'မယ္ေတာ္ သြားဖို႔အခ်ိန္ေရာက္ပါၿပီ'
'သြားရေအာင္'
အားလုံးထြက္သြားေတာ့မွ ဘတ္ဟြၽန္း သက္ျပင္းခ်ကာ အေနာက္ကလိုက္သြားသည္။ အဲ့ဒါေတြေၾကာင့္ သူမျပန္လာခ်င္တာ။
~~~~~~~~~~
အျဖဴေရာင္တိမ္တိုက္ေတြၾကားတြင္ ေ႐ႊေရာင္တဖိတ္ဖိတ္ေတာက္ပေနေသာ တိုင္းျပည္ႀကီးရွိသည္။ အားလုံးေခၚေဝၚၾကသည္က နတ္ျပည္။ နတ္ျပည္ထက္အဆင့္ျမင္ေသာ နတ္ဘုရားေတြသာေနထိုင္ေသာ ေနရာအရပ္လည္းရွိေသးသည္။ တိုင္းျပည္သီးသန႔္ရယ္လို႔မရွိေသာ္လည္း ကမာၻႀကီးရွိေနသ၍ ေနရာအစုံသည္ သူတို႔ပိုင္နက္ျဖစ္သည္။ မီး၊ ေရ၊ ေလ၊ ေျမ ႏွင့္ တျခားေသာ နတ္ဘုရားသီးသန႔္ေတြလည္းရွိသည္။ အားလုံးကိုအုပ္စိုးထားသည္က ကံၾကမၼာနတ္မင္းႀကီး။ ေကာင္းသည္ ဆိုးသည္ ထက္ သူေရးထားေသာ ကံၾကမၼာအတိုင္းသာ သက္ရွိအားလုံးအသက္ရွင္ေနရသည္။ နတ္ဘုရားေတြေတာင္မေတြ႕ဖူးေသာ ကံၾကမၼာနတ္မင္းႀကီးက ဆန္းၾကယ္ေသာကိစၥေတြေပၚထြက္လာမွသာ ေရာက္လာတတ္သည္။ အစက္အေပ်ာက္ေလးအျဖစ္လည္းေကာင္း၊ အလင္းေရာင္ေလးအျဖစ္လည္းေကာင္း ေရာက္လာတတ္ၿပီး ဘယ္ေပ်ာက္သြားမွန္းဘယ္သူမွမသိေပ။
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္၂၀၀ေလာက္က ကံၾကမၼာနတ္မင္းႀကီးက ကံၾကမၼာေပလႊာအလြတ္အမိန႔္စာအား နတ္နဂါးတစ္ေယာက္ဆီထည့္ေပးလိုက္သည္။
'အၿမဲတမ္း သက္ရွိေတြအားလုံးရဲ႕ ကံၾကမၼာကိုေရးလာခဲ့ေတာ့ ေလာကႀကီးက ပ်င္းစရာေကာင္းၿပီး ငါလည္း အျပင္မထြက္ရတာ ႏွစ္ေပါင္းေသာင္းခ်ီေနၿပီ။ သိန္းဂဏန္းမေျပာင္းခင္ ငါကိုယ္ထင္ျပရမယ့္ကိစၥေလးေပၚေအာင္ မင္းကို တာဝန္ေပးလိုက္မယ္။ တံဆိပ္တုံးပါ ကံၾကမၼာ ေပလႊာအလြတ္တစ္႐ြက္ကို မင္းဆီေပးလိုက္မယ္။ မင္းရဲ႕ကံၾကမၼာကို မင္းကိုယ္တိုင္ဖန္တီးပါ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ငါကိုယ္တိုင္ ေရာက္လာရမဲ့အထိ ဆန္းၾကယ္တဲ့ကိစၥေတြကို ေဆာင္႐ြက္ေပးပါ။ မင္းကငါ...ငါကမင္းပဲ....ဘတ္ဟြၽန္း'
ထိုအခ်ိန္မွစ၍ အစီအစဥ္တက်လည္ပတ္ေနေသာ သုံးေလာက၏ယႏၲရားသည္ စၿပီး ယိုယြင္းလာခဲ့သည္။
