OTOBÜSTEKİ AŞK

51.💬

FİNAL GELİYOR.. SON 2

Öncelikle bu hikayemde yanımda olan sizlere çok teşekkür ederim. Bu hikaye benim için özeldi. Bu yolculukta yazmaya her zaman devam edeceğim. İyi ki varsınız ve iyi ki vardınız. Bu kelimeyi paylaştığım her bölüm sonuna ya da başına yazarken süslemek için değil, tüm kalbimle söylediğimi bilmenizi isterim. Ve yine söylüyorum İYİ Kİ VARSINIZ.❤

Multi: Uraz

BU ARADA İKİ FİNAL YAPMAYA KARAR VERDİM. BUNDAN SONRA GELECEK BÖLÜMLER FİNAL BÖLÜMLERİ OLACAK YAVRULARIM.

HADİ GELİN BAŞLADIĞIMIZ VE GERÇEKTE SON BULAN HİKAYEMİN GERİ KALAN KISMINI SİZLERE ANLATMAYA DEVAM EDEYİM...

*****

Aldığım kiloların sebebi arkamdan yediğim kazıklardı.

Tam bir saattir evdeki halı desenlerini inceliyorum.

''Ne düşünüyorsun kızım? ''

Kuruyan damağımı ıslatmak için tükürük bezlerimi işe koydum. Babamın sorusu kulak içi zarlarıma yeni sinyal gönderdiği için anca algılamıştım.

'' Bu halıları nerede dokumuş olabilirler acaba?''

Kafamı kaldırdığımda karşımda oturan annem ve babam bana bakarken uzayan boyunlarını kırmak üzereydi.

'' Hanım ben vazgeçtim, bu okulunda kalsın yoksa bu gidişle gideceği yer okul olmayacak''

Annem sessizce kafasını sallamakla yetindi.

'' Tamam kızım seni ayırmıyorum okulundan''

Omzumu silkip ayağa kalktım. Aynı anda annem ve babamda benle birlikte kalkmıştı.

'' Henüz kafayı sıyırmadım. Sakin olun. İzin verirseniz odama çıkıp bazı şeyleri sindirmem gerekiyor''

Annem önüme geçip bir şey söyleyecekken babam engel oldu.

'' Şiit hanım aman üstüne gitmeyelim. Tehlikeli olabilir''

Fısıltıyla konuşsa bile dibimde konuşan babama göz devirip odama çıktım.

**
Zambak zumbak dön arkana iyi bak.

Küçükken oynadığımız yağ satarım bal satarım oyununda söylediğimiz şarkı ne kadar manidarmış öyle!

Ta o yaşlarda söylemişler aslında!

Arkamızı güvene almazsak yediğimiz kazıkları anca sıçtıktan sonra anlarız. Bu yüzdendir yaşadığımız acı şeyleri sindirmede problem yaşamamız.

Elimde sıkıca tuttuğum telefonu kırmamak için zor duruyordum. Uraz'ın onu yanında olup buna engel olmaması...

Evet olmaması diyorum. Çünkü bunu becermiş olsaydı Hazal bizim eve gelmiş olmazdı.

Dayanamayıp Uraz' a mesaj attım.

Otobüs aşkı: Parka gel!

Attığım mesajın hemen görüldü olması sevineceğim bir durum değildi. Geç olmadan Uraz'dan mesaj geldi.

Uraz Kağan: Geliyorum.

Soru sormadan verdiği cevaba alayla gülümsemiştim. Bu durumda bizimkilerden izin almak kolaydı. Hava alacağımı söyledikten sonra telefonumu alıp evden çıktım.

Kararmış olan havaya nisan ayının getirdiği bahar esintisi eşlik ediyordu.

Parka geldiğimde gözlerim boş salıncaklara daldı. Bir anlığına dağılan zihnim sayesinde az da olsa huzurlu hissetmiştim. Ta ki onun sesini duyana kadar.