Akşam rüzgarı tenimle temas edip tüylerimi ürpertirken ellerimi kollarıma dolayarak üşümemi engellemeye çalıştım.
Apartman girişinde birkaç dakikadır beklediğim arkadaşlarımı gördüğümde hızla yanlarına geldim.
"Nerede kaldınız, üşüdüm." dememle Nil elindeki ince ceketi bana uzattı.
"Geldik Almıla, al." diyip ceketi elime tutuşturdu. Düşünceli hareketiyle gülümseyip ceketi üzerime giydim.
Bade ve Nil, hayatımda vazgeçemeyeceğim iki insandı. Nil'in ailesi uzak akrabalarının ölüm haberiyle memleketlerine gitmiş, Bade'nin annesi de yardım için onlara eşlik etmişti.
Biz de kızlarla anlaşıp yaz işlerimizden döndükten sonra bana geçmeğe karar vermiştik.
Üçümüz de yolda hızla yürüyorken Nil'in sesiyle ona döndüm.
"Atıştırmalık alsak mı?" diye sormuştu. Ben aslında fena olmaz diye düşünüyorken Bade söze atlamıştı.
"Marketin olduğu sokak çok ıssız biliyorsunuz!" dediğinde bu sefer ben konuştum.
"Birşey olmaz, hızlıca alıp geliriz." Dediğimde başını salladı. Benim yaşadığım apartmanla marketin olduğu sokak arasına geldiğimizde döngüyü döndük.
Döndüğümüz anda gördüğümüz 'manzara' ile üçümüz de yerimizde dona kalmış, hızla geri çekilmiştik.
Gözlerimi sıkıca kapatıp duvara yaslandım. Az önce şahit olduğum, yerde yatan iki ceset ve silahlı adamlar bilinçaltımın mı ürünü, gerçek mi ayırt edemiyordum.
Koluma dokunan elle irkilerek gözlerimi açtım. Bade karşımda beti benizi atmış bir şekilde duruyordu. Konuşamayıp mavi gözlerini gözlerime diktiğinde zor da olsa konuştum.
"Sizde gördünüz değil mi?" dedim kekeleyerek.
"Gördük. Ne yapacağız şimdi?" Nil korkudan ve tiksintiden titreyen sesiyle şaşkınlığını ortaya koydu.
"Sessiz olun. " dedim etrafıma bakınarak. "Bizi görürlerse işimiz bitti sayın." içimi rahatlatmaya çalışıyorken kızların da gerilmemesi için elimden geleni yapıyordum.
"Doğru. Şimdi yavaşça uzaklaşalım buradan. " Badenin kararlı sesini duymak iyi gelmişti. Dikelip Nilin elini tuttum . Bir elimle de beline destek vererek yürümeğe başladım.
Bade önden gidip diğer döngüde birilerinin olup olmamasını kontrol etti. Eliyle gelmemizi işaret edince biz de yanına doğru hızla yürümeğe başladık .
Dar sokağın dik döngüsünü dönerken kulaklarımızı patlatacakmış gibi çıkan şiddetli bir sesle hepimiz olduğumuz gibi kaldık.
Silah sesiydi!
Sesin ardından gelen çığlıkla gözlerimi sımsıkı kapattım. Bu sesi sokağın başındaki adamların duymaması mümkün değildi.
Nil kendinden bağımsızca korkudan çığlık atmış, Bade eliyle ağzını kapamak için geç kalmıştı.
Sokağın diğer tarafından gelen ayak sesleriyle kalbim korkudan yerinden çıkacakmış gibi atmaya başladı. Hızla kızlara döndüm. O anın verdiği heyecanla ne dediğimi bile bilemezken:
