Kurt Prens / bxb (Mpreg) ✔️

37.

Nigel

-Güzel şakaydı Nigel, Bir daha böyle aptalca şeyler deme ya da böyle hareketlerde sakın ama sakın bulunma.

Daniel benden iyice uzaklaşıp yatağa oturduğunda gözlerim hafiften dolmaya başlamıştı. Sanırım bunu ne olursa olsun bunu hak etmiyordum.

Kolay kolay ağlayan biri değildim fakat kocamın böyle bir konuda 'Aptalca' demesi ağrıma gitmişti. Ben onun bu kulaklı sırrını öğrendiğim zaman böyle yapmamıştım ve ne bileyim onun böyle yapması...

Çok onur kırıcıydı.

Gözlerimi odada gezdirip ellerimi cebime soktum, şu an içinde olduğum durum aşırı derecede komikti ve delirmeme sebep olacaktı. Şayet bu evde delirmeden akıl sağlığımı korumayı becerebilirsem çok iyi şekilde çocuğumu yetiştirecektim.

Onun durumundan daha kötü bir de benim durumum vardı ve şu an en duygusallık taşıyan bendim, bana böyle yapmaması gerekiyordu.

İç çekerek Daniel'e baktığım zaman üzerindeki kabanı ve başındaki şapkayı çıkartıyordu, bana verdiği zararı resmen yok saymıştı ve hiçbir şey olmamış gibi davranması beni sinir ediyordu.

-Ben Silver ile beraber gideceğim. Seni bir müddet görmek istemiyorum Daniel, çok sinir bozucu davranıyorsun ve kendine çeki düzen vermeden bir araya gelmeyelim yoksa ayrılacağız gibi geliyor.

Kararlı bir şekilde konuştuğum zaman Daniel kulaklarını dikerek bana doğru bakmaya başlamıştı. Onun karşısında ağlasam ne fark ederdi ki? Anca kendimi küçük düşürürdüm ve bu beni rezil ederdi.

Daniel kalpsiz biriydi ve kurt genleri de baskın bir karakterdi, vicdanı olsa bile genleri daha baskın geliyordu ve acıma duygusu yok oluyordu.

-Tamam git, zaten aşırı derecede meraklısın Silver'e. Sana bundan sonra bir şey demiyorum.

Daniel kulaklarını ve kuyruğunu sallayarak duygusuz  bir şekilde konuştuğunda iç çektim. Ona temas etsem anında bu halinden eser kalmazdı ve yelkenleri hemen suya indirirdi ama bunu ilk defa istemiyordum.

Bebek konusunda şaka yapmadığımı anlamasını istiyordum ve bu son derecede zoruma gitmişti. Sevdiğim sandığım adam, çocuğumuzu istemiyordu.

Düşünsenize ikinizden bir parçayı istemiyordu? Ne kadar rencide edici, onur kırıcıydı...

-Daniel ben bebek konusunda şaka yapmıyorum, her kelimemde son derecede ciddiyim.

Daniel kulaklarını yanlara doğru eğip bana tamamen arkasını döndüğü zaman kenarda duran vazoyu kafasında parçalamak istiyordum.

"Sana diyorum Daniel? Bir şey söylemeyecek misin?" Sonlara doğru sesim güçsüz çıktığı için kendimi tebrik etmek istiyordum. 

-İstemiyorum Nigel.

Evet bundan başka bir şey söylememişti...

Ben de ağzımı açıp tek kelime etmemiştim, ne diyebilirdim ki? Kendimi açıklamaya ya da durumu özetlemeye çalışsamda bir faydası olmayacaktı çünkü Daniel fazlasıyla dar görüşlü bir bireydi.

-İyi o zaman Hayatında mutluluklar .

Odadan çıktığım zaman derin bir nefes aldım, şu an anladığım kadarıyla kendi içinde savaş veriyordu ve doğru düzgün düşünemediğini varsaymak istiyordum. Diğer türlüsünü kaldıramazdım ve ikimize de zaman vermek iyi olabilirdi.

Daniel'in başında zaten bir ton sorun vardı ve bir de ben bebek ile darlamak istemiyordum. Daniel ya da ben kafamı ne zaman toplarsak o zaman adam akıllı konuşabilirdik ve o zamana kadar  birbirimizden ayrı kalmamız daha doğruydu çünkü bu aralar sağlıklı düşünemiyorduk ve ikimizden biri paramparça olabilirdi.

Şu an benim olduğum gibi...

En iyisi zamandı ve Daniel'in yanıma geleceğini hissediyordum ama bunun için erkendi ve bunun acısını çıkarmasını da bilirdim.

**************

Yarın sınav haftam son galiba, yoruldum...

Sizi seviiomm