Dünyanin en salak kadını nı arıyorsanız benimle tanısabilirsiniz.. Beni sürekli bir boşluğun içine atan ve tam o bosluktan çıkacakken ellerimi tutan bir adama aşıktım çünkü ben. Paramparça bir ilişkiyi zorla yapistirmaya çalışan aptal bir aşıktım.. Bilmiyordu... Onu en çok benim sevdiğimi ve benim sevecegimi bilmiyordu. Eğer icimde taşıdıgım sevginin azicigini bile gosterebilseydim beni hiç birakmazdi belki.. Benim kadar başka sevilemezdi. . .
Artık onun gelmesini beklemiyordum. Gelmeyecekti. . .Eve kapandım, uzun zaman kuaföre gitmedim, aynaya bakmadım, arkadaslarimla dışarıya çıkmadım... Bol bol uyudum bu defa, uyanmadim.. Uyanmak istemedim..Herkes bendeki tükenmisligin farkındaydı. Sibel başta olmak üzere hepsi elinden geleni yaptı. Sadece biraz zamana ihtiyacım vardi aslında. Samet'i o olmadanda sevebilirdim çünkü. Zaten beraberkende karsiliksiz sevmiyor muydum?
Her ayrilik acisi çeken kızlar gibi bende yapmam gereken tüm salakliklari yaptım ve geleneği bozmadim.
Geriye baktigimda hayatımın en berbat bir senesini geçirdiğimin farkındaydım artık. E yani artık farkına varayim değil mi ?
Son zamanlarda da hiç birşey yolunda gitmiyordu.. Sibel, tek dostum okulu bırakıp Ünye'ye döndü.Sadece Sibel değil Nida,Esin ve Ozlem de bıraktı okulu. Tek öğrenci bendim artik ve burada kalmak zorundaydim. Toparlanmam lazımdı.
Böyle eve kapanıp bitki gibi yaşamak bana hicbirsey katmiyordu.
Daha fazlası gerekiyordu Samet'i unutmama..
Nida ve Ozlem sık sık üniversiteden erkek arkadaşlarıyla akşam yemeğine çıkıyorlardi. Bende bazen evde yalnız kalamadigim için onlarla takılıyordum.. Bu bazenler düzenli bir akşam turuna dönüştü sonra. Bir ay boyunca istisnasız her akşam Nida Ozlem, ben ve okuldan arkadaslarimiz Hasan ve Uğur atakum sahilinin altını üstüne getirdik.
Yine klasiği bozmadan bende her bunalima girmiş genç kız gibi önce saçlarımı boyatmistim. Aciya birebir diye duydum..Aşk acisina çare değil tabiki ama insan kendinde ya da hayatında bir değişiklik yapinca biraz oyalanmis oluyor ışte.
Aylar sonra ayna karşısındaydim. Valla aynaya bakınca farkettim ki bitki gibi değil zombi gibi yasamisim aylardir bu evde. Cildim iyice solmustu bende ağır bir makyaj yapmaya çalıştım..
Arkadaşlarla buluştuğumuzda hep iki adım geriden yürüdügümü farkettim.. Orada, onlarla değildim.. Hiç olmadım. Her gittiğim yere Samet'i götürdüm uzun bir süre. Onlar ne derse desin konuyu Samet'e getirmenin bir yolunu buluyordum. En nefret ettiğim arkadaş tipidir aslında sevgilisini her muhabbete sıkıştıranlar.. Neyse..
Çok samimiydi masamiz. Hasan çok iyi bir arkadaştı. Nida ve Özlemden de iyi bir arkadaş. Çokta başarılıydı. Sinavlara birlikte hazirlanirdik bazen. Uğura gelince; Konusma tarzı ve ses tonu Samet'e çok benziyordu. hatta aynı Samet gibi piskiin, gevsekk bir çocuktu. Yada ben herkeste Samet' i buluyordum bilemiyorum. Fen edebiyat fakültesinde coğrafya ogretmenligi okuyordu.. Uğurun tek ilgi odagi bendim. Bir ay bayunca bana gelen tüm yolları denemişti ama bir türlü basaramadı.
Kasım ayının ikinci haftası
Bugün Samet'in doğum günüydü.. Bir haftadır Sinemaya gitme teklifinde bulunan Uğur ile o akşam sinemaya gittik. Evet bu gerçek. Acı ama gerçek.. Vizyonda aşk filmi, Evim Sensin vardı.
Sinemaya giderken Uğur'la hiç konuşmadım. Uğur gevezesiyse hiç susmadı. Hayatimda ilk defa bir erkekle Sinemaya gidiyordum ve bu ilki yanimdaki gevsek çocukla yaşıyordum. Ne talihsiz bir kızdım.Allah kahretsin ki ilk çiçeğimide Uğurdan almistim. Sinemada Uğur yokmus gibi davrandım resmen. Bütün film boyunca sesli bir şekilde ağladım Film bitincede ağlaya ağlaya eve döndüm ve Ugurla tek kelime etmedim.. Çünkü bu gece olması gereken bu değildi.. Bu filmi Sametle izleyebilirdik... Birlikte doğum gününü kutlayabilirdik... Sırf bu geceyi atlatmak için Uğur la sinemaya gitmek sacmalikti. Her halükarda acı çekecektim zaten...
