ကျွန်ေတာ်မနေနိုင်တော့်ပါ အမြဲ ကျွန်တော့် ကို ဒီလိုကြီးပဲ ရှောင်နေတော့်မှာလား ပြောရင် ယောကျာ်းဖြစ်ပြီး မျက်ရည်တွေကကျလားပြန်သည်။အရင်က 'jimin shiiကမျက်ရည်အရမ်းလွယ်တာပဲ' ဆိုပြီ ပေါ့ပေါ့လေးပြောခဲ့ပင်မဲ့ အခုကျွန်တော်ဟာလဲ မျက်ရည်လွယ်နေခဲ့ပါသည်လေ။မျက်ရည်တွေကို လက်ကလေးနဲ့ ဖိသုတ်ပြီ hyungရဲ့ ပုခုံးလေးကိုကျွန်တော့်ဘက်ဆွဲလှည့်လိုက်သည်
"ဟင်......."
ကြောင်သွားလို့ထင်တယ် အသံပိစိလေးထွက်လာသည်
"ငါကိုဘာလုပ်တာလဲ ချာတိတ်'
"ဘာလို့ hyungကျွန်တော့် ကုိရှောင်နေရတာလဲ"
ကျွန်တော်မေးလိုက်တော့်
"ငါမင်းကို မရှောင်ပါဘူးးးးလေ ချာတိတ်"
ချာတိတ်လို့ခေါ်တာ သဘောမကျပါ့ အရင်လိုjungkookလို့ ခေါသံလေးပြန်ကြားချင်မိသည်။
"hyungကျွန်တော့်ကို ရှောင်နေတာလေ အခုလဲကြည့်ပါလား ဆေးခွက် ချပြီသွားတော့်တဲ့လေ"
"အင်း ငါမင်းကုိရှောင်တယ်ဘာဖြစ်လဲ မင်းနဲ့ငါက ဘယ်လိုသိလည်း ဆိုတာတောင် မသိပဲမင်းအိမ်ထိတတ်နေနေတာတောင် ငါလွန်နေပြီ"
ကျွန်တော့်ကို ရှောင်နေတာဒါကြောင့်ပေါ့
"Hyungကသိချင်တယ်ပေါ့"
မျက်ခုန်းလေးပင့်တင်ကာ လူရုတ်မာအပြုံးပြုံးရင် hyungရဲ့ နီဆွေ့ဆွေ့ နှုတ်ခမ်းတွေစီသို့ ကျွန်တော့်ဉီးတည်မိသည်။ hyungက မျက်တောင်မခက်ပဲ ကြည့်နေရာက မျက်လုံးတွေမှိတ်ချလိုက်သည်။hyungလုပ်ပုံလေးကိုကြည့်ရင် ကျွန်တော်ပြုံးလိုက်မိသည်။
YOU ARE READING
လွှတ်ချခွင့်မရှိ(complete)
Fanfictionခဗျာက ကျွန်တော့်အတွက် ဆုပ်ရင်ဆူး စားရင်ရူးဖြစ်ခဲ့ရင်တောင် ခဗျာကို ဆုပ်ပြီးအဆူးမခံနိုင်ဘူး စားပြီးပဲရူးပလိုက်မယ် jimin shiii ခဗ်ာက ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ဆုပ္ရင္ဆူး စားရင္႐ူးျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္ ခဗ်ာကို ဆုပ္ၿပီးအဆူးမခံနိုင္ဘူး စားၿပီးပဲ႐ူးပလိုက္မယ္ jimin shiii
