အတိတ်မေ့နေသောကျောင်းလူဆိုးလေးနှင့်ဟန်ဆောင်တွဲခြင်း[မြန်မာဘာသာပြန်](Completed)

//Chapter 8.1//

ကျန်းယွမ်ပိုင် ဘတ်စ်ကားပေါ်မှဆင်းပြီးနောက် အိမ်သို့အမြန်ပြေးသွားလိုက်သည်။ လမ်းတစ်လျှောက်မှာ နှစ်မိနစ်ပြည့်အောင်တောင် မနားဘဲ သူ့ဘဝအတွက် နောက်တစ်ကြိမ်စတင်ပြီးတော့ အသည်းအသန်ပြေးပြန်သည်။ သူ့ရပ်ကွက်တစ်လျှောက်လုံး ပြေးလာခဲ့ပြီးနောက်မှာတော့ ခါးထောက်ကာ ဒူးကွေးပြီး လေကို အသည်းအသန်ရှူတော့၏။ ခဏလောက်ကြာပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ သူဓာတ်လှေကားထဲဝင်သွားလိုက်သည်။

သူ ဓာတ်လှေကားထဲရှိ မှန်ကိုအသုံးပြုပြီးတော့ သူ၏ရှုပ်ထွေးနေတဲ့ဆံပင်ကိုပြန်ပြင်ကာ အနည်းငယ်ကောက်ကွေးနေတဲ့ရှေ့ဆံပင်လေးတွေအား ဆွဲလိုက်သည်။ သူ ယင်းကို ဖြောင့်တန်းဖို့အတွက် မရည်မှန်းထားပေ၊ သူ၏စိုးရိမ်ပူပန်မှုကို လျှော့ချသက်သာစေဖို့သာဖြစ်သည်။

ချင်ယင်းချက်ပြုတ်နေတဲ့အချိန်မှာ တံခါးကနေလှုပ်ရှားမှုတစ်စုံတစ်ရာကို ကြားလိုက်ရသည်။ ကျန်းဖျင်ကျင့် မော့ကြည့်ပြီး မေးလာ၏။
" မင်းဘာလို့ဒီနေ့ အရမ်းနောက်ကျနေရတာလဲ? "

" ကျွန်တော် ..ကျွန်တော် ကျောင်းမှာ အိမ်စာလုပ်နေတာပါ "

ကျန်းဖျင်ကျင့်ရဲ့မျက်ခုံးတို့ တွန့်ချိုးသွားသည်။

တကယ်တော့ ဒီနေ့ဘာဖြစ်ခဲ့လဲဆိုတာကို ကျိယန့်ဖျင်က သူတို့ကိုပြောပြပြီးသွားပြီဖြစ်သည်။ ဒီကိစ္စက ကျန်းယွမ်ပိုင်နှင့် ဘာမှမဆိုင်ကြောင်းကိုတောင် သူကအထူးအလေးပေးပြောသွားခဲ့သည်။ ရှီပုဖန်က သူ့အတွက် ရပ်တည်ပေးခဲ့ရုံသာဖြစ်ပြီး မျှော်လင့်ထားတဲ့အတိုင်းပင် ကျန်းယွမ်ပိုင်က သူတို့အား အမှန်တရားကို ပြောမပြခဲ့။ ကျန်းဖျင်ကျင့်က သူဖိနပ်လဲနေတာကိုကြည့်နေရင်း သူ့နှလုံးသားထဲက ဒေါသတွေက ပေါက်ကွဲထွက်မတတ်ပင်။ သို့ပေတည်း ချင်ယင်းရဲ့အကြည့်ကို လက်ခံရရှိလိုက်ရာ အဆုံးမှာတော့ သူဘာမှမဖြစ်သလိုသာ ဟန်ဆောင်နေလိုက်၏။

ရှီပုဖန်က သူ့အသက်သခင်ကို ကာကွယ်ပေးလိုက်တဲ့သတင်းဟာ ကျောင်းတစ်ကျောင်းလုံးကို ပျံ့နှံ့နေလေပြီ။ ကျန်းယွမ်ပိုင်ကို လှောင်ပြောင်လေ့ရှိတဲ့ လူပေလူတေလေးတွေကတောင် သူ့ကို စတင်ပြီးတော့ ရှောင်သွားကြ၏။ ဒါက ပထမဆုံးအကြိမ် *King Crabတစ်ကောင်ဖြစ်ရခြင်း၏ပျော်ရွှင်မှုကို သူခံစားရခြင်းပင်။ နေ့လယ်စာအတွက်တန်းစီတဲ့အချိန်မှာ သူ့ကိုကြားဖြတ်ပေးစီတဲ့သူတွေတောင် ရှိလာပေမဲ့လည်း သူကတော့ တကယ်ကြီး အဲ့လိုလုပ်ဖို့ အတော်လေးကိုရှက်မိသည်။