Başka Hayaller

2

...

Sahra'nın kolumdan tutup onu lavaboya götürmüştüm.Elini ve yüzünü yıkadıktan sonra onu odadan çıkarmış , salona götürmüştüm.

Salonda herkes vardı....Poyraz hariç.

"Poyraz nerede?"  Dedim.

Berkay : "Cidden Poyraz nerede?"

Ablam : "içimde kötü bir his var."

Cebimden telefonumu çıkarıp Poyraz'ı aradım....

"Aradığınız kişiye şu anda ulaşılamıyor..."

Kalbime gelen sızı ve merak beni iyice sıkıştırmıştı.Neden bu kadar korktum bilmiyorum ama ablam gibi benim de içimde bir his vardı...Ve bu his kötüye işaretti...

'Ulaşılamıyor...' dedim.

Sahra: 'Ya bir şey olduysa?'

Berkay: 'Gidelim öğrenelim.'

'Bekleyin...Benim Mert'in yanına uğramam lazım bunun bedelini ödemeli.' dedim.

'Tamam ama önce Poyraz'ı alalım size tek bırakmam.' dedi Berkay.

'Tamam...'

'Dicle...Poyraz'a bir şey oluyor.Hissediyorum....' dedi ablam.

Ablamın gri gözleri annemkiyle aynıydı...Ona baktığımda annemi hatırlasam da o gözlerden hangi duyguları hissettiğini anlayabiliyordum...Şuan ablamın gözlerinde korku vardı...Kaybetme korkusu...

'Hemen arabaya! ' Dedi Berkay ve kendimizi hızla arabaya attık.

Berkay hızla arabayı Poyraz'In evine sürüyordu.Poyraz bizi hiç yalnız bırakmazdı...İki eli kanda da olsa bırakmazdı.Acil bir durum olmuş olmalıydı ki Sahralara gelmemişti...

Poyraz'ın evi yakın olduğundan yaklaşık 5 dakika sonra varmıştık.Arabadan hızla çıkıp kapıyı tıklamıştım fakat açan yoktu...Ne Poyraz'In annesi ne de kendisi vardı...

'Çocuklar...' dedi Sahra elindeki kağıtları parçasını göstererek.

'O ne?' dedi Berkay.

'Poyraz sanırım bize not bırakmış....'

'Ne yazıyor?' dedim.

'Bir adres var burada...Değişik olan ise kağıtta kan var...'

'Kan mı?!'

'Evet...'

'Atlayın arabaya bu adrese gidiyoruz.'

Poyrazla küçükken oyun oynarken birbirimize bu şekilde not bırakırdık.Uzun zamandır birbirimize not bırakmamıştık çünkü acil bir durum olmamıştı.Poyraz her neye bulaştıysa başı beladaydı...Ve biz onun için geliyorduk.

Ablam yanımda titremeye başlayınca onun yine bazı şeyleri gördüğünden emindim.

'Abla sakin ol yanındayız.' dedim.

Berkay dikiz aynasından ablama bakıp,

'Ben buradayım Ecrin...Kimse sana bir şey yapamaz.' dedi.

Biraz olsun rahatlamış olan ablam gözlerini kapatmıştı...Onun hastalığının olmasına rağmen onu nereye gitsem yanımda götürüyordum çünkü ona benden başka bakabilecek biri yoktu...

'Bu adresin doğru olduğundan emin miyiz?' dedi Berkay.

'Bilmiyorum...Ama Poyraz bunu bıraktıysa bir sebebi vardır.' dedi Sahra da.