Lekker kort

Buren

Ze keek uit het raam en zei tegen haarzelf: "Het ziet er bijna hetzelfde uit als wanneer ik thuis uit mijn raam kijk."

Ze zag de grote eikenboom, waar ze uitgevallen was toen ze tien was. Zonder erbij na te denken wreef ze over haar knie. Daar zat het litteken wat ze er aan overgehouden had. Het was een pijnlijke ervaring.

Ze zag het schuurtje waarin ze samen met haar vriendin en buurmeisje voor het eerst een j rookte. Na drie trekken en veel gekuch was ze knetterstoned. Haar vriendin volgde kort erna. Samen lachen ze lachend tegen de kisten in de schuur aan.

Verder zag ze het poortje. Daar was ze voor het eerst gekust. Door Marit. Nee, ze was niet van de jongens. Dat wist ze al vrij vroeg. Om haar heen kregen vriendinnen verkering. Zij niet. Wanneer het gevraagd werd zei ze luchtig dat ze de ware nog niet gevonden had. Haar vriendinnen vertelden dat honderduit over hun ervaringen met puisterige jongens, die hen probeerden klaar te vingeren.

Omhoog keek ze. Naar de lucht. Zou het gaan regenen vandaag? Het was nog maar tien uur in de ochtend. Het leek veel later.

Het bed was zacht en warm. Dat zachte was eigenlijk niets voor haar. Ze hield van een harder matras. Het kussen was wel lekker.

Een hand streelde zachtjes haar rug. Kippenvel op haar ellebogen. Een willekeurig reflex. Daarna een zachte stem: "Waar denk je aan?"

Met een zucht antwoordde ze: "Ik weet het niet. Het is gecompliceerd zo." Dat was het ook.

De stem zei: "Dat hoeft het niet te zijn. Het was toch fijn zo?"

Fijn. Dat was een understatement. Het was meer dan fijn. Het was intens geweest. Bijna goddelijk, wanneer het uiteindelijk niet zo gecompliceerd was. En dat was het.

Zachte kusjes in haar nek. Heel zacht. Zacht genoeg om nat van te worden.

Het begon te regenen. Terwijl de regen op de ramen neerkwam, zat zij op haar gezicht. Te steunen en te kreunen. God, wat was dit goed!

Eenmaal klaar barstte ze in huilen uit. Omdat het zo heerlijk was. Ook omdat het zo complex was.

De stem zei: "Mijn kinderen komen zo thuis."  Dat was voor hen twee het teken om aan te kleden. Zo ging ze weer naar huis. Een deur verder....

... naast het huis van haar buurvrouw....