Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Çocuk gözlerini kapatmış ve bağırış seslerini azaltmaya çalışıyordu. 5 yaşındaydı, annesi ve babası genelde kavga etse de hiç bu kadar fazla olduğunu görmemişti. Büyük bir ses geldiğinde çocuğun gözlerinden akan yaşlar şiddetini arttırdı.
Sessizce yatağından kalktı ve dış kapıya ilerledi. Kilidi döndürmüş ve kapıyı açmıştı. Ayakkabılarını da giydikten sonra sessizce kapıyı kapattı. Zaten anne ve babası kendi seslerinden çocuğu duymamışlardı. Çocuk bir eli ile akan göz yaşlarını silerken her zaman oyun oynamaya gittiği parka doğru gitmişti.
Gözlerindeki yaşlar azalmıyor birini sildiğinde bir diğeri akıyordu anında. Park normalde olduğu gibi kimse yoktu. Artık bu parka gelen çok kişi de yoktu çünkü yeni bir park yapılmıştı ve tüm çocuklar oraya gidiyorlardı. Ama çocuk burayı daha çok seviyordu, burayı bırakmak istemiyordu.
Her zaman yaptığı gibi salıncağa doğru adımladı. Oturdu, ayaklarının ucu ile hafifçe ileri geri gitti. Biraz olsun rahatlamak ve ağlamasını durdurmak istiyordu ama yapamamıştı. Başı önüne eğikti çocuğun önünde bir çift ayak gördüğünde korkarak bakışlarını kaldırdı. Ama korkmasına gerek yoktu. Gelen kişi arkadaşıydı.
Kırmızı gözlü oğlan kaşlarını çatarak ağlayan kıza baktı. Birinin ağladığını görmekten nefret ediyordu. Bunu sevmediği içinde sinirli davranabiliyordu tabii.
"Sulu göz, neden ağlıyorsun? Buna bir son ver aptal, ağlama." Kız burnunu çekerek oğlana bakmayı sürdürdü. Göz yaşları biraz daha azalmıştı. Oğlan homurdanarak cebindeki mendilini çıkarmıştı.
"Hana, al bunu ve göz yaşlarını sil." Kız usulca mendili almış ve yanakları ile gözlerini silmişti. Ne kadar kendini tutmaya çalışsa da gözlerinden dökülmeye devam ediyordu. En azından öncekinden daha azdı. Oğlan ne yapacağını düşünüyordu.
"Özgünlüğün hala çıkmadığı için mi ağlıyorsun?" Kız cevap vermemişti, oğlan ne yapacağını bilemiyordu. Aklına bu gelmişti.
"Eğer biri seninle bunun yüzünden dalga geçtiyse onların kıçlarına büyük patlamalar yaparım." Kızın zihninde oğlanın, babasının poposuna patlama yaptığı görüntüsü geldi. Bununla gözlerindeki yaşlar akmasına rağmen kıkırdamıştı. Oğlan bunu gördüğünde kızı üzen kişileri nasıl döveceğini heycanla anlatmaya başlamıştı. Kızın gülmesi çoğalmıştı ve gözlerindeki yaşlar daha da azalmıştı.
Bir süre sonra oğlan kızın arkasında bir noktaya odaklandı. Annesi onu çağırıyordu.
"Şimdi gitmem gerekiyor. Sakın bir daha ağlama. Biri seninle dalga geçerse hemen yanıma gel ki onları bir güzel döveyim." Ardından kız hiç bir şey demeden koşarak annesinin yanına gitmişti.
