Ay Güzeli/Yarı Texting-AsDor

4.

Nihayet boş vakit bulabildim.Elimden geldiğince daha sık bölüm atmaya çalışacağım.

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.♥️
***
Çocukken her şey ne kadar güzeldi.Kurduğumuz hayallerde bu dünyanın güzel olduğunu düşünür,kendimizi kandırırdık.Büyüdükçe aslında o hayallerin düzmeceden ibaret,dünyanın iğrenç bir yer olduğu gerçeği tokat gibi yapıştı yüzümüze.

Gecenin yarısı ıssız sokaklarda nereye gideceğimi bilmeden amaçsızca dolanıyordum.Hava alma bahanesiyle neredeyse iki saattir dışardaydım.Annem defalarca kez telefonla beni aramıştı ama ben hiçbir aramasına yanıt vermemiştim.Sahildeki banklardan birine oturdum ve gözlerimi kapatıp sakinleşmeye çalıştım.Babamın sözleri bir türlü aklımdan çıkmıyordu.

"Sen,bu ailenin başına gelmiş en kötü şeysin.Senin gibi bir oğlum olduğu için utanıyorum."

Babamın,beni neden sevmediğini hiçbir zaman anlamamıştım.Çocukken sırf gözüne girebilmek için her şeyi kusursuz yapmaya çalışırdım ama asla başaramazdım.Rüzgâr hafiften esmeye başladı.Yanıma birinin oturduğunu hissedince gözlerimi yavaşça açtım.Asiye'nin burada ne işi vardı?

"Sen de mi dertlisin?"dedim Asiye'ye bakarak.

Kıvırcık saçları,rüzgârın etkisiyle savrulurken burukça gülümsedi.

"Kendimi bildim bileli hep mutsuzum.Ya sen?"

Oturduğum banka daha fazla yaslanıp kıyıya vuran dalgaları izlemeye başladım.

"Ben de."diye fısıldadım.

İkimizde daha fazla konuşmadık ve sadece boş boş denizi izledik.Aramızda oluşan sessizliği bozan telefonumun titremesi olmuştu.

ogulcan.s:Annen,bizde olup olmadığını sordu.

dorukbeyderler:Sen ne dedin?

ogulcan.s:Bizde olduğunu ve merak etmemesini söyledim.

dorukbeyderler:Sağol Oğulcan.

ogulcan.s:Bana ihtiyacın olduğu zaman sadece araman ya da mesaj atman yeterli.Biliyorsun,di mi?

dorukbeyderler:Şu an Asiye ile birlikte dertleşiyoruz.Eğer o yanımda olmasaydı seni arayacaktım.

ogulcan.s:Tamam,sorun değil.Asiye'yi,sen eve bırakırsın.(görüldü.)

Telefonumu,cebime koydum ve yeniden boş boş deniz manzarasına baktım.Asiye gözyaşlarını silip arkasına yaslandı."Küçükken çok güzel bir geleceğimin olacağını sanıyordum.Ama şimdi..."Hıçkırığı sözünü kesmişti.Nedense içimden sımsıkı sarılmak geliyordu.

"Hayat,çocukluk hayallerimizdeki gibi masum değil."

"Biliyor musun?Annem ve babamı kaybetmeden önce söylediğin şey benim için tam tersiydi,hayat masum geliyordu.Mutluyduk,huzurluyduk...Ama annem ve babam öldüler.Onlar öldükten sonra tüm yaşama sevincimi kaybettim,benim için hayat masum görünmemeye başladı."

Cebinden çıkardığı şeyi,bana gösterdi.Sanırım gösterdiği şey ailesi ile çektiği son fotoğraftı.

"Bak,onlar art arda ölmeden önce ailecek çektiğimiz son fotoğraf."

Kaşlarımı çattım.Nasıl art arda ölebilmişlerdi?

"Yani bir gün arayla mı öldüler?"

Kafasını evet anlamında salladı.Fotoğraftaki adama ve kadına daha dikkatli baktığımda bunların babamın çalışanları olduğunu fark etmiştim.

"Evet,düşündüğün gibi.Annem ve babam çalışanlarınızdı."

Fotoğrafı yeniden cebine koydu ve kalktı.Oğulcan'a,Asiye'yi eve bırakma sözü verdiğim aklıma geldi ve ben de ayağa kalktım.

"Oğulcan'a,seni eve bırakacağıma dair söz verdim."

"İhtiyacım yok."

"İhtiyacın olup olmadığını sormadım."

"Zaten sorduğunu söylemedim."

"Bence benimle inatlaşma.Hadi sakin sakin yürüyelim ve seni evine bırakacağım."

"Daha yeni tanıdığım bir çocuğa nasıl güvenebilirim."dedi şüpheyle bakarken.

Ellerimi teslim olurcasına havaya kaldırdım."Sana dm'den yürüdüğümü kabul ediyorum ama herhangi bir art niyetim yok."

Daha fazla tutamadığı kahkahasını attı ve önden yürümeye başladı."Pekala hadi art niyetsiz çocuk,beni evime bırak."

Arkasından gülümseyerek ben de yürüdüm.
***
Bu aralar ikinci bir AsDor texting kitabı yazıyorum ama yayınlamak konusunda tereddütlerim var.Sizce yayınlamalı mıyım?

Sonraki bölümde görüşmek üzere.♥️