And that's it magiging kagaya ren namin ang magulang ko pero hindi Charmaigne demands too much attention and love.

Pero bakit ayaw kong hiwalayan nya ko?

Is it because of my ego? or masyado nako na sanay na lagi lang sya nandyan and the attention, and affection she always gave me talaga bang wala lang sakin lahat iyon?

I look at my wallet keychain it has a four leaf clover. Hindi naman talaga ito naka sabit pero ni lalagay ko ito sa loob ng wallet ko, she gave it to when were still a little. She said it will be my lucky charm at kahit anong hilingin ko matutupad.

I smiled remembering how cute she is while crying and sniffing while giving it to me.

~~ Flashback ~~

Naisakay na lahat ng gamit namin sa van pati ang kapatid ko ay na sa loob na.

We need to go back in spain granpa is already in critical condition at pinapatawag na si Dad lalo nat baka hindi na daw ito tumagal at ipapasa nadin dito ang pamamahala sa kompanya.

Pero hindi ako maka alis dahil ayaw ako bitawan ng batang bulilit nato na laging may princess crown, hila-hila nito ang aking damit at iyak ng iyak.

Hindi ko naman sya ka close pero simula ng mag ka party noon birthday ni Vera at costume party ang theme sa bahay at sinama ito ng papa nitong umatend.

Vera being extra again didn't wear her princess costume at mas pinili nitong maging vampira na may dugo pa sa labi kaya nag si takbuhan ang mga batang bisita at si Charmaigne na kararating lang ay na bunggo ito at na dapa kaya dinaluhan ko ito at tinulungan makatayo.

And after that sumigaw na lang ito ng my prince, obviously escort ako ng kapatid ko para partner kami na ka suot din ako ng pang prince attire.

Kaya simula nun madalas na itong duma-dalaw at tinatawag akong prince nya daw at mag papakasal daw kami pag laki namin.

Tumingin ako sa magulang ko para humingi ng tulong pero kasama lang ito ng papa nya at nakangiti saming dalawa.

"Charm, I have to go my lolo is sick we need to go there" sabi ko dito para bitawan nako.

"H-how about w-we we should just find fairy godmother to cure your grandpa, Y-you don't have to go wala kanamang magic e" umiiyak pa nitong sabi.

Na paikot na lang ako ng mata at na pahinga ng malalim.

"Charm there's no such thing as fairy and magic those are not real, what he need now is us, his family to spend his last days" pag papaliwanag ko rito.

Bumitaw naman na ito sakin,
finally! Inayos ko ang nagusot kong damit, paglingon ko dito na sa harap ko na ang kamay nya na may four leaf clover na keychain.

" Here have this, this is a four leaf clover, I brought this from japan and I made this myself nag pa help lang ako onti kina yaya pero effort ko talaga yan promise!"

At nilagay na nga nya saking kamay kahit diko namn tina-tanggap  pero hiniyaan ko naren baka umiyak nanaman.

"Lucky charm yan, and you can always make a wish kaya pina-preserve ko. Don't forget me ha! lagi mo sya dalin para dimo ko makalimutan okay!? Promise!?" paliwanag at tanong nito kaya tumango na lang ako at sumagot.

"Promise"sagot ko.

Bigla uli itong tumalon at niyakap ako

"Always remember me okay! Ako lang ang princess mo, the keychain is a charm always remember okay I'm your Charm" bilin panito bumitaw lang ng tinawag na ito ng papa nya.

"Charmaigne princess, let the young man go bibisitahin na lang naten sila after your school year okay?" naka ngiting sabi nito.

Kaya na pa takbo na ito sa ama at nag pabuhat. "Really papa, yehey!" tuwang-tuwang sabi nito.

"Your so cute Charmaigne, You and Livi look so adorable bagay na bagay" natutuwang sabi ni mommy.

"I'll marry Livi when I'm big!" proud na sabi panito na kinatawa ng matatanda.

I just rolled my eyes and enter the van.

~~ End of Flashback ~~

I smirked.

Yes, she's mine, and she's my Charm.

See you next Chapt.
>>>>>>>>

 Bratty Princess Greatest Downfall Where stories live. Discover now