Müezzin Beyciğim ||𝚝𝚎𝚡𝚝𝚒𝚗𝚐||

🌙 6 'Süt Kankim' 🌙

🎉Selamın aleyküm mümin kardeşlerim!🎉

⭐Aşağıda da küçük, minik, mini minnacık bir yıldız var. Onu da parlatırsanız mutlu olur.🌟

Aslında bu bölümü cumartesi gecesi atacaktım ama yetişmedi. Bugün de ödev yapmıştım. Geceye nasipmiş.

Geçmiş Kadir gecemiz mübarek olsun. İnşAllah herkesin duâları kabul olur.🤲🏻

••••••••••••••••••••••••

"BEN AŞIK OLDUM!"

Buğlem, "Yok artık!" diyerek koltuktan kalkıp balkona koştu. Yengem de ondan farksızdı. Ben ise... Ben hâlâ oturuyordum. Kalksana! Merak etmiyor musun? Kime aşık olmuş!?

Bende koltuktan fırlayıp üzerimi hızla giydim. Yengemle Buğlem aşağı bakıyordu. Sorun şu ki, aşık olan kişi yoktu. Bu demek oluyor ki, kim olduğunu soramayacağız.

"Ya gitmiş! Nereye gitmiş bu!?" diye söylenerek içeri girdim. Tam o an kapı çaldı. "Aha!"

Koşar adım kapıya gidip açtım. Nefes nefese kalmıştı.

"Ben aşık oldum!" diyerek beni ittirdi ve içeri girdi. Heyecanla kapıyı kapatıp içeri girdim. Üzerimdekileri bir köşeye atıp yanına oturdum.

"Kime!? Kime!?"

Buğlem de diğer tarafına oturup sırtına vurdu. "Süt kankim! Kime aşık oldun!? Hadi söyle!"

Arda sırtına vurulmasıyla ağzından acı dolu bi' inilti döküldü. Buğlem'in bacağını cimcirdi ve bana doğru kaydı.

"Ah acıdı!" Buğlem de diğer tarafta inlerken yengem karşı koltuğa oturdu. "Söylesene gülüm, kime aşık oldun?"

Arda ciddi bir tavır takınarak boğazını temizledi. "Yenge... Ben... Müezzinin kardeşine aşık oldum."

"NE!?" Hepimizin şaşkınlık nidalarına karşılık kulaklarını tıkayarak yüzünü buruşturdu.

Müezzin beyciğimin kardeşi mi varmış? Ay görümcem olacak o zaman. Oh oh!

"Benimkinin kardeşi mi varmış?" dedim dan diye. Böyle dememle Arda kaşlarını kaldırarak bana döndü. "Seninki?"

"Y-yani... Ş-şey... B-ben... B-benimki kim?"

"Bende onu soruyorum? Seninki kim?... Yani ben müezzinin kardeşinden bahsediyorsam, müezzin de seninki."

Gözlerim şokla açıldı. Ama ağzım açılmıyordu. Yengem ve Buğlem de bir şey diyemiyordu. Bu senin salaklığın. Ne desin, insanlar?

"Gel kız! Öpeceğim!" Bir anda minnoş bir şey olup yanaklarımdan tuttu ve kendine çekti. Alnımı öptükten sonra yanaklarıma elleriyle baskı uygulayıp değişik deşik hareketler yaptı.

Dayanamıyordum... Sinirleniyordum... Zaten açtım... Dayan... Sakin...

"LAN! BIRAK!" Ellerimle, neresine gelirse umursamadan vurmaya başladım. Zar zor kalktı ve karşı koltuğa geçti.