Στοίχημα Ζωής

Κεφάλαιο 2

Μπήκα στην καφετέρια και παρήγγειλα τον καφέ μου!!!Πάρα δίπλα καθοντουσαν κάτι ψωναρες στην ηλικία μου!!!Δεν έδωσα και πολύ σημασία πήρα τον καφέ, και ενω πήγαινα να φύγω μια από αυτές σηκώθηκε και έπεσε επάνω μου και ο καφές μου επάνω της!!!

-Αχ έλεος, πρόσεχε που πας κοπέλα μου!! είπε με υφακι

-Συγγνώμη, αλλά εσύ έπεσες επάνω μου !! απαντησα νευριασμένη

Με αγνοησε παντελώς και το μόνο που έκανε ήταν νόημα στις φιλεναδουλες της να πάνε στην τουαλέτα για να καθαριστεί!!Εκείνες φυσικά, έτρεξαν από πίσω της σαν τα σκυλάκια!!Εγώ έφυγα γιατί έτσι κι αλλιώς είχα αργήσει!!

Επιτέλους ,μετά από αρκετό τρέξιμο έφτασα στο σχολείο,στην ώρα μου παραδοξως!!!Αυτό το κτίριο ήταν τελείως αντίθετο από μένα!!Ήταν τόσο χλιδατο, τόσο τέλειο και τοσο διαφορετικό από το παλιό μου σχολείο! !Το ίδιο και οι μαθητές, όλοι ήταν τα γνωστά κακομαθημένα πλουσιόπαιδα!!

Πήγα και κάθισα σε μια άκρη της τεράστιας αυτης αυλής! Ήμουν μόνη μέχρι τη στιγμή που ένα κορίτσι ήρθε και μου έπιασε την κουβέντα!!Έμοιαζε αλλιώτικη!!Δεν φορούσε τα ρούχα που φορούσαν οι άλλοι και ήταν η πρώτη που με πλησίασε ήρεμα ,αν κρίνω από τις προηγούμενες συναντήσεις με τούς άλλους συμμαθητές μου που δυστυχώς ξαναβρεθηκαμε στο ίδιο σχολείο.

-Γεια,είμαι η Χρύσα. μου χαμογελασε

-Ζωή! ! Της συστήθηκα και της έδωσα το χέρι μου αυτή ανταποκριθηκε με τον ίδιο τρόπο! !!

-Ελπίζω να γίνουμε Καλές φίλες,γιατί αισθάνομαι ότι δεν θα ταίριαξω με κανέναν άλλον! !είπε και ένιωσα σαν να βλέπω τον εαυτό μου!!

-Μια από τα ίδια!!! της απαντησα χαριτωμένα και σκασαμε και οι δύο στα γέλια!!!

Από ότι έμαθα είχε έρθει σε αυτό το σχολείο με υποτροφία γιατι ήταν καλή στα αθλήματα και ότι δεν είναι πλούσια όπως όλοι οι υπόλοιποι!!Μιλούσαμε για αρκετή ώρα ώσπου χτύπησε το πρώτο κουδούνι της χρονιάς!!Αφού τελείωσε ο αγιασμός,μπήκαμε στην τάξη ευτυχώς ήμασταν στο ίδιο τμήμα και καθίσαμε μαζί! !

Βέβαια υπήρχαν και παράπλευρες απώλειες! !Ήμουν στο ίδιο τμήμα με εκείνο το βούτυρομπεμπε από το αυτοκίνητο και την άλλη την ψωναρα από το καφέ.

Τελειώνοντας κάπως έτσι την πρώτη μέρα της χρονιάς και βγαίνοντας έξω από το σχολείο μιλούσα με την χρυσά και όταν ήρθε η ώρα να φύγει συνηδητοποιησα ότι ήταν αργά και ότι σε 10 λεπτά είχα ραντεβού με τον κολλητό μου από το παλιό μου σχολείο και δεν προλάβαινα. Πανικόβληθηκα και η μαμά δεν το σήκωνε να με πετάξει προς τα εκεί.Αλλα τι λέω σιγά μην της ζητήσω χάρη! !!

Ενώ οι σκέψεις μου έτρεχαν, θυμήθηκα ότι δεν του αρέσει να τον στήνουν και ένα μαύρο τζιπ σταμάτησε από μπροστά μου!!Αυτό το τζιπ κάπου το είχα δει!!Αλλά τι λέω,ηταν αυτο που με γέμισε με λάσπες!!Το παράθυρο του άνοιξε και πετάχτηκε πάλι αυτός.

-Ψιτ κοπελιά, μήπως θες να σε πετάξω κάπου να δεις ότι δεν είμαι και τόσο χάλια οδηγός!!Είπε ενώ με κοιτούσε για άλλη μια φορά με ύφος ανωτερότητας που μου την έδινε.

Χα, δεν σφάξανε. Σκεφτηκα, δεν είμαι δα και τόσο απελπισμένη!!!Τότε βέβαια κοίταξα το ρολόι!!Μήπως τελικά είμαι ;;;.......