Ο καθρέφτης μου και εγώ ➖ Μέρος Β'

44 13 10
                                    



Πάλι δεν κοιμάσαι ε; 

Τι μάτια είναι αυτά; 

Το μπλε έχει αλλοιωθεί μέσα σε δυο μουτζουρωμένες κυκλικές μαυρίλες.Τα 'τριψες, σε είδα.Θα ορκιζόμουν ότι έχεις κρεμάσει πάνω τους 2 κουμπιά από μια παλιακή ζακέτα.Σα να τα στερέωσες στις αυλακώσεις γλείφοντάς τα με το σάλιο σου, αυτό το ελάχιστο που παλεύει μέσα στο στόμα σου και μυρίζει σαν το οινόπνευμα που βάζεις στις πληγές σου, κάθε φορά που κόβεσαι. 

Ναι, βότκα, να με συγχωρείς, βότκα λέγεται αυτό που μυρίζεις και σε κάνει να κοιμάσαι.Σου την προσβάλλαμε μωρέ τη βότκα.Να, την βλέπω, μία μπουκάλα στο κρεβάτι, δεξιά, αριστερά, όπως σε βλέπω και με βλέπεις, για ώρα ανάγκης.Η άλλη σε περίοπτη θέση πάνω στο τραπεζάκι με τα καλλυντικά, δίπλα στο αληθινό οινόπνευμα.Κάποτε είχες εκεί πάνω κάτι γυάλινα μπουκαλάκια που τα άνοιγες κι άπλωνες με τα δάχτυλά σου στο πρόσωπο κάτι λευκά ζελέ κι έκανες κυκλάκια στα μάγουλα, στο μέτωπο, στο πηγούνι. 

Αστείο θέαμα. 

Κάποτε μου γελούσες κάθε μέρα, κάποτε κοιταζόμασταν με τις ώρες, περνούσες και μου 'ριχνες και κανά φιλάκι, έτσι σαν την Μέριλιν, με τη χούφτα αεροδιάδρομο, πετούσε το φιλάκι κι ερχόταν σε μένα. 

Πάνε αυτά.

Τα μπουκαλάκια σκόνισαν, τα ζελέ ξεράθηκαν, έγιναν μπετόν αρμέ από την πολυκαιρία.Χτίζεις με δαύτα, αν χρειαστεί.Ακόμα θυμάμαι μια νύχτα που άρχισες να μου τα πετάς ένα ένα με λύσσα και να με κάνεις λαμπόγυαλο.

Τι φώναζες θυμάσαι; 

"700 χρόνια γρουσουζιά, στο διάολο να πάτε όλοι". 

Με ρήμαξες εκείνο το βράδυ, ρημάχτηκες κι εσύ.Θολώσαμε και οι δυο.Δεν σε είχα ξαναδεί έτσι. Και μετά πήρες ένα κομμάτι μου κι άρχισες να.. Άστα τώρα αυτά, μην τα σκέφτεσαι.Είναι παλιά.


Το επόμενο πρωί πήρες τα σπασμένα κομμάτια και τα ξανακόλλησες, κράτησες εκείνο το ένα. Το 'χεις ακόμα φυλαγμένο στο συρτάρι από κάτω, όπως σε βλέπω και με βλέπεις.Ενώ το έκρυβες κάτω από τα κεριά της αποτρίχωσης με κοίταζες και χαμογελούσες με ενοχή.Όπως σε βλέπω να κάνεις τώρα.Ανοίγεις πάλι το συρτάρι. Είσαι άρρωστη. 

Όχι δεν είσαι, δεν το 'πα έτσι, συγχώρεσέ με, δεν ξέρω τι λέω.

Μην κλείνεις τα μάτια όταν σου μιλάω. 

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΕΝΟΣ ΚΑΘΡΕΦΤΗ |√  #bc2021Where stories live. Discover now